Μοιράσου το αρθρο!
Με ένα σύντομο χαιρετισμό καλωσόρισε τους θεατές στην προβολή της ταινίας «ΠΕΝΤΕ 5» στο Αχίλλειο Βόλου ο Γιώργος Σύρος, αναφερόμενος στην γνωριμία του με τον σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα και υπογραμμίζοντας εν συνεχεία την στενή σχέση κινηματογράφου και ιστορίας:
«Ήταν πριν κάποια έτη όταν συνέγραφα το δεύτερο βιβλίο μου «Δια Πυρός και Αίματος: Το Πολεμικό Χρονικό του 1821» και στο διαδίκτυο το μάτι μου έπεσε πάνω στο όνομα «Βασίλης Τσικάρας». Ήταν η αρχή μιας ουσιαστικής γνωριμίας και εποικοδομητικής συνεργασίας. Ο Βασίλης προλόγισε το βιβλίο, ενώ τα κέρδη του διετέθησαν για το γύρισμα της ταινίας. Χωρίς υπερβολή θεωρώ πως στον άνθρωπο αυτόν η Πολιτεία θα έπρεπε να αναθέσει το ρόλο του εθνικού σκηνοθέτη, ο οποίος θα είχε την δυνατότητα, με όλα τα απαραίτητα υλικοτεχνικά μέσα, να αναβιώνει σημαίνουσες πτυχές και εκφάνσεις της ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Για την ακρίβεια ούτε ένα ευρώ δεν διετέθη από την πολιτεία για την ταινία του Βασίλη.
Η ταινία λοιπόν πραγματεύεται το σχετικώς άγνωστο Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης, το Σεπτέμβριο του 1821, προσβλέποντας στην διατήρηση της συλλογικής πολιτισμικής μνήμης. Όσοι είναι σινεφίλ ή φιλίστορες, αντιλαμβάνονται τον ισχυρό αντίκτυπο που έχει ο κινηματογράφος στην δημόσια σκέψη και το αποτύπωμα που αφήνει στην δημόσια ιστορία. Οι ιστορικές ταινίες αναβιώνουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τα συλλογικά αρχέτυπα, μια αποστολή που κανονικά ανήκει στο (ανεπαρκές και προβληματικό πλέον) εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο αρέσει να κουράζει την μαθητιώσα νεολαία, καθιστώντας το 1821 ένα άχρωμο, άνευρο και αδιάφορο αφήγημα.»
