Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μετρά στον χώρο της ελληνικής δισκογραφίες ήδη 2,5 δεκαετίες. Μέσα από τα τραγούδια του, μας έχει ταξιδέψει, ήταν δίπλα μας στους εφηβικούς μας έρωτες, αλλά και αργότερα, στους χωρισμούς, τις χαρές και τις λύπες. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δε σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί, σαν η ζωή του να ήταν από το πρώτο λεπτό συνδεδεμένη με τις νότες και τους στίχους.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα από τις ζωντανές του εμφανίσεις και τη δισκογραφία, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης επιστρέφει δυναμικά με το νέο του κομμάτι που έχει τίτλο “Όλα πολύ”, και κυκλοφορεί από τη Heaven Music. To TLIFE τον συνάντησε στα γυρίσματα του νέου του video clip κι εκείνος, με την ηρεμία, την ευγένια αλλά και το χιούμορ που τον διακρίνει, μας μίλησε για όλα.
Μιχάλη, σε συναντάμε στα γυρίσματα του νέου σου video clip, για το καινούργιο σου τραγούδι, “Όλα πολύ”. Πες μου δυο λόγια γι’ αυτό.
Το νέο μου τραγούδι λέγεται, όπως είπε, “Όλα πολύ”. Τη μουσική έχει γράψει ο εξαιρετικός Christian Εφραιμίδης, {έβαλα κι εγώ το χεράκι μου}, και τους στίχους υπογράφει η ιδιαίτερα ταλαντούχα, Σοφία Παπαβασιλείου. Πρόκειται για ένα τραγούδι, λίγο έξω από τις “ράγες” του δικού μου μουσικού πλαισίου. Είναι ένα rock n’ roll τραγούδι. Ένα τραγούδι που σου ανεβάζει τη διάθεση. Ευχή μου είναι να αγαπηθεί από το κοινό, όσο αγαπήθηκε και από εμάς.
Η ανεβαστική αυτή διάθεση του “Όλα πολύ” αντικατοπτρίζει και τη διάθεση του Μιχάλη αυτή την περίοδο;
‘Σε ένα μεγάλο βαθμό ναι. Αυτό γιατί επέστρεψα στη μεγάλη μου αγάπη, τη μουσική. Σαν εσωτερικό ένστικτο βέβαια, δεν έφυγε και ούτε πρόκειται να φύγει ποτέ. Το ότι βρίσκομαι όμως και πάλι στον πυρήνα της δισκογραφίας και των ζωντανών εμφανίσεων, είναι για μένα ευλογία.
Δε μπορούν βέβαια να μη με βαραίνουν όλα τα άσχημα που γίνονται καθημερινά γύρω μας. Ωστόσο, στο καθαρά προσωπικό κομμάτι, μπορώ να πω ότι είμαι πολύ καλά.
Το διάστημα που χρειάστηκε να μείνεις μακριά από τη δισκογραφία και τις ζωντανές σου εμφανίσεις, λόγω της ενασχόλησής σου με την πολιτική, επηρεάστηκε η ψυχολογία σου;
Φυσικά. Η αποχή μου βέβαια, αφορούσε μόνο τη δημόσια προβολή και εικόνα. Επαφή δεν έχασα ποτέ με τη μουσική. Η μουσική στα δύσκολα, ήταν πάντα το πιο γερό αποκούμπι μου.
Βλέποντας τα πράγματα από μια απόσταση, μετανιώνεις για την απόφασή σου να ασχοληθείς με την πολιτική;
Όχι. Καθόλου. Υπήρξα και είμαι κοινωνικοποιημένος, και πολιτικοποιημένος, στο βαθμό που όλοι θα έπρεπε να είμαστε. Με ενδιαφέρει το κομμάτι της πολιτικής, εκείνης που θα έπρεπε να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, που δεν είναι άλλο από το συμφέρον του κάθε πολίτη.
“Όλα πολύ” λέγεται το νέο σου τραγούδι. Ο Μιχάλης στη ζωή του είναι “πολύ” σε όλα ή είναι πιο συγκρατημένος;
Στη ζωή μου, μπορώ να πω, ότι είμαι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει ο τίτλος του νέου μου τραγουδιού. Στη μουσική τα δίνω σχεδόν όλα. Σε άλλους τομείς της ζωής μου όμως, είμαι πολύ πιο εσωστρεφής και συγκρατημένος.
