Για τους λόγους που την οδήγησαν να μιλήσει ανοιχτά για τη δική της ιστορία παρενόχλησης και να γίνει κομμάτι του #metoo καθώς και στο πως σκοπεύει να το εξηγήσω όλο αυτό στο μέλλον στον γιο της μίλησε η Λένα Δροσάκη στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Reallife και τη δημοσιογράφο Χρύσα Κακιώρη.
Αναφερόμενη στο Me Too, είσαι κομμάτι αυτής της ιστορίας. Θα ήθελα να σε ρωτήσω τι ήταν αυτό που ενεργοποίησε την απόφαση να μιλήσεις ανοιχτά για την προσωπική σου ιστορία…
Η μητρότητα, αυτό με κινητοποίησε. Έχω μια ευθύνη πια με τις πράξεις μου, με τις αποφάσεις μου. Όταν γίνεσαι μητέρα -τουλάχιστον σε εμένα έτσι λειτούργησε- γίνεσαι περισσότερο υπεύθυνη και προς τον εαυτό σου. Τακτοποιώ τα δικά μου συναισθήματα και τις δικές μου ανάγκες για να μπορώ να είμαι υπεύθυνη και παρούσα και για το παιδί μου. Δεν μπορώ να έχω ένα ακατάστατο δωμάτιο και να του ζητώ να τακτοποιήσει το δικό του. Γίνομαι εγώ πρώτα πιο υπεύθυνη για εμένα και μετά γίνομαι παράδειγμα προς το παιδί μου. Πέρα από αυτό, θα ήθελα να μπούνε άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις που να μπορούν να μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε έναν χαρακτήρα που να ξέρει τι σημαίνει σέβομαι, τι σημαίνει δεν χρησιμοποιώ βία ή δεν χρησιμοποιώ την προσωπική μου εξουσία σε ένα πιο αδύναμο πλάσμα.
Όταν αποφάσισες να μιλήσεις, γνώριζες τη μεγάλη εικόνα;
Όχι, όχι, δεν την ήξερα γιατί δεν είχε ξαναγίνει κάτι παρόμοιο. Δεν ξέραμε τι σημαίνει αυτό. Απλώς οι λέξεις αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να μπουν σε μια σειρά να το περιγράψουν, γιατί, από τότε που πήρα την απόφαση μέχρι σήμερα, είναι η ίδια περίοδος, δεν έχω βγει από αυτό για να το περιγράψω. Το ζω κι είναι ακόμη εν εξελίξει και μέσα μου κι έξω.
Πώς φαντάζεσαι ότι θα μιλήσεις κάποια στιγμή στο γιο σου για αυτήν την ιστορία;
Πώς θα του μιλήσω για τη συγκεκριμένη ιστορία; Δεν ξέρω. Νομίζω μέσα από τις πράξεις μου και μέσα από τις πράξεις μου θέλω να του μιλάω περισσότερο. Μαθαίνοντάς τον και δείχνοντάς του τι σημαίνει τρυφερότητα, αγάπη, σεβασμός. Με αυτόν τον τρόπο να του μάθω για αυτά που πολεμώ, που διεκδικώ, που αγαπώ. Νομίζω πως όλοι έτσι μαθαίνουμε