Η Ελένη Ράντου που φέτος την βλέπουμε στη σειρά της ΕΡΤ “Ζακέτα να πάρεις” βρέθηκε στο πλατό του Τhe 2night Show και μίλησε για όλα στον Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για την τηλεοπτική της επιστροφή και εξήγησε τι ρόλο έπαιξε η καραντίνα στην απόφασή της. Αναφέρθηκε στην πολυετή πορεία της στο θέατρο, αλλά και στις δυσκολίες του επαγγέλματός της, ενώ σχολίασε τα δυσάρεστα γεγονότα που επισκίασαν το χώρο του θεάματος. Μίλησε όμως και για τη μονάκριβη κόρη της, τη Νικολέτα, και αποκάλυψε πόσο υπερπροστατευτική και δεμένη είναι μαζί της. Επίσης, περιέγραψε τη μάχη της με την κατάθλιψη και τις φοβίες…
Για την μονοχοκόρη της Νικολέτα: Πήγα στην 5ημερη μαζί με την κόρη μου στο Λονδίνο. Αλλά έχω πάει μαζί της και σε πορεία. Είναι μοναχοπαίδι και είμαι υπερπροστατευτική. Πήγα μαζί της και στο Εράσμους στη Χάγη αλλά μόνο στην αρχή και στο τέλος. Ήμουν πάντα πολύ διακριτική. Καθόμουν στο ξενοδοχείο και περίμενα τηλέφωνό της. Η Νικολέττα ζητάει βοήθεια. Δεν είναι παιδί που θέλει να κρύβει τα προβλήματά της. Είμαστε πολύ κοντά. Ήθελα και δεύτερο παιδί, μάλιστα σκεφτήκαμε και την υιοθεσία αλλά λόγω κάποιων οικογενειακών θεμάτων δεν το προχωρήσαμε.
Ο Βασίλης αγωνιά από το σπίτι. Ο Βασίλης είναι πιο αγχώδης από μένα αλλά προσπαθεί να μη δείχνει υπερπροστατευτικός. Σπουδάζει στη Καλών Τεχνών ζωγραφική.
Για το σήριαλ: Στη συγκεκριμένη στιγμή είχα ανάγκη να βγω από το σπίτι να δουλέψω, να δω ανθρώπους. Το θέατρο είναι η τέχνη του ανέφικτου ενώ η τηλεόραση είναι η τέχνη του εφικτού. Και εγώ είμαι καλή στα υπερβατικά.
Για τις κακοποιητικές συμπεριφορές και τις καταγγελίες: Αυτό που ζήσαμε αποκάλυψε και αυτά που έγιναν αλλά και το πως το αντιμετώπισε ο κόσμος. Ήταν μια στιγμή που εξέθεσε τους πάντες. Υπήρξε πολύ σκοτάδι. Κάτι που με θυμώνει πολύ είναι ότι ένα θέμα που είναι θέμα κοινωνίας, έγινε θέμα προβλήματος του θεάτρου. Είτε είσαι καλλιτέχνης είτε όχι, είναι το ίδιο κακό να συμβαίνουν.
Έχω φλερτάρει με την κατάθλιψη. Είχα φοβηθεί τότε πολύ γιατί νόμιζα ότι τρελαίνομαι. Αλλά με τα χρόνια κατάλαβα πολλά. Αν δεν τη φοβηθείς και την κάνεις εργαλείο…. Η κατάθλιψη που έμαθε τα πιο σοφά πράγματα. Είμαι βαθιά μοναχικός άνθρωπος. Είμαι αγοραφοβική Όταν πλακώνουν οι φοβίες, πλακώνουν όλες μαζί. Ήμουν σε μια καθιστική διαμαρτυρία και ξαφνικά ένιωσα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Αν δεν υπήρχε η καραντίνα, μπορεί και να μην ξαναέκανα τηλεόραση. Ζορίζομαι γιατί ότι μαθαίνεις στο θεατρο, πρέπει να το ξεχάσεις όταν κάνεις τηλεόραση.
Στην τελική το πιο σημαντικό για μένα, ήταν να με αγαπάνε. Αυτό που με συγκινεί σε μια παράσταση είναι ο χαιρετισμός. Έχω νιώσει μεγάλη ευτυχία εκείνη τη στιγμή