Θέτεις δηλαδή, αυτοπεριορισμούς;
Όχι, δεν πρόκειται για αυτοπεριορισμό. Αν κάνω μια αναδρομή στο πως ήμουν και στο πως έχω εξελιχθεί μέσα στα χρόνια, σε ότι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά και την κοινωνικότητά μου, ανέκαθεν ήμουν έτσι. Αυτή η εσωστρέφια στην προσωπική μου ζωή, αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι, είναι η φυσική μου κατάσταση.
Πέρα από ερμηνευτής είσαι και δημιουργός. Ποιες συναισθηματικοί περίοδοι είναι οι πιο “παραγωγικές” καλλιτεχνικά για εσένα;
Η νομοτέλεια των τραγουδιών, βασίζεται στο βάσανο, την οδύνη και τον καημό. Γι΄αυτό και τα τραγούδια, σχεδόν πάντα, εκφράζουν έναν πόνο. Ακόμα και τραγούδια που ακούγονται χαρούμενα, είναι τραγούδια γραμμένα μέσα από μια πληγή, ένα τραύμα του δημιουργού, που πολλές φορές “ακουμπά” στα τραύματα του κοινού.
Στη δική μου περίπτωση, καταλυτικό ρόλο σε αυτά που δημιουργώ, παίζει το μυαλό. Πρόκειται για μια μεγάλη εξίσωση που δημιουργείται εγκεφαλικά. Παίζοντας μουσική, παράγονται μοτίβα, που θα μπορούσα να παραλληλίσω με γεωμετρικά σχήματα. Μπορεί λοιπόν χωρίς να βιώνω μια κατάσταση, με την εγκεφαλική διέγερση που προκύπτει από την έντονη και οξυδερκή παρατήρηση, να οδηγούμαι στη δημιουργία. Ένας άνθρωπος που βλέπει τα πράγματα επιδερμικά, δεν είναι τόσο εύκολο να δημιουργήσει κάτι.
Το καλοκαίρι σε είδαμε να επιστρέφεις και στις συναυλίες. Μάλιστα, σε ένα από τα βίντεο που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε είδα να υποκλίνεσαι μπροστά στις χιλιάδες κόσμου που είχαν έρθει να σε ακούσουν.
Μα δε θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Η υποδοχή ήταν απρόσμενα γενναιόδωρη. Το κοινό ήταν θερμότατο. Ήταν όλο πολύ συγκινητικό. Χαίρομαι πολύ που ξαναβρίσκομαι με τους φίλους μου. Το κοινό που ακούει τα τραγούδια μου, για μένα είναι η παρέα μου. Μπορει η σχέση μας να μην είναι προσωπική, όμως συνδεόμαστε μέσα από τα τραγούδια. Αυτή άλλωστε είναι και η μαγεία της μουσικής. Η μουσική αυτό κάνει, γεφυρώνει τις αποστάσεις.
Τα συναισθήματά σου όταν ανεβαίνεις στη σκηνή, παραμένουν ίδια μετά από τόσα χρόνια;
Με το πέρασμα των χρόνων, μπορώ να πω ότι είναι ακόμα πιο βαθιά, πιο ισχυρά και πιο ώριμα. Τώρα, την τελευταία δεκαετία, μπορώ να πω ότι κατάλαβα στο 100% τι σημαίνει να προσφέρεις χαρά και συγκίνηση σε κάποιον τραγουδώντας. Και δε το λέω με τον κοινότυπο τρόπο που συνηθίζουμε. Και σε μικρότερη ηλικία αισθανόμουν όμορφα που μπορούσα να προκαλέσω συναισθήματα μέσα από τα τραγούδια μου στο κοινό. Αλλα μεγαλώνοντας τα βλέπεις όλα από μια πιο ώριμη και ουσιαστική ματιά και πραγματικά νιώθω ευλογημένος κάθε φορά που βλέπω ότι ένα τραγούδι μου θα ακουμπήσει κομμάτια της ψυχής του κοινού.
Με τα τραγούδια σου έχει μεγαλώσει μια ολόκληρη γενιά. Μέσα από αυτά ταξιδέψαμε, ερωτευτήκαμε, χωρίσαμε, γελάσαμε, κλάψαμε… Ο Μιχάλης αντίστοιχες καταστάσεις θα τις βιώσει ακούγοντας Χατζηγιάννη;
Αυτό πράγματι είναι κάτι που το ακούω συχνά και χαίρομαι που υπάρχω συνοδοιπόρος στις ζωές ανθρώπων σε τέτοιες στιγμές. Εγώ όμως σε αντίστοιχες περιστάσεις θα επιλέξω να ακούσω κάτι άλλο. Για να σου είμαι ειλικρινής, αισθάνομαι λίγο περίεργα να ακούω τον εαυτό μου.
