«Τα πρώτα χρήματα που έβγαλα από το ποδόσφαιρο τα έδωσα στην οικογένεια μου», εξήγησε ο 23άχρονος άσος του Αστέρα Τρίπολης.
Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του, αλλά και τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, μίλησε ο Κέβιν Σονί, σε διαδικτυακή εκπομπή ραδιοφώνου του Αστέρα Τρίπολης.
Αναλυτικά οι τοποθετήσεις του:
«Είμαι ο Κέβιν Σόνι. Είμαι 23 χρονών, κατάγομαι από το Καμερούν και αγωνίζομαι στην ομάδα του Αστέρα Τρίπολης.
Ξεκίνησα πολύ μικρός να παίζω ποδόσφαιρο, ουσιαστικά από πέντε χρονών στο Καμερούν, όπου και γεννήθηκα.
Στα 15 μου χρόνια υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο με την Μπορντό, από τη στιγμή που είχα μεταπηδήσει στη Γαλλία για να κυνηγήσω αυτό το ποδοσφαιρικό μου όνειρο.
Από 15 έως 18 ετών ήμουν στην Μπορντό, μετά πήγα στην Τζιρόνα στην Ισπανία, πέρασα από την Μπαρτσελόνα και κινήθηκα προς την Θέλτα.
Η επόμενη μου κίνηση ήταν να έρθω εδώ, στον Αστέρα Τρίπολης.
Τα παιδικά χρόνια μου ήταν δύσκολα. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι η οικογένεια μου ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή.
Με στήριξε πάρα πολύ. Δούλεψαν σκληρά για να μπορέσω εγώ να ακολουθήσω το όνειρό μου. Τα γήπεδα στο Καμερούν, όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν είναι και ιδιαίτερα καλά.
Ήταν με χώμα. Ωστόσο προσπάθησα, συνέχισα όσο γινόταν περισσότερο με στόχο να μπορέσω κάποια στιγμή να γίνω επαγγελματίας και πράγματι όταν μεταπήδησα στη Γαλλία, οι συνθήκες διαβίωσης, αλλά και του ποδοσφαίρου έγιναν πολύ καλύτερες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν προέρχομαι από μία οικογένεια που έχει ένα ποδοσφαιρικό παρελθόν, οπότε στην αρχή κι εγώ το έβλεπα σαν αστείο.
Παίζαμε με τους φίλους μου έξω στο δρόμους και στα σοκάκια. Ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω, αλλά δεν σκεφτόμουν ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω να το ακολουθήσω κι επαγγελματικά.
Το πήρα περισσότερο σοβαρά, όταν ήρθα στην Ευρώπη, πήγα στη Γαλλία και κατάλαβα ότι αυτός είναι ένας δρόμος για να μπορέσω να έχω επαγγελματική και οικονομική αποκατάσταση.
Ήταν αρκετά δύσκολο το να πάρω αυτήν την απόφαση να πάω στη Γαλλία και είναι ακόμη πιο δύσκολο για έναν Αφρικανό να πάει από τη χώρα του στη Γαλλία.
Για εμένα ήταν πολύ δύσκολο, γιατί ήρθα μόνος μου εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ωστόσο, ήμουν αποφασισμένος να τα καταφέρω.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εμένα. Το θετικό ήταν ότι είχα κάποιους φίλους στη Γαλλία, οπότε μπορούσα να κάνω παρέα μαζί τους και να τους συμβουλευτώ για τα πρώτα μου βήματα, γιατί πραγματικά πήγα μόνος μου, δεν είχα λεφτά, δεν είχα τίποτα κι έπρεπε όσο πιο γρήγορα γίνεται να προσαρμοστώ σε αυτή τη νέα κατάσταση.
Στην αρχή σκεφτόμουν μόνο το ποδόσφαιρο και πώς θα μπορούσα μέσω αυτού να βοηθήσω καταρχάς τον εαυτό μου και κατά δεύτερον την οικογένεια μου.
Ήταν αρκετά δύσκολο, δεν θα το κρύψω αυτό. Οι καιρικές συνθήκες για εμένα ήταν πολύ δύσκολες γιατί έκανε πολύ κρύο εν συγκρίσει με αυτό που είχα συνηθίσει στο Καμερούν.
Δεν είχα την οικογένεια μου μαζί.
Έπρεπε συνέχεια να σκέφτομαι “τι πρέπει να κάνω”, “πώς θα πρέπει να το κάνω”. Ήταν η πρώτη φορά που έμενα μόνος μου.
Σίγουρα ήταν μια κατάσταση πολύ δύσκολη. Αλλά δόξα τω Θεώ, έβαλα κάτω το κεφάλι, δούλεψα σκληρά και παρ’ όλο που στην αρχή οι οικονομικές απολαβές δεν ήταν αρκετές για να στηρίξω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, όταν υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Αυτό που έκανα την πρώτη στιγμή που πήρα κάποια χρήματα, ήταν να τα στείλω στην οικογένεια μου για να μπορέσω να τους βοηθήσω και να τους ευχαριστήσω για όλα όσα είχαν κάνει για εμένα.
Το μοναδικό που θέλησα να κάνω για εμένα, ήταν να αλλάξω διαμέρισμα. Να πάω σε ένα άλλο για να μπορώ να κοιμηθώ σαν άνθρωπος.
Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή εκείνη στο αεροδρόμιο με την οικογένεια μου. Τη θυμάμαι πολύ έντονα.
Ωστόσο, το ξέραμε βαθιά μέσα μας και οι δύο πλευρές, κι εγώ και η οικογένεια μου, ότι αυτό το κάναμε για να κυνηγήσουμε μια καλύτερη ζωή για τους εαυτούς μας.
Αν μείνεις στο Καμερούν, το μέλλον σου διαγράφεται δύσκολο και δυσοίωνο, οπότε γνωρίζαμε ότι ήταν κάτι που θα μας βοηθούσε πολύ στο μέλλον. Όσο δύσκολη κι αν ήταν εκείνη η στιγμή.
Γι’ αυτό αποφασίσαμε να με αφήσουν να φύγω, γιατί αν δεν κυνηγήσεις εσύ τη ζωή σου, θα μείνεις βαλτωμένος και θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για εσένα.
Έχω αδέρφια. Ωστόσο κανείς δεν ασχολείται επαγγελματικά με τον αθλητισμό.
Η σημαντικότερη και η θετικότερη στιγμή στην καριέρα μου σίγουρα είναι όταν υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο, όταν ήμουν 15 χρονών στην Μπορντό.
Κι αυτό γιατί καταλάβαινα κι εγώ μέσα μου, πως αυτό σήμαινε ότι εγώ και η οικογένειά μου περνάμε σε άλλο επίπεδο που μπορώ να τους βοηθήσω και να τους αποζημιώσω για όλα αυτά που έχουν κάνει αυτά τα χρόνια για μένα, βοηθώντας με, στηρίζοντας με και δίνοντας μου το ελεύθερο να κάνω αυτό που πιστεύω ότι είναι σωστό για την οικογένεια μας.
Οπότε ήξερα πολύ καλά μέσα μου ότι εκείνη τη στιγμή όλοι αυτοί οι κόποι που είχαμε τραβήξει όλα αυτά τα χρόνια, ουσιαστικά ανταμείφθηκαν.
Η αλήθεια είναι πως στο μυαλό του ποδοσφαιριστή πάντα περνούν τέτοιες σκέψεις. Σίγουρα κι εγώ ως άνθρωπος και ποδοσφαιριστής είχα δύσκολες στιγμές, στιγμές που ήμουν συναισθηματικά καταρρακωμένος.
Ωστόσο, είχα την τύχη να μην είχα κανέναν σοβαρό τραυματισμό που να θέσει σε κίνδυνο την καριέρα μου κι από την άλλη όλες αυτές οι δύσκολες ψυχολογικά στιγμές, πάντα τις μοιράζομαι με την οικογένεια μου, με βοηθάνε πάρα πολύ.
Οπότε δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι δεν θα καταφέρω. Γενικότερα είμαι ένας άνθρωπος αρκετά θετικός και πάντα προσπαθώ να βρω τις λύσεις σε αυτά που μου συμβαίνουν.
Σίγουρα υπάρχουν κάποιες ήττες που πονούν. Όλες πονούν. Ωστόσο, είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν αφήνει τον εαυτό του να παρασύρεται από τα αρνητικά συναισθήματα της ήττας.
Προσπαθώ πάντα στον αγωνιστικό χώρο και μέσω της σκληρής δουλειάς να αφήνω πίσω μου αυτές τις δύσκολες στιγμές. Οπότε ότι κι αν μου έχει συμβεί είχα την τύχη να τα ξεπερνώ αρκετά γρήγορα και να είμαι στον αγωνιστικό χώρο για να βοηθήσω την ομάδα μου.
Θα έλεγα ότι η πιο σημαντική στιγμή ήταν τότε που έφτασα στην Γαλλία, γιατί αν δεν είχα πάρει αυτή τη δύσκολη απόφαση, για μένα, τότε σίγουρα δεν θα είχα κάνει όλα αυτά σήμερα.
Δεν θα είχα φτάσει ποτέ εδώ που βρίσκομαι στον Αστέρα και δεν θα ήμουν αυτό που είμαι.
Αυτό το οποίο μπορώ να δώσω ως συμβουλή σε παιδιά που έχουν ως όνειρο να γίνουν επαγγελματίες είναι να συνεχίσουν να το ονειρεύονται, να δουλεύουν πολύ σκληρά και να πιστεύουν πραγματικά ότι θα τα καταφέρουν.
Όπως έκανα κι εγώ. Αυτό συνέβη και με μένα. Οπότε αυτή είναι η συμβουλή μου. Θεωρώ πως κάτι τέτοιο είναι ανεκτίμητο, να έχεις ένα όνειρο και να το κυνηγάς μέχρι τέλους.
Πραγματικά πιστεύω πάρα πολύ ότι όταν κυνηγάς κάτι με όλες σου τις δυνάμεις, τότε κάτι θα γίνει και θα το καταφέρεις.
Αυτή ήταν η ποδοσφαιρική και η προσωπική μου ιστορία μέχρι να φτάσω εδώ πέρα. Χάρηκα που την μοιράστηκα μαζί σας και περιμένω να σας δω όσο συντομότερα γίνεται».
