«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Η πασίγνωστη αράδα από τον «Αλχημιστή» του Κοέλιο, συνοδεύει τον Θανάση Μαμάκο ως «μότο ζωής». Και μάλλον όχι άδικα, καθότι ο από σήμερα και επίσημα, νέος Δήμαρχος Λαρισαίων απέδειξε στην πράξη πως τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο, αν πράγματι το επιθυμείς. Με σθένος, με σχέδιο, με ψυχή, με αγάπη γι’ αυτό.
Μιλώντας στο onlarissa.gr, αποκαλύπτει τις πιο ανθρώπινες πτυχές του εαυτού του. Τις αξίες του, τα πιστεύω του… Πυξίδες ζωτικές, ώστε το σχέδιο για την πόλη και τον Δήμο Λαρισαίων να φθάσει στην «Ιθάκη» της πολυπόθητης δημιουργίας.
Από το σχολείο, από τη μαθητική παρέα, την τάξη, όπου μπήκε μέσα του το «μικρόβιο» της συμμετοχής στα κοινά, μέχρι την πρόωρη απώλεια στην οικογένειά του, τις «διαχρονικές και αναντικατάστατες αξίες» με τις οποίες σφυρηλατήθηκε και τις προσδοκίες για το μέλλον του τόπου. Ο Θανάσης Μαμάκος δίνει το στίγμα κυρίως του ποιος θα διοικήσει τη Λάρισα, για να καταλάβουμε στη συνέχεια και το πώς αυτή θα διοικηθεί…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Απόστολο Ράιδο
Το «μικρόβιο» για τα κοινά μπήκε μέσα σας, από νεαρή ηλικία. Πώς ξεκίνησαν όλα;
Από το σχολείο. Από την τάξη. Από τους συμμαθητές μου. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι. Μέλος των 5μελών συμβουλίων και πρόεδρος του 15μελούς στο σχολείο μου, αν και μαθητής της Β΄ Λυκείου.
Κάπως έτσι κόλλησα το «μικρόβιο», που λέτε, της ενασχόλησης με τα κοινά. Στο Πανεπιστήμιο δεν είχα εμπλοκή με παρατάξεις, όχι γιατί δεν το ήθελα, αλλά γιατί ο θάνατος του πατέρα μου, όταν ήμουν φοιτητής στο πρώτο έτος της Νομικής, άλλαξε τις προτεραιότητές μου: Έχασα ένα σημαντικό και αναντικατάστατο στήριγμα. Αφοσιώθηκα στις σπουδές μου, ήθελα να τελειώσω στην ώρα μου και να παλέψω να χτίσω τη ζωή μου, συνειδητοποιώντας με σκληρό τρόπο, ότι είμαι μόνος μου σε αυτό και νοιώθοντας την υποχρέωση να στηρίξω όσο περισσότερο μπορούσα τη μητέρα και την αδελφή μου.
Σε ηλικία 26 ετών, νέος δικηγόρος, εκλέχτηκα το 2002 δημοτικός σύμβουλος Γιάννουλης, το 2006 ήμουν υποψήφιος δήμαρχος και εκλέχτηκα παραμένοντας στη θέση αυτή για 11 περίπου μήνες και από το 2010 είμαι δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Λαρισαίων, έχοντας θητεύσει αντιδήμαρχος και αναπληρωτής Δήμαρχος στη διάρκεια της θητείας του Κώστα Τζανακούλη.
Νοιώθω «παιδί» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που την αγάπησα και την αγαπώ με πάθος, γιατί λατρεύω πραγματικά τη σχέση της με τον πολίτη και με την καθημερινότητά του.
Και με το ίδιο συναίσθημα θα την υπηρετήσω από τη θέση του Δημάρχου, που μου εμπιστεύτηκαν οι συμπολίτες μου στις τελευταίες εκλογές.
Κατά την ομιλία σας στο πλαίσιο της τελετής ορκωμοσίας, κάνατε μία ιδιαίτερα συγκινητική αναφορά στην οικογένειά σας. Τι σημαίνει για εσάς η οικογένεια και πώς ερμηνεύετε τους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε με ευθείες αμφισβητήσεις των παραδοσιακών αξιών;
Νομίζω ότι για όλους τους ανθρώπους η οικογένεια είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Έτσι δεν ξεκινά η σκέψη όλων μας; Εκεί δεν βρίσκουμε όλοι το πρώτο μας στήριγμα; Στους γονείς μας πρώτα, στη δική μας οικογένεια αργότερα, στα χαμόγελα των παιδιών μας, των δικών μας ανθρώπων.
Για κάποιον που έζησε την απώλεια του γονιού σε μικρή ηλικία και αναγκάστηκε να ωριμάσει πιο γρήγορα, κάποια πράγματα είναι ακόμη πιο σημαντικά.
