Για όλους εμάς τους ανθρώπους λίγο-πολύ ένας τόπος αποτέλεσε το καθοριστικό σημείο της ζωής μας. Υπήρξε το σημείο αναφοράς που σημάδεψε το ριζικό μας. Πολλοί διερωτώνται τι καθορίζει το διάβα μας. Το κάρμα, η μοίρα, οι επιλογές μας, τα πιστεύω μας.
Πραγματικά κάποιο από όλα αυτά καθόρισε τη ζωή δύο Γάλλων φιλελλήνων και φυσιολατρών. Του Λιονέλ και της Μισέλ. Εδώ το κοινό σημείο αναφοράς είναι ο Όλυμπος. Το ιερό βουνό της οικουμένης. Πριν περίπου μισό αιώνα, ο Λιονέλ και η Μισέλ νεαρά παιδιά προσκυνητές του μυθικού βουνού, συναντήθηκαν τυχαία σε μια ανάβαση, κάνοντας πράξη την επιθυμία να γνωρίσουν τον πρώτο Εθνικό Δρυμό της χώρας.
Η γνωριμία των νέων ανθρώπων προχώρησε σε ισόβια συνύπαρξη, με την Γαλλία να αποτελεί την προγονική πατρίδα, μα τον Όλυμπο και τη γη της Πιερίας που επίσης αγάπησαν, τον προορισμό. Το ζευγάρι με τον γιό τους πλέον Κριστόφ στην πορεία των χρόνων, επισκέπτονταν ως ταπεινοί προσκυνητές συχνά και διαρκώς την περιοχή με την απέραντη θέα στο γαλάζιο της θάλασσας και στις κορυφές του Ολύμπου, γεγονός που σίγουρα προσφέρει στιγμές απόλυτης χαλάρωσης και ηρεμίας, αλλά και που σου χαρίζει αυτή την ακατάληπτη θεϊκή αύρα.
Ο πόθος και ο καημός του Λιονέλ ήταν να μην αποχωριστεί ποτέ τον επίγειο τόπο που αγάπησε και λάτρεψε, παράλληλα με τον Ελληνικό πολιτισμό, τις τέχνες και τα γράμματα. Και αυτή την επιθυμία του την έκανε πράξη.
Λίγο πριν τον θάνατό του, τη φετινή πρωτοχρονιά, ο Λιονέλ ζήτησε από τη γυναίκα του και το γιό του να αποτεφρωθεί και η στάχτη του να σκορπιστεί σε μια από τις αγαπημένες του τοποθεσίες του Ολύμπου. Στη θέση Προφήτης Ηλίας πάνω από τον Παλαιό Παντελεήμονα Πιερίας. Εκεί στα βαθύσκιωτα μαυρόπευκα, τα γάργαρα νερά, τα αγριολούλουδα και τις αετογερακίνες, αλλά και παρέα με τους κεραυνούς του νεφεληγερέτη Δία και τις εκστατικές μελωδίες του κιθαρωδού Ορφέα.
Όπερ και εγένετο. Αφού ξεπεράστηκαν τα διαδικαστικά και όλα πραγματοποιήθηκαν, σύμφωνα με την οικογένεια Μπερτέν, μέσα στα προβλεπόμενα
νόμιμα πλαίσια από τις αρμόδιες ελληνικές και γαλλικές αρχές, η τέφρα του αείμνηστου Λιονέλ μεταφέρθηκε στο ιερό βουνό των Ολύμπιων Θεών και η επιθυμία του εκλιπόντος υλοποιήθηκε την παραμονή της εορτής του Προφήτη Ηλία με τον πρέποντα σεβασμό, λυρισμό και τη δέουσα κατάνυξη, ωσάν ένας αδόμενος ελεγειακός θρήνος.
Αφού τον αποχαιρέτησε η σύζυγός του, ο γιός του, η νύφη του, τα δύο του εγγόνια, οι φίλοι του από την Πιερία και Λάρισα, στο ξέφωτο του Προφήτη Ηλία Παλαιού Παντελεήμονα, ο γιός τους παρέλαβε την τεφροδόχο του Λιονέλ (το κιβώτιο με την σαρκοφάγο) χάθηκε για λίγη ώρα στα δύσβατα μονοπάτια της περιοχής και σκόρπισε στη γη του Ολύμπου και της Πιερίας την τέφρα του φιλέλληνα, φυσιολάτρη και «εραστή» της Πιερίας, Λιονέλ.
Ο Λιονέλ πλέον αποτελεί κομμάτι του θεϊκού βουνού , εκεί σε μια γωνιά, ως ένα υπαίθριο ταφικό μνημείο.
Τον αποχαιρέτησαν οι δικοί του άνθρωποι Μισέλ, Κριστόφ, Σαντρίν, Οσελίνα, Εβαναέλ καθώς και οι έλληνες φίλοι του, Βαγγέλης, Μαρία, Κώστας, Αγγέλα, και Ιωσήφ. Το κατευόδιο του συνοδεύτηκε με απαγγελία αποσπασμάτων από το συγκλονιστικό Ποίημα-Ελεγεία του κορυφαίου ισπανού ποιητή Μιγκέλ Ερνάντεθ (1910-1942), που φέρει τον τίτλο «Ελεγεία για τον Ραμόν Σιχέ».
Καλό ταξίδι Λιονέλ…
Ρεπορτάζ-σχόλιο: Περικλής Χατζηγιάννης-Βαγγέλης Καραβαγγέλης
