ΟΤΑΝ Η ΖΩΗ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ
Τα χρόνια που πέρασαν γυρίζοντας τον χρόνο πίσω σαν ένα
όνειρο, που πέρασε αλλά το είδαν όσοι έζησαν σε τούτη την
πόλη τον Βόλο εκείνα τα χρόνια.
Ήταν η δεκαετία του 1950. Η συνέχεια.…
Μπορεί ο Βόλος να μην είχε δίκτυο αποχέτευσης ,να μην είχε
δίκτυο νερού,είχε όμως αεροπορική σύνδεση κάθε μέρα με την
Αθήνα.Το βλέπαμε κάθε πρωί το DC-3 17 ατόμων να
προσγειώνεται στο χωμάτινο αεροδρόμιο της Ν.Ιωνίας.Ο Βόλος
διάβαζε τα νέα των αθηναϊκών εφημερίδων πιο μπροστά από
άλλες πόλεις .
Ξεκινούσε από την Αθήνα στις 7.30 το πρωί και έφτανε στον
Βόλο στις 8,15 από τον Βόλο η αναχώρηση ήταν στις 8,45 και
στην Αθήνα έφτανε στις 9,30 το πρωί.
Η τιμή του εισιτηρίου ήταν απλή μετάβαση 170.700 δραχ.
Να πας και να έρθεις 307.400 δραχ. Η εταιρία ήταν η ΤΑΕ
< Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις >
Τα γραφεία της ΤΑΕ στον Βόλο ήταν στην παραλία δίπλα από
το ζαχαροπλαστείο ΑΣΤΟΡΙΑ ,Αργοναυτών 41 και το τηλέφωνο
τότε ήταν το 94-26 .
Το 1953-54 η ΤΑΕ σταματά να έρχεται στον Βόλο και για πολύ
μικρό χρονικό διάστημα ένα αεροπλάνο της εταιρείας ΛΩΤΟΥ
κάνει δρομολόγιο Αθήνα -Βόλος. Η πολιτική χρήση του
αεροδρομίου της Ν.Ιωνίας ήταν από το 1948 έως 1954.
Όταν η ΤΑΕ σταμάτησε να έρχεται στον Βόλο { αργότερα την
αγόρασε ο Ωνάσης το 1957 και την ονόμασε ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ }
το αεροδρόμιο ήρθε υπό την δικαιοδοσία του ΓΕΣ χρήση από
το 1954 -1981.Μία μονάδα που ανήκε στο πυροβολικό είχε την
ονομασία ΕΠΑΡ αρχικά που σήμαιναν
{Εναέριες ΠΑΡατηρήσες}.Ήταν ο πρόδρομος της αεροπορίας
στρατού με τα μικρά αεροπλάνα Τσέσνα που ο κόσμος τότε τα
έλεγε < Γαλατάδες >.
Παράλληλα με την αεροπορική σύνδεση υπήρχε και η μετάβαση
στην Αθήνα με το ΚΥΚΝΟΣ. Το < κάτασπρο αυτό πουλί >
που για πολλά χρόνια συνέδεε τον Βόλο με τα νησιά των
βορείων σποράδων και την βόρειο Εύβοια. Ξεκινούσε το
βράδυ από τον Βόλο η πρώτη σκάλα ήταν οι Ωραιοί Ευβοίας,
μετά η Αιδηψός, μετά από λίγο Λίμνη Ευβοίας και δέσιμο
στην Χαλκίδα. Οι επιβάτες με προορισμό την Αθήνα
έπαιρναν το τραίνο αφού περνούσαν την γέφυρα του Ευρίπου..
Επιστροφή το πρωϊ πιάνοντας στις ίδιες σκάλες για τον Βόλο.
Τότε υπήρχε και η Μαίρη Φ. που το καθημερινό της δρομολόγιο
ήταν Μηλίνα – Χόρτο -Άφυσος -Βόλος και το βράδυ επιστροφή
στις ίδιες σκάλες.Συγκοινωνία γι αυτά τα μέρη δεν υπήρχε
ακόμη, έτσι η Μαίρη Φ < Φάππα > εξυπηρετούσε κάθε μέρα
τον κόσμο και τα εμπορεύματα για την τροφοδοσία αυτών τον
χωριών του Πηλίου.
Δύο ξύλινα ακόμη καϊκια εξυπηρετούσαν την Σκιάθο και την
Σκόπελο. Η Κατερίνα και ο Πασχάλης μεταφέροντας είδη
πρώτης ανάγκης και εμπορεύματα στα νησιά των Βορείων
Σποράδων .
Ακόμη ο εκδρομικός σύλλογος ΠΑΝ του Βόλου, οι πρόσκοποι
επίσης, αγκαζάρανε την Κατερίνα για ολοήμερη εκδρομή για
μπάνιο στις μαγευτικές Κουκουναριές.
Για την Αθήνα υπήρχε και η συγκοινωνία με το τραίνο και με το
λεωφορείο ένα ταξίδι πολύωρο και κοπιαστικό.
Το δρομολόγιο με το λεωφορείο ήταν Βόλος – Λάρισσα –
Φάρσαλα -Δομοκός- Λαμία -Μπράλος – Λιβαδειά- Αθήνα.
Ένα ταξίδι δέκα ωρών με τους δρόμους και τα λεωφορεία όχι σε
καλή κατάσταση.Και στην επιστροφή στην στάση στα Φάρσαλα
όλοι έφερναν λίγο χαλβά Φαρσάλων , γιατί εδώ τον τρώγαμε
όταν γινότανε το παζάρι της Σωτήρος.
Αύριο το τέλος.