Έχοντας πίσω μια ιστορία ζωής και αγώνα για αυτήν, μια μεγάλη προσπάθεια να σταθείς στα πόδια σου, να βοηθήσεις και να στηρίξεις την οικογένειά σου, με τις δικές σου τις δυνάμεις, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, από εκεί παίρνεις δύναμη και κουράγιο.
Νοιώθω περήφανος για την οικογένειά μου, την εξαιρετική σύζυγό μου, τα παιδιά μου. Οι αδυναμίες δεν κρύβονται αλλά δεν είναι και ντροπή να το λες…
Μιλάτε για παραδοσιακές αξίες… Θα έλεγα διαχρονικές αξίες, αναντικατάστατες και μοναδικές για όλους μας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι.
Νοιώθω περήφανος για την οικογένειά μου, την εξαιρετική σύζυγό μου, τα παιδιά μου. Οι αδυναμίες δεν κρύβονται αλλά δεν είναι και ντροπή να το λες…
Ένας καλός δήμαρχος, ποια χαρακτηριστικά πρέπει να συγκεντρώνει και τι πρέπει να αποφεύγει όπως ο… «διάβολος το λιβάνι»;
Πιστεύω ότι ο Δήμαρχος είναι ένας εργάτης της πόλης. Πιστεύω επίσης ότι είναι ο εντολοδόχος των πολιτών, άρα για αυτούς εργάζεται, σε αυτούς λογοδοτεί και αυτούς πρέπει να ακούει.
Αυτά διαμορφώνουν την εικόνα ενός Δημάρχου κοντά στον πολίτη, με ανοιχτά μάτια και αυτιά, που κινείται μέσα στον κόσμο, που αγκαλιάζει τον πολίτη και τον αντιμετωπίζει με σεβασμό και κατανόηση. Άρα τον Δήμαρχο των κλειστών γραφείων και της γυάλινης φυλακής …ξεχάστε τον.
Κι επειδή η σχέση του Δημάρχου με τον πολίτη πρέπει να είναι ειλικρινής και αδιαμεσολάβητη, ο Δήμαρχος οφείλει να είναι αληθινός, ειλικρινής, να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μην υπόσχεται τίποτα παραπάνω από αυτό που μπορεί να υλοποιήσει.
Έτσι αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη ανάμεσα στον πολίτη και τους εκπροσώπους του, είτε στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο ή στον Δήμο. Και έτσι δημιουργείται μια σχέση αλληλοτροφοδότησης, συνεργασίας και τελικά αποτελεσματικότητας. Και αυτό το τελευταίο με στοιχειώνει…
Αν δεν είσαι ρεαλιστής, αν πατάς σε πολύχρωμα συννεφάκια, αν γίνεσαι «καλαμοκαβαλάρης», τελικά είσαι αναποτελεσματικός και άρα καθόλου χρήσιμος για την πόλη.
Ζούμε σε μία εποχή όπου γενικότερα η πολιτική, είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο, βιώνει ένα κλίμα κοινωνικής απαξίωσης. Πιστεύετε πως αυτό μπορεί κάποια στιγμή να αντιστραφεί; Εσείς πώς θα διαχειριστείτε αυτό το «δύσπιστο» κομμάτι των συμπολιτών σας που γενικώς κινείται με μία μηδενιστική διάθεση λόγω της σωρείας των προβλημάτων που βλέπει γύρω του;
Η δυσπιστία των πολιτών είναι απότοκο της κρίσης αξιοπιστίας της πολιτικής. Της απόστασης ανάμεσα στις υποσχέσεις και τα έργα, των μεγάλων λόγων και των μικρών έργων, της αυτοδιάψευσης πολλές φορές με εκκωφαντικό τρόπο!
Η θεραπεία, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τη λέξη αυτή, είναι η δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολιτικό (με την ευρεία έννοια) και τον πολίτη.
Και αυτό ξεκινά από την ανάγκη να νοιώσει ο πολίτης ότι του δίνεις την αξία που πρέπει. Ότι εσύ τον εμπιστεύεσαι, τον ακούς, τον σέβεσαι και τελικά γίνεσαι χρήσιμος για τη ζωή του. Στους καιρούς που ζούμε μπορεί αυτό να ακούγεται ρομαντικό αλλά είναι ταυτόχρονα απλό και χρήσιμο για όλους.
Οι φαινομενικά «μικρές νίκες» είναι αυτές που οδηγούν σε έναν σύγχρονο Δήμο και μια πόλη με ευρωπαϊκή φυσιογνωμία και προοπτική.