Δεν τα αισθάνομαι με τον ίδιο τρόπο που τα αισθάνεται ένας ακροατής. Ακούγοντας ένα τραγούδι μου θα κάνω αναδρομή στη δημιουργική του πορεία. Θα αναλύσω το κομμάτι. Δεν ακούω το τραγούδι, διαβάζω τις νότες. Έρχονται στο μυαλό μου συγκεκριμένες στιγμές, σχετικές με τη δημιουργία του τραγουδιού, οπότε δε μπορώ να βιώσω το συναίσθημα, Προτιμώ λοιπόν, και νιώθω πολύ πιο άνετα να ακούσω κάτι άλλο σε μια φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή μου.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που ξεκίνησε την πορεία του σε πολύ μικρή ηλικία. Τι συμβουλή θα έδινες στα παιδιά που προσπαθούν τώρα να κάνουν τα πρώτα τους βήματα;
Η αλήθεια είναι ότι ζούμε μια πολύ δύσκολη εποχή για τα παιδιά που θέλουν να ξεκινήσουν τώρα την πορεία τους στη μουσική. Πάρα πολλοί “δρόμοι” έχουν κλείσει, λόγω των παγκόσμιων εξελίξεων. Η ζωή μας έχει αλλάξει ριζικά. Ζούμε σε πια πολύ ασταθή και αβέβαιη εποχή, σε όλους τους τομείς.
Θα συμβούλευα λοιπόν αυτά τα παιδιά, να μη το βάλουν κάτω. Να αναγνωρίσουν τις δυσκολίες, να προσπαθήσουν να τις αντιμετωπίσουν, να δείξουν επιμονή και υπομονή και φυσικά να μη σταματήσουν να διαβάζουν. Σήμερα ειδικά, με την ταχύτητα που προχωράνε τα πράγματα. πρέπει κάποιος να διαβάζει πάρα πολύ πάνω στη μουσική για να μπορέσει να ξεχωρίσει μέσα σε ένα σύστημα.
Επίσης, το πιο σημαντικό είναι, να μπορέσουν να ανακαλύψουν τη μοναδικότητά τους, αυτή που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν από μια θάλασσα τραγουδιών και μουσικών. Δεν είναι εύκολο, σαφώς, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.
Σταματά ποτέ ένας καλλιτέχνης να εξελίσσεται;
Η εξέλιξη ενός καλλιτέχνη δε σταματά ποτέ. Πολλές φορές όμως μπερδεύουμε την εξέλιξη με την αλλαγή της ταυτότητάς μας. Αυτοί που σε αγάπησαν, σε αγάπησαν έτσι όπως του συστήθηκες, και έτσι σε θέλει. Δε θέλει δραματικές και αιφνιδιαστικές αλλαγές το κοινό. Η αλλαγή θα έρθει σταδιακά από μόνη της.
Σαφώς και μεγαλώνοντας και προχωρώντας μέσα στον χρόνο και την κοινωνία, ωριμάζεις, διαφοροποιείσαι, εξελίσεσσαι. Αυτό είναι φυσιολογικό. Εκείνο που δεν είναι φυσιολογικό είναι το να αλλάζεις, απλά για να αλλάξεις. Δεν θα σου προσφέρει κάτι καλλιτεχνικά και το κοινό, ενδεχομένως να απογοητευτεί βλέποντας μια τόσο αιφνίδια και χωρίς λόγο αλλαγή.
Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα ακούσει ένα κομμάτι σου;
Η πρώτη άποψη που παίρνω πάντα, είναι ότι αυτό που έγραψα, είναι καταπληκτικό. Όπως καταλαβαίνεις, έρχεται από τη μητέρα μου. Ποιος άλλος θα μπορούσε να τα βλέπει πάντα όλα τέλεια; Με βλέπεις και γελάω, γιατί ξέρω πως ότι και να της βάλω θα μου πει ότι είναι εξαιρετικό. Μετά τη μητέρα μου, ο αμέσως επομένως άνθρωπος που θα ακούσει κάτι, είναι η αδερφή μου.
