Τον Γιώργο Ρους, που το 2010 κατάφερε με ένα του τραγούδι να γίνει γνωστός σε όλη την Ελλάδα, συνάντησε η Αθηνά Αφαλίδου για χάρη της εκπομπής «Weekenders».
Ο Γιώργος Ρους, 14 χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε το τραγούδι «Εξαιρέσεις» μιλά για το πως βίωσε εκείνη την επιτυχία, αλλά και τον λόγο που είχε επιλέξει να μη φαίνεται τόσο το πρόσωπό του.
«Δε θα έλεγα ότι το 2010 που βγήκαν οι “Εξαιρέσεις” ήταν η πιο φωτεινή χρονιά της ζωής μου. Ήμουν 33 ετών. Ήρθε μια επιτυχία που δεν είχα ξαναβιώσει, κι εκεί ξεκινάνε άλλες αγωνίες, οπότε αποφάσισα να το πάρω πολύ χαλαρά. Δε θα έλεγα ότι ήταν φωτεινή περίοδος επειδή υπήρξε επιτυχία.
Ήταν δική μου επιλογή να μην ξέρει έντονα ο κόσμος το πρόσωπό μου. Εφόσον ακουγόταν η φωνή δεν υπήρχε λόγος να φαίνεται τόσο το πρόσωπο. Δε με φόβιζε κάτι στο να εκτεθώ, απλά τη συγκεκριμένη περίοδο αυτό που μου ζητούσαν οι περισσότεροι ήταν να βγω στο γυαλί και να λέμε μπούρδες, πράγμα που δε με ενδιέφερε τόσο πολύ.
Βέβαια, το να είσαι δυσεύρετος και να μη φαίνεσαι πολύ έχει και το κόστος του… Υπήρχε άνθρωπος εκείνη τη περίοδο που φόραγε ένα σκουφί και πήγαινε στα μαγαζιά και έπαιζε μουσική λέγοντας ότι είμαι εγώ… Δε κινήθηκα νομικά αλλά μου είχε φανεί παράξενο» εξομολογήθηκε ο Γιώργος Ρους.
«Είχα γνωρίσει ένα ζευγάρι, και η κοπέλα που ήταν Ελβετή – μιλούσε σπαστά ελληνικά, και όταν γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα άσπρισε το κορίτσι και μου είπε, “πριν έναν χρόνο ήμουν στο νοσοκομείο χωρίς ελπίδες, ήταν η περίοδος που βγήκαν οι “εξαιρέσεις” και μου άρεσε πάρα πολύ. Πίεσα τον εαυτό μου να βγω ζωντανή και να έρθω να σε ευχαριστήσω”..
Μετά τις “Εξαιρέσεις” δε με χάσατε, απλά διάλεξα έναν φυσιολογικό δρόμο που να μην έχει υστερίες, αγωνίες και κακές επιλογές. Μπήκα πιο πολύ στη μουσική, άρχισα να γράφω τραγούδια και για άλλους καλλιτέχνες. Το πρώτο μου τραγούδι για άλλο καλλιτέχνη ήταν το “Ένα φιλί” για τη Χάρις Αλεξίου» ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του ο μουσικός.
«Έχω αδυναμία και στα δυο παιδιά μου. Όταν γεννήθηκε ο γιος μου, ήμουν ενθουσιασμένος, ξέφυγα. Η γέννηση της κόρης μου ήρθε δέκα ημερών από το θάνατο της μητέρας μου, κάπως με μπέρδεψε και μέσα μου αυτό. Ήμουν σε ένα σημείο που δεν ήξερα αν πρέπει να πενθήσω ή να χαρώ» αποκάλυψε ο Γιώργος Ρους.
