Ραντάρ που «πιάνει» πρόστιμα στην επαρχιακή οδό Λάρισας

Ασφάλεια των οδηγών και επιβατών των οχημάτων ή εισπρακτικός μηχανισμός των δήμων, το ερώτημα που θέτει με δημόσια παρέμβαση η ε.τ. Εφέτης Κωνσταντίνα Κωσταρέλου, σχετικά με τα όρια ταχύτητας.

Στα όρια ταχύτητας στις εθνικές και επαρχιακές οδούς, τα οποία μειώνονται και αυξάνονται –και το αντίστροφο- στην ίδια διαδρομή, χωρίς προφανή λόγο, καθώς οι συνθήκες του δρόμου παραμένουν σταθερές (καινούργιο οδόστρωμα, διαχωριστική νησίδα, δύο λωρίδες κυκλοφορίας και ΛΕΑ) αναφέρεται τοποθετούμενη δημόσια η συνταξιούχος δικαστικός στον Βόλο, ε.τ. εφέτης Κωνσταντίνα Κωσταρέλου. Το μόνο που αλλάζει, όπως περιγράφει, από τη μία πινακίδα μέχρι την επόμενη που μειώνει το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας, είναι μόνο η πινακίδα…

Η κ. Κωσταρέλου, με επιστολή της στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, περιγράφει το παράδοξο της απότομης αλλαγής των ορίων ταχύτητας, θέτοντας το ερώτημα: «Ορια ταχύτητας στις εθνικές και επαρχιακές οδούς: Ασφάλεια των οδηγών και επιβατών των οχημάτων ή εισπρακτικός μηχανισμός των δήμων»;

Επικεντρώνει δε, ως χαρακτηριστική περίπτωση, το ραντάρ που έχει τοποθετηθεί στο ύψος του Βελεστίνου. «Δεν γνωρίζω ποιανού ιδέα ήταν να βάζουν ένα χαμηλό όριο σε δρόμο που δεν υπάρχει κανένας λόγος μείωσης της ταχύτητας και να στήνουν και μια κάμερα, με σκοπό να καρπώνεται τα χρήματα από τα πρόστιμα των παραβατών ο παρακείμενος Δήμος;», σημειώνει και καταθέτει τη θέση περί αναθεώρησης της ιδέας, χαρακτηρίζοντάς την ως από τις παραδοξότητες που βασανίζουν άδικα τους πολίτες.

Αναλυτικά, ολόκληρη η επιστολή της κ. Κωνσταντίνας Κωσταρέλου έχει ως εξής:

«Σκοπός του νομοθέτη, όταν θέσπισε τα όρια οδήγησης, ήταν πρωτίστως η ασφάλεια των οδηγών και των επιβατών των οχημάτων, που κινούνταν σε εθνικούς, επαρχιακούς ή άλλους δρόμους και ειδικότερα με το να βάλει ο νομοθέτης όριο ταχύτητας στον δρόμο ήθελε να βοηθήσει τον οδηγό να τον διαβεί με ασφάλεια, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του οδοστρώματος και τις συνθήκες της κυκλοφορίας στην περιοχή, προφυλάσσοντας τον από πιθανό κίνδυνο ατυχήματος.

Αυτά ίσχυαν τότε, το πάλαι ποτέ, που οι ελληνικοί δρόμοι είχαν το μαύρο τους το χάλι. Σήμερα όμως που οι ελληνικοί δρόμοι είναι καλύτεροι από πολλούς ευρωπαϊκούς, ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης των εξωφρενικών ορίων που βλέπουμε στις εθνικές κυρίως οδούς; Οδηγείς, λοιπόν, στην εθνική οδό από Βόλο προς Αθήνα με 120 χιλ., άντε 130, και ξαφνικά βλέπεις μία πινακίδα σε μία ευθεία, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας και ΛΕΑ, 60 χιλ. και αναρωτιέσαι γιατί, ποιος ο λόγος ύπαρξης της στο σημείο. Το πιθανότερο είναι να ξέχασαν να την αφαιρέσουν, όταν τελείωσαν κάποιο έργο στην περιοχή με την αντίστοιχη σήμανση.

