Για τη ζωή του μετά τον θάνατο της συζύγου του, αλλά και τον θάνατο του αδελφού του, όταν ήταν ακόμη παιδιά, τον οποίο έζησε από κοντά, μίλησε ο Θοδωρής Κατσαφάδος στην εκπομπή Πάμε Δανάη και τον δημοσιογράφο Αλέξη Μίχα.
«Η κόρη μου είναι το πρώτο άτομο με το οποίο μοιράζομαι και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα που μου συμβαίνουν. Η Μαριλού, η κόρη μου, είναι η οικογένειά μου, είναι ο άνθρωπός μου και ο εγγονός μου, ο Παναγιώτης. Σε αυτούς τα λέω όλα, κι εκείνοι μου λένε τα δικά τους. Αυτοί είναι η ζωή μου πια, η κόρη μου και ο εγγονός μου.
Με τη σύζυγό μου ήμασταν μαζί περίπου 40 χρόνια. Πρωτογνωριστήκαμε το 1973 στον θίασο του Κώστα Βουτσά, σε ένα θέατρο στην Πατησίων που δεν υπάρχει πια, μετά από χρόνια γίναμε ζευγάρι, μετά από χρόνια παντρευτήκαμε και μετά από κάποια χρόνια κάναμε παιδί. Μια ολόκληρη ζωή. Οι απώλειες ταλαιπωρούν τον κόσμο» είπε ο Θοδωρής Κατσαφάδος.
«Επειδή έχω βιώσει πολλές απώλειες, αυτή της συζύγου μου, της Χριστίνας, ήταν αυτή που μου άλλαξε τη ζωή. Πενθώ ακόμη. Δεν είναι θέμα θρήνου αλλά να εξοικειωθώ με μια άλλη πραγματικότητα…Δεν αντέχω άλλο στην τηλεόραση αλλά και στον έντυπο Τύπο την εξοικείωση με τον θάνατο.
Πολλά χρόνια πριν, όταν εγώ ήμουν 9 ετών και ο αδερφός μου 11, με μια χειροβομβίδα που βρήκα εγώ, ο αδερφός μου σκοτώθηκε και διαμελίστηκε μπροστά μου. Η μυρωδιά του συμβάντος, το μπαρούτι, είναι έξω από τη λογική του ανθρώπου. Αυτά τα γεγονότα σε καθορίζουν, θα με καθορίζει σε όλη μου τη ζωή. Πάντα όταν συμβαίνουν ευχάριστα ή δυσάρεστα στη ζωή μου, σκέφτομαι τι θα έλεγε εκείνος,.. Κατηγορώ τον εαυτό μου γιατί βρήκα τη χειροβομβίδα. Γιατί να τη βρω;» είπε σε άλλο σημείο ο ηθοποιός και κατέληξε,
«Μετά πέρασα πολλά, για 3 χρόνια δε μιλούσα, είχα ενοχές, ντρεπόμουν, φοβόμουν, είχα πολλά σκοτάδια. Ο φίλος μου ο Οδυσσέας έχασε το παιδάκι του 11 χρονών… Δε μπορούσα να βλέπω αυτό το παιδάκι εκεί και έναν Οδυσσέα με αυτή τη μάνα να σπαράζουν… Μίλησα με τον Οδυσσέα τη μέρα που έγινε το περιστατικό, δεν περιγράφεται αυτή η κατάσταση. Και η μαμά και ο μπαμπάς… πως να το αντέξουν αυτό».
