Υπήρξε από τους πιο γνωστούς και περιζήτητους ηθοποιούς της δεκαετίας του ’80 και μετράει δεκάδες ταινίες δίπλα σε πασίγνωστους συναδέλφους του. Ο Πάνος Σουπιάδης ουσιαστικά την τελευταία δεκαετία επέλεξε να ζει στη Λάρισα και συγκεκριμένα στον Αμπελώνα όπου βρήκε το απάγκιό του.
Ο αγαπημένος ηθοποιός μιλάει στο onlarissa.gr για την ζωή του σήμερα, την απόφασή του να μείνει και να δραστηριοποιείται στη Λάρισα, ενώ μας εξομολογείται πως θα ήταν ανάμεσα στους 4 «Απαράδεκτους» αν δεν είχε απορρίψει την πρόταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Έχει ενδιαφέρον το γιατί είπε «όχι» και ποιον ρόλο θα έκανε στην «τρελή» εκείνη παρέα του MEGA, της δεκαετίας του ΄90.
Συνέντευξη στην Αθανασία Παύλου
Πως βρεθήκατε στην Λάρισα, ήταν συγκυρία ή επιλογή;
Δεν είχα κάποια σχέση με τη Λάρισα. Είμαι γεννημένος στην Ξάνθη και μεγαλωμένος στην Αθήνα. Ήταν το 2012 όταν βρισκόμασταν ως χώρα στην αρχή της κρίσης. Δέχτηκα πρόταση από τη Λάρισα και το Θέατρο Τεχνών να σκηνοθετήσω ένα έργο και βρέθηκα εδώ. Η επιλογή του έργου το «Ζητείται ψεύτης» του Ψαθά, ήταν μια δική μου επιλογή. Ξαφνικά ο πρωταγωνιστής πήρε μετάθεση στην Θεσσαλονίκη και τελευταία στιγμή έπρεπε να βρούμε πρωταγωνιστή, δεν ήταν εύκολο και τελικά τους είπα να παίξω εγώ μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος αντικαταστάτης. Έπαιξα και το θέατρο γέμιζε, πηγαίναμε πολύ καλά. Την επόμενη χρονιά μου πρότειναν να ανεβάσω μια παιδική παράσταση όπως και έγινε. Τελικά το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκα να κάνω τελικά πέντε θεατρικά στο Θέατρο Τεχνών. Συνέχισα να εργάζομαι στη Λάρισα, έκανα κάποιες συνεργασίες και με τον Χορίαμβο, ενώ ταυτόχρονα προετοίμαζα κάποιους μαθητές για να δώσουν τις εξετάσεις τους στο Εθνικό.
Οι δουλειές είχαν δυσκολέψει στην Αθήνα, κάναμε περιοδείες και πολλές φορές πριν, με συναδέλφους είχαμε έδρα την Λάρισα που βρισκόταν κάπου στο κέντρο και είναι μια πόλη όπου τα βρίσκεις όλα. Μετά δέχτηκα και τις προτάσεις και η ζωή τα έφερε να μείνω και να δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά εδώ. Μένω στον Αμπελώνα, μιας και η πεθερά μου ήταν από εκεί.
Τα τελευταία δύο χρόνια βέβαια λόγω κορωνοϊού πάγωσαν όλα, όπως γνωρίζετε.
Τώρα με τι ασχολείστε;
Συνήθως όταν δεν έχω δουλειά εκπαιδεύομαι σε έργα διαβάζω, τα μαθαίνω. Επίσης, γράφω παιδικά έργα.
Σκεφτήκατε να επιστρέψετε στην Αθήνα; Έχετε κάποιες προτάσεις από θέατρα ή την τηλεόραση;
Είχα διάφορες προτάσεις, όμως δεν μπορώ να κάνω σχέδια λόγω της πανδημίας. Επίσης, όσες φορές έπαιξα δεν πληρώθηκα, υπάρχει θέμα στον χώρο μας. Φανταστείτε ότι στην τηλεόραση έπαιξα τελευταία φορά το ΄92. Κάναμε κάποιους «πιλότους», όμως όταν δεν πληρώνεσαι, τι να περιμένεις, γιατί να το κάνεις; Τότε θυμάμαι με φώναξε η Δήμητρα Παπαδοπούλου για να κάνω τον ρόλο που έκανε μετά ο Γιάννης Μπέζος. Απέρριψα την πρόταση, δεν πήγα. Σκέφτηκα ότι πάλι το ίδιο θα γινότανε και δεν θα πληρωνόμασταν.
Ορισμένοι έβγαλαν μόνο κάποια χρήματα εκείνη την εποχή. Μην νομίζετε ότι έχει χρήματα η τηλεόραση ειδικά σήμερα.
Προτιμούσατε το θέατρο;
Εγώ είχα κάνει πορεία μέσα από το θέατρο. Το να είσαι καλός ηθοποιός και να έχεις απήχηση προϋποθέτει πολλά πράγματα είναι και προσόν και ελάττωμα. Βασικά θα έχεις πάντα δουλειά αρκεί να μην κοντραριστείς με τον πρωταγωνιστή…
Βοήθησα πολλούς, τους έβαλα και στην τηλεόραση, αλλά υπάρχει για παράδειγμα άτομο πρωταγωνιστής, που έκανε μετά 25 σήριαλ και δεν με φώναξε ούτε σε ένα να παίξω.