Γίνεσαι, λοιπόν, παραβάτης θέλοντας και μη. Αν δε έχει και εκείνα τα σηματάκια που γράφουν «η ταχύτητα ελέγχεται με τεχνικά μέσα» είναι βέβαιο ότι παρακάτω υπάρχει και η κάμερα καταγραφής, με βάση την οποία σου έρχεται και τα σχετικό πρόστιμο.

Ένα τέτοιο παράδειγμα καταγραφής από κάμερα μετά από πινακίδα με όριο 90 χιλ., υπάρχει στην επαρχιακή οδό Βόλου – Λάρισας στο ύψος του Βελεστίνου, στο ρεύμα προς Βόλο, αμέσως μετά τα διόδια. Υπάρχει κάποιος λόγος να μειώσει ο οδηγός την ταχύτητα του σε 90 σε μία ευθεία, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας και ΛΕΑ, σε έναν ολοκαίνουργιο δρόμο, άλλος από το να εισπράξει ο παρακείμενος Δήμος Βελεστίνου 170 ευρώ από κάθε παραβάτη; Και πιστέψτε με είναι πολλοί εκείνοι που τιμωρούνται δίνοντας τα χρήματα τους στον εν λόγω Δήμο, μέχρι να το πάρουν χαμπάρι, οπότε μειώνουν την ταχύτητα στο συγκεκριμένο σημείο και μόλις απομακρυνθούν από την κάμερα «μην τον είδατε τον Παναή».

Δεν γνωρίζω ποιανού ιδέα ήταν να βάζουν ένα χαμηλό όριο σε δρόμο που δεν υπάρχει κανένας λόγος μείωσης της ταχύτητας και να στήνουν και μια κάμερα με σκοπό να καρπώνεται τα χρήματα από τα πρόστιμα των παραβατών ο παρακείμενος Δήμος. Οι Περιφέρειες προφανώς βρήκαν ένα εύσχημο τρόπο να αυξήσουν τα έσοδά τους χωρίς κόπο. Όποιου και αν ήταν η ιδέα αυτή, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αναθεωρήσει, γιατί εντάσσεται μέσα στις πολλές παραδοξότητες, για να μην πω κάτι χειρότερο, που βασανίζουν άδικα τους πολίτες αυτής της Χώρας και χρειάζεται διόρθωση.

Παλιά, όταν σε «έπιανε» ο τροχονόμος να υπερβαίνεις το όριο, σε έστελνε στο Δικαστήριο, όπου είχες τη δυνατότητα να πεις τον λόγο που έτρεχες και πιστέψτε με ένα 20% από εκείνους που δικάζονταν είχε έναν εύλογο λόγο, ο δε δικαστής μπορούσε με την πείρα του να καταλάβει ποιος έτρεχε για «μαγκιά» και ποιος όχι και να πράξει αναλόγως. Σήμερα όμως έχει αντικατασταθεί τόσο ο τροχονόμος, όσο και ο δικαστής από μια κάμερα και δεν υπάρχει κανένας να ακούσει τον παραβάτη οδηγό, που μπορεί να είχε κάποιο λόγο που πήγαινε με μεγαλύτερη από την οριζόμενη στην πινακίδα ταχύτητα, με αποτέλεσμα να παραβιάζονται τόσο οι γενικές αρχές του ποινικού δικαίου περί καταστάσεως ανάγκης, όσο και του Συνταγματικού δικαιώματος ακροάσεως του πολίτη από την αρμόδια Αρχή.

Και μάλλον έτσι θα περάσουμε στην εποχή που θα αντικατασταθούν οι άνθρωποι από τα ρομπότ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα χάσουμε την ανθρωπιά μας και θα είμαστε ένας αριθμός μητρώου, που το μόνο που θα τον χρειάζεται το «κράτος» θα είναι για να πληρώνει φόρους, πρόστιμα κλπ., χωρίς να έχει ούτε ένα δικαίωμα, από αυτά που αγωνίστηκαν οι πρόγονοι μας, αλλά και εμείς, για να μας αναγνωριστούν.

Πηγή: taxydromos.gr