Ο προκάτοχός σας, κ. Καλογιάννης μιλούσε διαρκώς για την ανάγκη η Λάρισα στα επόμενα χρόνια να γίνει μία μεσαίου μεγέθους ευρωπαϊκή πόλη. Εσείς από τα όσα μέχρι στιγμής έχουμε αποκομίσει, στοχεύετε αρχικά σε «μικρές νίκες» της καθημερινότητας. Υπάρχει μία ξεκάθαρη διαφορά προσέγγισης και φιλοσοφίας;
Θα αποφύγω τον πειρασμό να αναφερθώ στην προηγούμενη Δημοτική Αρχή γιατί είναι πρόσφατες οι εκλογές και η ετυμηγορία των πολιτών. Θα σας πω όμως ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι ο άμεσος και ο πιο εγγύς δημοκρατικός θεσμός προς τον πολίτη.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι «καταδικασμένη» να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στο πέρασμα του χρόνου, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί όσο το δυνατόν περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών.
Δίνοντας λύση στο απλό καθημερινό πρόβλημα ο Δήμος αποκτά άλλη ανάσα και βηματισμό. Και λέγοντας πρόβλημα δεν εννοώ μόνο τη λακκούβα, το χαλασμένο πεζοδρόμιο, τα σκουπίδια ή τους βρώμικους δημόσιους χώρους, την κυκλοφοριακή συμφόρηση ή την έλλειψη χώρων στάθμευσης αλλά και την εξυπηρέτηση χωρίς τα εμπόδια της γραφειοκρατίας, την ισονομία και την ισότιμη αντιμετώπιση του πολίτη από τις υπηρεσίες του Δήμου, τη δυνατότητα να συμμετάσχει στην ανάδειξη και λύση των προβλημάτων που βιώνει…
Γιατί καθημερινότητα είναι το να μπορεί ο δημότης μας να κυκλοφορεί το καλοκαίρι στους δρόμους της πόλης, καθημερινότητα είναι η ασφάλεια από τα πλημμυρικά φαινόμενα του Πηνειού, καθημερινότητα είναι η αντιμετώπιση του κινδύνου της λειψυδρίας και η διασφάλιση του απαραίτητου νερού.
Καθημερινότητα είναι η ζωή της καθεμιάς και του καθένα.
Οι φαινομενικά «μικρές νίκες» είναι αυτές που οδηγούν σε έναν σύγχρονο Δήμο και μια πόλη με ευρωπαϊκή φυσιογνωμία και προοπτική.
Αν θέλουμε πραγματικά να λύσουμε προβλήματα και να πάμε ένα βήμα μπροστά, πρέπει να ξεφύγουμε από λογικές και πρακτικές που διαιώνισαν τα προβλήματα, που τα μεγέθυναν (κυκλοφοριακό, για παράδειγμα), που θεωρούν δεδομένη μια κατάσταση και να τολμήσουμε αλλαγές στη βάση καλών πρακτικών που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες πόλεις αντίστοιχου μεγέθους με τη Λάρισα.
Στα social media, που πλέον είναι ένας διαυγής καθρέφτης της κοινωνίας μας, είναι ξεκάθαρο το αίτημα για μία πόλη με καλύτερη ποιότητα ζωής. Στις παρεχόμενες υπηρεσίες, στις μετακινήσεις, στη λειτουργικότητά της. Πόσο εφικτό είναι αυτό σε μία Λάρισα των 200.000 κατοίκων και αν είναι, σε τι εύρος χρόνου;
Είναι ακριβώς αυτό που σας έλεγα και προηγουμένως. Ο Δήμος οφείλει να διασφαλίσει την καλύτερη ποιότητα ζωής των πολιτών του.
Μπορεί; Φυσικά και μπορεί. Για αυτό υπάρχει!
Μέσα από τις πολιτικές που διαμορφώνονται στις τοπικές κοινωνίες, αποτυπώνεται και η ουσία αυτού που ονομάζουμε πολιτική παρεµβατικότητα µε άμεσο αντίκτυπο στον πολίτη.
Νέες παράμετροι και σύγχρονα δεδομένα αναδιαμορφώνουν τη ζωή των δημοτών πλέον µε έξυπνα μοντέλα, όπου πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν η τεχνολογία, η καινοτομική προσέγγιση και η ανοιχτότητα στην επικοινωνία.
Μια σύγχρονη ψηφιακή πόλη με ενσωματωμένες τις νέες τεχνολογίες στη ζωή της μπορεί να καλυτερεύσει τη λειτουργικότητά της από την αποκομιδή των σκουπιδιών, τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στις ώρες αιχμής, την προειδοποίηση για τις ελεύθερες θέσεις πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης, την ενημέρωση για τυχόν επικίνδυνες καιρικές συνθήκες και τόσα ακόμα…
Αν θέλουμε πραγματικά να λύσουμε προβλήματα και να πάμε ένα βήμα μπροστά, πρέπει να ξεφύγουμε από λογικές και πρακτικές που διαιώνισαν τα προβλήματα, που τα μεγέθυναν (κυκλοφοριακό, για παράδειγμα), που θεωρούν δεδομένη μια κατάσταση και να τολμήσουμε αλλαγές στη βάση καλών πρακτικών που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες πόλεις αντίστοιχου μεγέθους με τη Λάρισα.
