Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος αυτή την περίοδο συμμετέχει στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Alpha «Σασμός» και μέσα από μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Hello και τη Σόνια Μαγγίνα, αποκάλυψε τι τον γοήτευσε στον χαρακτήρα του Βλάση τον οποίο υποδύεται.
Να ξεκινήσουμε με το νέο σου ήρωα, ή μάλλον αντιήρωα, τον Βλάση, και την είσοδό σου στο πιο δημοφιλές σίριαλ της φετινής σεζόν, τον «Σασμό»;
Όντως, είναι εξαιρετικά δημοφιλής ο «Σασμός», και το καταλαβαίνω από τον κόσμο που συναντώ. Άνθρωποι από όλα τα στρώματα είναι ενθουσιασμένοι. Προσωπικά, δεν το έχω ξαναζήσει. Προφανώς, πέρα από την ποιότητα της σειράς, υπάρχει κάτι που αγγίζει τον κόσμο. Ο Βλάσης, τον οποίο ερμηνεύω, είναι ένας άνθρωπος που κινείται στα άκρα με φοβερή ευκολία. Έχει όμως και μια προσωπική ιστορία, η οποία τον ταλαιπωρεί και θα αποκαλυφθεί σταδιακά. Δεν μπορώ να πω τίποτα παραπάνω από το ότι η ιστορία του με συγκινεί ιδιαίτερα γιατί έχει να κάνει με παιδιά.
Είναι ωραίο να ενσαρκώνεις ανθρώπους που δείχνουν σκληροί, χρησιμοποιούν τη μαγκιά σε πρώτο επίπεδο, αλλά, όσο εμβαθύνεις, βλέπεις τις ρωγμές τους. Αυτοί είναι οι ρόλοι που με ενδιέφεραν πάντα και στο θέατρο, όσοι αποκαλύπτουν τις ρωγμές της ανθρώπινης ψυχής. Είναι τροφή για τον ηθοποιό γιατί δεν είναι σε μια ευθεία, έχουν συνεχείς διακυμάνσεις. Επίσης, επειδή θέλεις να δικαιολογήσεις τον ήρωα, ψάχνεις στα βάθη της ψυχής του. Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να βρεις και να αποδεχθείς και δικά σου πράγματα – ίσως κάποια που ο ίδιος έχεις καταχωνιάσει εκεί.
Σε έχει φτάσει ποτέ ρόλος στα άκρα;
Γενικά δεν πιστεύω στην ταύτιση του ηθοποιού με το ρόλο. Ωστόσο η ατμόσφαιρα που περιβάλλει κάθε χαρακτήρα με επηρεάζει. Για παράδειγμα, στον «Ντον Ζουάν» είχα μια διάθεση έντονου φλερτ και στο «Έγκλημα και τιμωρία» σχεδόν αρρώστησα.
Η ένταση του ρόλου γίνεται ψυχοσωματική;
Κάπως ναι, με έναν περίεργο τρόπο. Ένας ρόλος δεν διαρκεί όσο μια παράσταση, για μένα τουλάχιστον. Διαρκεί όλη την ημέρα, τον κουβαλάς, τον έχεις στο μυαλό σου, τον δουλεύεις.
Ανέφερες το φλερτ σε μια εποχή όπου κινδυνεύει να γίνει παρεξηγήσιμο με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Το φλερτ είναι σημαντικό στη ζωή κάθε ανθρώπου, είναι ένας τρόπος έκφρασης. Είναι πολύ θετικό όλο αυτό που συμβαίνει καθώς η εξουσία μπορεί να δημιουργήσει άσχημες καταστάσεις. Δεν χρειάζεται όμως να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να ποινικοποιήσουμε το φλερτ, ιδίως στη δουλειά μας. Το θέατρο είναι ερωτικό, πρέπει να νιώθεις ερωτικά με τους γύρω σου για να κάνεις αυτό το τόσο ακραίο πράγμα που λέγεται «θέατρο», «υποκριτική».
Μιλάμε για πέντε-δέκα ανθρώπους που πρέπει να εκπέμψουν στο ίδιο μήκος κύματος για να παίξουν άλλες ζωές μπροστά στον κόσμο. Το θέατρο είναι ιδιαίτερο, τολμηρό και γενναίο και έχει ανάγκη από πάθος, αγάπη, τρυφερότητα και έρωτα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του αγγίγματος που στοχεύει σε κάτι άλλο και εκείνου που είναι ουσιαστικά για να βγει στη σκηνή.