Κακά τα ψέματα όμως, έχω αντίληψη, δεν είμαι αφελής, ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου. Ξέρω ποια τραγούδια έχουν δυναμική και θα πάνε καλά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε γίνονται και εκπλήξεις.
Με την αδερφή σου έχεις και μια υπέροχη σχέση. Βλέπουμε συχνά αναρτήσεις στα social media και η σύνδεσή σας είναι μοναδική.
Ναι, πράγματι. Η αδερφή μου ασχολείται επίσης με τη μουσική. Είναι εκπαιδευτικός. Μαζί όμως κάναμε τις μουσικές μας σπουδές. Είναι λίγο μεγαλύτερή μου, αλλά πηγαίναμε μαζί στο ωδείο. Η αδερφή μου, σε αντίθεση με τη μητέρα μου, είναι αρκετά αυστηρή. Η Μελίνα είναι πολύ αντικειμενική, δε θα μου χαϊδέψει ποτέ τα αυτιά.
Εσύ προτιμάς την αρνητική κριτική ή την κριτική σαν αυτή της μητέρας σου που τα βρίσκει όλα “τέλεια”;
Τα λόγια της μητέρας μου δεν τα εισπράττω σαν κριτική. Είναι για μένα ένα ακόμη δείγμα της απεριόριστης αγάπης που έχουν οι μητέρας για τα παιδιά τους. Την αυστηρή κριτική τη λαμβάνω υπόψιν, αλλά δεν την αφήνω να με επηρεάσει. Κάθε κριτική όμως είναι υποκειμενική. Ο καθένας βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, τις δικές του αντιλήψεις και πεποιθήσεις.
Σέβομαι απόλυτα κάθε κριτική. Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει αυτό που νιώθει και αισθάνεται. Δε μπορώ όμως να αφήσω μια κριτική να με επηρεάσει και να με κάνει να αλλάξω. Να διορθωθώ σε ορισμένα σημεία αν κρίνω ότι χρειάζεται, ναι, αλλά όχι να αλλάξω.
Είχες πάντα αυτή τη στάση απέναντι στις κριτικές ή σε μικρότερη ηλικία σε έπαιρνε και λίγο από “κάτω”;
Όταν είσαι πιο μικρός σε παίρνει πολύ από κάτω. Το αίσθημα της στεναχώριας είναι πολύ πιο έντονο. Απογοητεύεσαι. Όταν είσαι πιο νέος, και προσπαθείς να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, είσαι πολύ πιο ευαίσθητος. Δεν έχεις πλάσει ακόμα τις κατάλληλες αντιστάσεις. Δεν έχεις καταλάβει ακριβώς πως παίζεται το παιχνίδι. Καθετί αρνητικό, “καρφώνεται” στον εγκέφαλο και σε ρίχνει. Αυτό συνέβαινε και στη δική μου περίπτωση.
Από εδώ και πέρα τι να περιμένουμε από εσένα;
Είναι κάτι που θα πρέπει να το λύσω πρώτα εγώ τον εαυτό μου. Σίγουρα, αυτό που θέλω, είναι να έχω πάντα τη μουσική συνοδοιπόρο μου. Να έχω τη δυνατότητα να δημιουργώ. Κάποιοι λένε ότι τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Όλοι έχουμε όνειρα και προσδοκίες. Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνεσαι ότι – στον χώρο της μουσικής τουλάχιστον – τα όνειρα έχουν περιορισμούς.
Πρόσφατα είδαμε και ένα παλαιότερο κομμάτι σου, το “Καλύτερο ψέμα”, σε μια ανατρεπτική διασκευή με τον Μιχάλη των Stavento. Πως ήταν αυτή η συνύπαρξη;
Ο Μιχάλης είναι ένα εξαιρετικό παιδί, ένας πολύ καλός μου φίλος. Αυτό που έγραψε, ήταν για μένα μαγικό, γιατί ουσιαστικά έγραψε μια περιγραφή των ηρώων τις Marvel. Ήταν πολύ συγκινητικό γιατί, όπως μου αποκάλυψε, πήρε την ιδέα από την κόρη του, που είναι τρελαμένη με τους “Πυτζαμοήρωες”.
Και στο παρελθόν όμως, είχα κάνει μια αντίστοιχη συνεργασία με τον Μηδενιστή, ένα επίσης εξαιρετικό. Είχαμε κάνει το τραγούδι “Σε έναν τοίχο”.
Φωτογραφίες: VasileiosF