Επίσης, ότι παράσταση ανέβαζα εδώ στη Λάρισα το έβλεπα λίγους μήνες μετά να ανεβαίνει σε κεντρικές σκηνές της Αθήνας, κάτι καθόλου τυχαίο όπως καταλαβαίνετε…
Γιατί γινόταν αυτό πιστεύετε;
Μα γιατί ήξεραν τι ηθοποιός ήμουν και φοβόταν μην τους «καταπιώ», ήξεραν ότι είχα πολύ απήχηση στον κόσμο. Έχω μια ιδιότητα να κερδίζω το κοινό μέσα σε τέσσερα λεπτά, κανείς δεν μπορεί να με κερδίσει σε αυτό…
Διακρίνω μια πικρία…
Όχι καμία πικρία, γιατί ξέρω ποιος είμαι και πως έχει η κατάσταση και τα κυκλώματα…
Θεωρώ ότι όλοι θα σε πουλήσουνε κάποια στιγμή. Προσπαθούν να εξαφανίσουν τους κάλους ηθοποιούς στο θέατρο, με έμενα δεν το κατάφεραν.
Δηλαδή δεν έχετε φίλους από τον χώρο παρά το γεγονός ότι συνεργαστήκατε με τόσα άτομα και γνωστούς ηθοποιούς;
Όχι, δεν έχω κανέναν φίλο, όχι μόνο από τον χώρο. Γενικά δεν έχω φίλους, δεν πιστεύω στην φιλία. Και αυτό όχι γιατί έγιναν αυτά στον χώρο μας, ανέκαθεν δεν πίστευα στην φιλία…
Εν μέσω αυτής της κατάστασης όπως την περιγράφετε, υποθέσω ότι δεν έχετε στα σκαριά κάποια δουλειά;
Η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Για να καταλάβετε, θα σας δώσω ένα πολύ δυνατό και πρόσφατο παράδειγμα. Με παίρνει τηλέφωνο τον περασμένο Μάιο ένας παραγωγός από την Θεσσαλονίκη για να κάνουμε μια σειρά, θρίλερ, κάτι προχωρημένο για τα ελληνικά δεδομένα. Θα έπαιζεα στα 4 από τα 8 επεισόδια μαζί με πολύ καλούς και γνωστούς συναδέλφους όπως η Εβελίνα Παπούλια, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους.
Όντως πήγα, γυρίστηκε η σειρά, μια πολύ καλογυρισμένη σειρά. Ο παραγωγός την πρότεινε σε όλα τα κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης και δεν την ενέκρινε κανένα. Μια σειρά που έπαιξε σε φεστιβάλ σε πολλές χώρες και διακρίθηκε, πήρε βραβεία, βγήκε πρώτη π.χ σε Φεστιβάλ στην Κίνα.
Κι όμως αυτή η σειρά δεν βρήκε στέγη στην Ελλάδα…
Δείτε στο βίντεο την διαφήμιση που είχε κάνει πάταγο:
Δείτε το βίντεο αφιέρωμα στον Παναγιώτη Σουπιάδη:
*** Ο Παναγιώτης Σουπιάδης, υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους ηθοποιούς της δεκαετίας του ’80, μετρώντας συμμετοχές σε πάνω από 67 ταινίες της εποχής.
Ο ίδιος δούλευε ως σερβιτόρος, όταν τον ανακάλυψε η Σμαράγδα Σμυρναίου και τον πήγε σε μία οντισιόν, από την οποία κατάφερε να κερδίσει τον ρόλο στη σειρά “Τα Αγρίμια”.
Έπειτα, ο Λευτέρης Λουκαδής το 1975 του δίδαξε έναν μονόλογο και ένα ποίημα και πέρασε στο Εθνικό Θέατρο ως εξαιρετικό ταλέντο σε ηλικία 15 ετών, ενώ στη συνέχεια ο Γρηγόρης Κωνσταντής Μασσαλας τον πήρε στην Δραματική Σχολή του και μετά από 3 χρόνια πήρε το πρώτο πτυχίο της σχολής και την γενική άδεια του ηθοποιού από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1978.
Από εκεί και έπειτα ξεκίνησε η μακρά και επιτυχημένη καριέρα του στις βιντεοταινίες, με τον ίδιο να αποτελεί έναν από τους πιο περιζήτητους ηθοποιούς.
Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε είναι οι: “Άγριες πλάκες στα θρανία” (1983), “Ένας πρωτάρης στο κολλέγιο!” (1985), “Γρανίτα από μελάνι” (1983), “Και κλάααμα… στα σχολεία” (1984), “Λούφα και παραλλαγή” (1984), “Λόρδαν ο βάρβαρος” (1987), “Μπορούμε και κάτω απ’ τα θρανία” (1984), “Τηλεκανίβαλοι” (1986), “Το παίζω και πολύ άντρας” (1983), “Έπαθα την πλάκα μου” (1988), “Αγάπησα μια Πόντια” (1987), “Πόντιος και Σαλονικιός” (1988) και πολλές άλλες.
Επίσης, συμμετείχε και σε διαφημίσεις της εποχής, με εκείνη του “Ice Burger” να είναι η πιο χαρακτηριστική.
Περίπου το 1990 ο αγαπημένος πρωταγωνιστής αποφάσισε να αποσυρθεί από τον χώρο του κινηματογράφου, ενώ στην πορεία απέκτησε και δύο παιδιά, έναν γιο που είναι μηχανικό σε πλοίο και μία κόρη η οποία σπουδάζει περιβαλλοντολόγος.
Είναι ιδιαίτερα ενεργός στα social media, σε Facebook και Instagram, όπου μοιράζεται στιγμές από την καθημερινότητά του, αλλά και καρέ από τις ταινίες που τον έκαναν γνωστό, μετρώντας πολλούς ακόλουθους.
