Μοιράσου το αρθρο!
“Μικρασιάτικη αύρα”
Η Ορθοδοξία μας τίμησε τη μνήμη του σύγχρονου Αγίου, του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Ο Άγιος ήταν Μικρασιάτης και ως Μικρασιάτης η σκέψη του γύριζε πάντα σ’ εκείνα τα αγιασμένα μέρη. Νοσταλγούσε την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Φάρασα της Καππαδοκίας, από την οποία έφυγε βρέφος μαζί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες του. Θυμόταν τα λόγια του νονού του Αγίου Αρσενίου: “Την πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμε” και με βεβαιότητα τόνιζε στους προσκυνητές: “Δεν θα πάρουμε μόνο την Πόλη, αλλά και όλα τα μέρη της Μ. Ασίας που μας ανήκαν”.
Στο ελπιδοφόρο αυτό πνεύμα έρχεται να προστεθεί η “Μικρασιάτικη αύρα”. Το τοπίο-θαλασσογραφία είναι φιλοτεχνημένο με ελαιοχρώματα πάνω σε καμβά (50cm×60cm). Έχει συμβολικό χαρακτήρα, φέρνει την αύρα της Μ. Ασίας, τα ελπιδοφόρα μηνύματα , 100 χρόνια (1922-2022) μετά τη μεγάλη καταστροφή.
●Στη σύνθεση τα ελληνικά χρώματα κυριαρχούν και ο ουρανός σαν άλλη γαλανόλευκη χαιρετά τις αλύτρωτες Πατρίδες.
●Ένα τρεχαντήρι μικρασιάτικο στέκει ολόρθο, ταλαιπωρημένο από τον χρόνο, άβαφο, ξεφλουδισμένο, με μια μεγάλη οπή στα ύφαλα, απ’ όπου διακρίνονται στιβαρά τα στραβόξυλα, με το τζάμι της καμπίνας σπασμένο, ενώ το λεπτό αλπουράκι σε σχήμα Σταυρού ανέπαφο. Παρατημένο στην αμμουδιά, καταραμένο, καΐκι Γκιαούρηδων, όπως μαρτυρεί το μισοσβησμένο όνομά του “ΑΓ. ΝΙΚΟΛ…”.
Το πληγωμένο τρεχαντήρι, ο Ελληνισμός της Μ.Ασίας. Για έναν ναυπηγό ένα τέτοιο σκάφος, όπου δεν έχει υποστεί ζημιά στο σκελετό του, εύκολα επισκευάζεται. Έτσι και ο Ελληνισμός από τη στάχτη του αναγεννιέται αρκεί η ραχοκοκαλιά του Έθνους να παραμείνει ανέπαφη. Η πίστη και οι αξίες των Προγόνων “τζιβαϊρικόν πολυτίμητον”.
●Στο βάθος του ορίζοντα ένα ελληνικό νησί, περιμένοντας το ποθούμενο.
●Στα αριστερά η χερσόνησος με τα παραδοσιακά νησιώτικα σπιτάκια και στο ακρωτήριο ένα καλαίσθητο τζαμί, πρώην χριστιανικός Ναός. Οι τουρκικές σημαίες που κυματίζουν δεν είναι ικανές να μεταλλάξουν το ελληνικό τοπίο.
●Στο πρώτο πλάνο του έργου μέσα από το ποτισμένο με αίμα Αγίων και Ηρώων χώμα, προβάλουν διάσπαρτα μάρμαρα αρχαιοελληνικά, αποδείξεις ταυτότητας, με μια επιγραφή: ” ΓΗ ΙΩΝΙΑΣ – ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ”.
●Πάνω στην καυτή άμμο και γύρω από τα μάρμαρα, παραδόξως υπάρχει μια δροσερή χλόη. Είναι η αρχαία ελληνική Παιδεία-Φιλοσοφία που εξύψωσε τον ανθρώπινο νου μέσα στη κάψα της ειδωλολατρίας. Όχι όμως και την ψυχή.
●Την ψυχή την εξύψωσε και τη θέωσε ο Σταυρός του Χριστού, γι’ αυτό και στο έργο τα λουλούδια της σωτηρίας, τα άνθη του Παραδείσου βρίσκονται στην πλώρη του καϊκιού, εκεί που οι πιστοί καραβοκύρηδες συνηθίζουν μέχρι σήμερα να σχεδιάζουν το Σταυρό.
●Ένα δέντρο δίπλα από το τρεχαντήρι θέλησε να σκεπάσει κάθε τι ελληνικό αλλά μάταια. Το βρήκε φυλλοξέρα. Μας θυμίζει αυτό που συνήθιζε να λέει ο Άγιος Παΐσιος: “Τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι τους”.
●Τα θαλασσοπούλια, οι Έλληνες που κάποτε ελεύθεροι θα πετάξουν για τα γνώριμα μέρη τους.
Μέσα λοιπόν από τον καύσωνα της τουρκικής πολιτικής, των απειλών, της βίας, των καταπιέσεων, έρχεται η “Μικρασιάτικη αύρα”, το δροσερό απαλό αεράκι της Ανατολής να μας ξυπνήσει από τη μέθη των € και $ και να μας βεβαιώσει ότι αν κρατήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη μας, την πίστη μας στο Θεό και την αγάπη μας στην Πατρίδα τότε:
“Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ ναι”.
πατήρ. Νικόλαος Σταματάς
Υ.Γ. Ο πίνακας ζωγραφικής εκτίθεται στο Πνευματικό Κέντρο Ιερών Ναών Σκιάθου, όπου λειτουργεί και το εργαστήριο ζωγραφικής “Μετ’ έρωτος την φύσιν “.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ -ΣΚΙΑΘΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
