Μια ιστορία της ποτάμιας συγκοινωνίας, που αριθμεί 200 χρόνια ζωής, ανασύρθηκε στην επιφάνεια του Πηνειού, στις μέρες μας.
Πρόκειται για την «Περαταριά» (Καράβι) του Πηνειού, που απ’ το σημείο «Βερνέζι», κυλούσε, το «Καραβάκι» στο ποτάμι. Παλιά, το σημείο αυτό λειτουργούσε σαν προβλήτα του λιμενίσκου. Εκεί βρίσκονταν το γεφύρι του Βερνέζι. Η βερνιζόστρατα «ονομάσθηκε έτσι γιατί από εκεί περνούσε ο δρόμος που συνέδεε τους Γόννους με το παλιό Εβερνός.
Η γέφυρα στο Βερνέζι, κατάλοιπα της οποίας σώζονται ακόμα και φαίνονται όταν το ποτάμι δεν έχει πολύ νερό, καταστράφηκε στον ατυχή πόλεμο του 1897. Την ανατίναξε ο ελληνικός στρατός για να ανακόψει την προέλαση των Τούρκων. Λέγεται μάλιστα ότι η ανατίναξη της γέφυρας έγινε από κάποιον γοννιώτη, τον Ιωάννη Γεροζήση, που υπηρετούσε τότε στον στρατό. Πότε ακριβώς έπαυσε να χρησιμοποιείται ο δρόμος αυτός μέσω Εβερνός, δεν γνωρίζουμε. Τ όνομα συνδέεται με το Παλαιοχώρι Εβερνός απ’ όπου και το Βερνέζι.
Η «Περαταριά» επί χρόνια, εξυπηρετούσε τη συγκοινωνία, αποτελώντας ένα ιδιόμορφο «Φέρυ Μπόουτ» του Πηνειού, σ’ αυτή τη θέση, παρόμοιο μ’ εκείνο των Γόννων. Ήδη πέρασε στην ιστορία των Πορθμείων του τόπου. Οι λάτρεις της παράδοσης, μιας που αυτό το παλιό πλεούμενο, αποτελεί τώρα ζωντανή μαρτυρία των συνθηκών ζωής των ανθρώπων και του τόπου, επιθυμούν και πασχίζουν για τη συντήρηση του, για να το διασώσουν από τη φθορά.
Και το διατηρούν γιατί ίσως μια μέρα, που θ’ αναβιώσει ο Πηνειός, θα ξαναχρησιμοποιηθεί και θ’ αποθανατιστεί από τη θεσσαλική λαογραφία.
Φωτογραφία της δεκαετίας του 1960