Σε ό,τι αφορά στο χρόνο, υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν άμεσα και να έχουν αποτέλεσμα, υπάρχουν και παρεμβάσεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Πρέπει όμως να ξεκινήσουμε και να ξεφύγουμε από τη στασιμότητα στην οποία μας οδήγησαν λάθος εκτιμήσεις και επιλογές.
Αν ήσασταν ο λογοτεχνικός πρωταγωνιστής ενός βιβλίου ποιος θα ήταν αυτός;
Θα διάλεγα από ένα βιβλίο που με άγγιξε με την ευαισθησία του αλλά και την αισιοδοξία του: ο Δήμαρχος Τάιμπο, από το βιβλίο «Ο καλός Δήμαρχος» του Andrew Nicoll. Μια αισθηματική ιστορία με πρωταγωνιστή έναν καλό, αλλά ντροπαλό Δήμαρχο μιας πόλης της Βαλτικής.
Λέει κάποια στιγμή: «Δεν μπορώ να σας συμβουλέψω ως Δήμαρχος. Επιτρέψτε μου να σας συμβουλέψω ως φίλος και θα σας πω τούτο. Αυτό που ξέρω για τη ζωή. Έχω μάθει πως δεν υπάρχει πολλή αγάπη στον κόσμο ώστε να τη σπαταλούμε. Ούτε σταγόνα δεν επιτρέπεται να πηγαίνει χαμένη…»
Θέλω να αφήσω πίσω μου την αίσθηση μιας πραγματικότητας σε όλες και όλους: ότι ο Δήμος μας μπήκε σε ράγες που οδηγούν στο μέλλον.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις», από το βιβλίο «Ο Αλχημιστής» του Πάουλο Κοέλιο. Με τη λογική βεβαίως της κινητοποίησης της δύναμης της θέλησης.
Αυτή είναι και μια πολύ συχνή συζήτηση με τα παιδιά μου, ξέρετε. Πολλές φορές τους λέω ότι αν κάτι πραγματικά το θέλετε πολύ και το προσπαθήσετε με όλες σας τις δυνάμεις, θα έχετε μεγάλες πιθανότητες να το κάνετε πραγματικότητα.
Τι θέλετε να έχετε αφήσει πίσω σας στο τέλος της πενταετίας που ξεκινά σήμερα;
Την αίσθηση μιας πραγματικότητας σε όλες και όλους: ότι ο Δήμος μας μπήκε σε ράγες που οδηγούν στο μέλλον.
Είναι δεδομένο πως κάθε απόφασή μας και κάθε δράση μας θα σκοπεύει στην κατάκτηση ενός Δήμου συγκροτημένου, δυνατού, σύγχρονου και αποτελεσματικού.
Ενός Δήμου που αποτελείται και από την πόλη και από τα χωριά του και από το κέντρο και από την περιφέρειά του αλλά κινείται ενιαία, χωρίς διακρίσεις για τους ανθρώπους του και τις περιοχές του.
Ενός Δήμου με βελτιωμένη την καθημερινότητα είτε αυτό αφορά στην καθαριότητα, στο τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα, τη στάθμευση, την προσβασιμότητα
Ενός Δήμου έξυπνου, ανθεκτικού, ασφαλή απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που οφείλει να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε αυτά που οι πληγέντες στις πρόσφατες καταστροφές έχουν ανάγκη.
Ενός Δήμου πραγματικά εξωστρεφή, που δεν μπορεί να είναι ακόλουθος των άλλων πόλεων της Θεσσαλίας, αλλά πρωτοπόρος.
Ενός Δήμου με συγκεκριμένες απαντήσεις για το στόχο αλλά και τον τρόπο ανάπτυξής του.
Ενός Δήμου που θα αναδιανέμει τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν και δεν θα χρεώνει μονίμως τους πολίτες του.
Ενός Δήμου που θα προσελκύει επενδύσεις γιατί έτσι θα μιλήσουμε για ουσιαστική ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας και καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου.
Ενός Δήμου δικαιοσύνης που δεν αφήνει κανέναν και καμία γειτονιά πίσω. Με κοινωνικές δομές, με συγκροτημένες πολιτικές αλληλεγγύης, με φροντίδα για τις ευάλωτες ομάδες.
Σας ευχαριστώ κ. Δήμαρχε, καλή χρονιά με υγεία και καλή δύναμη στα νέα σας καθήκοντα!
Κι εγώ σας ευχαριστώ κ. Ράιδε καλή χρονιά!
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
