Ο Έλληνας αρσιβαρίστας Θοδωρής Ιακωβίδης συγκίνησε το Πανελλήνιο όταν μετά το τέλος του αγωνίσματός του στην κατηγορία των 96 κιλών στην άρση βαρών, όπου δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό, με δάκρυα στα μάτια έκανε κατάθεση ψυχής.
Ο πρωταθλητής, μιλώντας με… λυγμούς, αναφέρθηκε στο αντίο του στο άθλημα και στην έλλειψη οποιασδήποτε υποστήριξης από την Πολιτεία, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εχω κουραστεί πάρα πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ λυπηρό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή γιατί δεν σου παίρνει λεφτά γνωρίζοντας την κατάστασή σου».
Ξέσπασμα το οποίο τον έκανε δέκτη χιλιάδων μηνυμάτων συμπαράστασης από τον κόσμο, ενώ τον προσέγγισαν και υποψήφιοι χορηγοί. Ο Θοδωρής μιλάει στο «Secret» και τη Σάσα Σταμάτη για το ξέσπασμά του λίγο μετά τον αγώνα, το χειρουργείο, την προσωπική του ζωή και το αν τελικά θα συνεχίσει ή όχι στην άρση βαρών.
Πώς αισθάνεσαι με την επιτυχία σου και την επιστροφή σου από το Τόκιο;
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για το καλύτερο δυνατό. Είχα ένα πρόβλημα τραυματισμού, το οποίο με άφησε πίσω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, επειδή δεν είχα πολύ χρόνο για τον αγώνα, να πιέζομαι στην προπόνηση κάθε μέρα, για να προλάβω να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Αυτό λοιπόν μου άφησε έναν τραυματισμό, που θα με αναγκάσει να περάσω την πόρτα του χειρουργείου.
Μας συγκλόνισε ο λόγος σου μετά τον αγώνα. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ξεσπάσεις;
Ήμουν από το προηγούμενο βράδυ συναισθηματικά φορτισμένος, γιατί ήταν ο τελευταίος μου αγώνας, και φτάνοντας στο τέλος του δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Πέρασαν σαν ταινία από το μυαλό μου όλες οι κακουχίες και οι κακές στιγμές που έχω ζήσει, με αποτέλεσμα να κάνω μια συναισθηματική έκρηξη.
Ποιο ήταν το χειρότερο που έχεις περάσει;
Είναι πολλές οι εικόνες. Αυτό που μου έρχεται τώρα που μιλάμε είναι, όταν χειρουργήθηκα στον ώμο το 2017, η αβεβαιότητα που ένιωσα για το αν θα επιστρέψω ή όχι. Ήταν ένα δύσκολο χειρουργείο, αλλά πήγαν όλα καλά. Είχα και κάποια στήριξη ανθρώπων που ήταν δίπλα μου, όπως η οικογένειά μου, τον Βαλέριο Λεωνίδη και τον Λεωνίδα Σαμπάνη, οι οποίοι ήταν προπονητές μου και δεν με εγκατέλειψαν τότε.
Στην προσωπική σου ζωή πώς είσαι;
Έχω μια σχέση περίπου έναν χρόνο και μια φυσιολογική ζωή.
Τελικά, θα συνεχίσεις ή όχι στην άρση βαρών;
Η αγάπη του κόσμου με έχει βάλει να ξανασκεφτώ την απόφασή μου. Εύχομαι να τηρήσει τις υποσχέσεις του ο υφυπουργός, να μιλήσουμε, να τα βάλουμε κάτω και να βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις για όλο τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Έπειτα από τόσες κακουχίες, πού βρίσκεις κουράγιο να συνεχίσεις;
Ο καθένας έχει την προσωπική του Ιθάκη και το ταξίδι προς τον προορισμό έχει πολλές συγκινήσεις, αρνητικές στιγμές και θετικές και μέσα από αυτό το ταξίδι δομείται η προσωπικότητά σου και σε ετοιμάζει για το μετέπειτα παιχνίδι της ζωής. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο δίδαγμα που έχει να προσφέρει ο αθλητισμός στην κοινωνία. Η ζωή μου ήταν σαν ενός μοναχού. Προπόνηση-σπίτι, σπίτι-προπόνηση. Το 2016, όταν πήγα διακοπές στην Κρήτη μετά τους Ολυμπιακούς, είχα να πάω διακοπές εννέα χρόνια. Όλες τις εποχές έκανα προπόνηση και δεν πήγαινα διακοπές.
Τι δουλειές έχεις κάνει για την επιβίωση;
Εχω δουλέψει delivery στα 18 μου, σε προγράμματα ΕΣΠΑ και τα τελευταία πέντε χρόνια δουλεύω πάνω στο αντικείμενό μου. Έχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ και δουλεύω ως γυμναστής.
