Μοιράσου το αρθρο!
Οι βροχές τέλος του καλοκαιριού, είναι ότι πρέπει για να ξυπνήσουν από τον λήθαργο τους μύκητες, που περιμένουν υπομονετικά, να ξεπροβάλουν ως μανιτάρια, στα δάση του Πηλίου, το φθινόπωρο που οι καιρικές συνθήκες είναι οι αγαπημένες τους. Σεπτέμβριο – Νοέμβριο είναι οι κατεξοχήν μήνες που θα συναντήσει κάποιος τα μανιτάρια στο βουνό των Κενταύρων. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αν οι βροχές επισκεφθούν το βουνό γρηγορότερα, όπως τον Ιούνιο ή ακόμα και τον Αύγουστο. Κάτι τέτοιο φυσικά το περιμένουν πως και πως οι κάτοικοι του Πηλίου για να ξεχυθούν στα δάση του, για συλλογή μανιταριών.
Μία από τις αγαπημένες τους ασχολίες εδώ και πολλές γενιές, που παραδοσιακά μεταφέρονταν η γνώση από τους παλαιότερους στους νεότερους. Βέβαια τα τελευταία χρόνια με την δημιουργία αρκετών Μανιταροφιλικών συλλόγων ανά την επικράτεια, αλλά και με τη διάδοση του διαδικτύου η γνώση χαρίζεται απλόχερα και έτσι όλο και περισσότεροι την αναζητούν.
Υπέροχες καλοέρες (Boletus edulis), από ένα μπαϊρι, δίπλα από δάσος Οξιάς.
Οι Πηλιορείτες, όσα εδώδιμα μανιτάρια γνωρίζουν, συνήθως τα λένε «μανιτάρες» και όσα δεν γνωρίζουν, ασχέτως εδωδιμότητας, τα λένε «παλαβά». Υπάρχουν είδη που μπορεί να καταναλωθούν με ασφάλεια, λόγω των ιδιαίτερων μορφολογικών τους χαρακτηριστικών, τα οποία φυσικά ο συλλέκτης θα πρέπει να γνωρίζει. Η επιπολαιότητα, όπως και η βιασύνη δεν χωράει σε αυτή την δραστηριότητα, καθώς υπάρχουν είδη, πιο δύσκολα στην αναγνώριση. Όπως και πρέπει να απορριφτούν, οι παλιές λαϊκές δοξασίες των παππούδων μας, που παρόλη την λαϊκή σοφία, που είχαν αποκτήσει, κάνανε πολλές γενικεύσεις όσον αφορά την συλλογή μανιταριών, κάτι που έχει αποδειχθεί σήμερα ως μέγα σφάλμα. Η παραμικρή αμφιβολία είναι λόγος απόρριψης. Καλύτερα να απορρίψουμε κάποια μανιτάρια, παρά να θέσουμε σε κίνδυνο τη δική μας τη ζωή, αλλά και των οικείων μας. Μαζεύουμε τα μανιτάρια για τα οποία είμαστε 100% σίγουροι πως γνωρίζουμε τα ιδιαίτερά τους χαρακτηριστικά, ο κυριότερος κανόνας της συλλογής αυτοφυών μανιταριών.
Νερατζάκια (Amanita ceasarea) που έχουν σκάσει από τα «αυγά» τους, σε δάσος Καστανιάς.
Τα βασικότερα εδώδιμα μανιτάρια που αναζητεί ο Πηλιορείτης στο βουνό του είναι:
Βασιλικά – Καλογεράκια – Βασίλες, (τα Boletus reticulatus, Boletus aereus, Boletus edulis, Boletus pinophilus), τα γνωστά porcini όπως τα λένε στο εμπόριο, λόγο των Ιταλών.
Γουργουλιάνες (τα Macrolepiota procera, Macrolepiota mastoidea).
Νερατζάκια (το Amanita ceasarea).
Καστανίτικο αυτάκι (το Grifola frondosa).
Οξίτικο αυτάκι (το Scutiger pes-caprae).
Όμως, κάθε μανιταροσυλλέκτης θα πρέπει να γνωρίζει και τα πιο επικίνδυνα μανιτάρια. Έτσι το πιο επικίνδυνο, αλλά και κοινό μανιτάρι που έχουμε στην Ελλάδα, στο Πήλιο και στην Ευρώπη είναι ο Αμανίτης ο φαλλοειδής (Amanita phalloides), που όταν είναι νέο βγαίνει και αυτό σαν αυγό, όπως τα Νερατζάκια. Για αυτό δεν ενδείκνυται σε κανέναν αρχάριο συλλέκτη να μαζεύει τα Νερατζάκια όταν είναι σε αυτό το στάδιο γιατί άνετα μπορεί να το μπερδέψει με το θανατηφόρο. Ο φαλλοειδής είναι υπεύθυνος σχεδόν αποκλειστικά για όλους τους θανάτους στη χώρα μας, που σχετίζονται με τη βρώση των αυτοφυών μανιταριών.
Το πιο επικίνδυνο μανιτάρι στο Πήλιο, Amanita phalloides.
“Κυνηγοί” μανιταριών; Τι να έχετε μαζί σας
Ένας μανιταροσυλλέκτης θα πρέπει, να έχει μαζί του ένα καλαθάκι για να βάζει τα μανιτάρια του, για να διασπείρει τα σπόρια κατά την διάρκεια της βόλτας του.
Ένα μαχαιράκι για να τα κόβει, καθώς και ένα πινελάκι για να τα καθαρίζει από χώματα και υπολείμματα φύλλων και έναν έντυπο οδηγό τσέπης αναγνώρισης μανιταριών που θα του ξεδιαλύνει την όποια αμφιβολία της τελευταίας στιγμής.
Αδιάβροχο αλλά και μποτάκια, απαραίτητα για την βόλτα σένα βροχερό φθινοπωρινό δάσος. Επίσης δεν θα πρέπει να συλλέγει τα υπερώριμα είδη, τα οποία μέχρι να φτάσει σπίτι, μπορεί να έχουν καταστραφεί, λόγο της ταλαιπωρίας.
Δεν θα πρέπει να συλλέγει τα πολύ μικρά και ανώριμα είδη, που δεν έχουν προλάβει να αφήσουν σπόρια στο περιβάλλον.
Ποτέ δεν καταστρέφουμε οποιοδήποτε άλλο είδος, καθώς το κάθε μανιτάρι επιτελεί έναν σκοπό στη φύση, ακόμα και αν πρόκειται για θανατηφόρα είδη.
Κασταναριό στο Πήλιο.
Οι συνθήκες στο Πήλιο για πεζοπορία στη φύση και μάζεμα μανιταριών, είναι ιδανικές. Η μεγάλη ποικιλία και αφθονία σε μανιτάρια είναι δεδομένη. Μία δραστηριότητα που δεν αφήνει κανένα Πηλιορείτη αδιάφορο την εποχή της καρποφορίας. Ακόμα και οι πιο δύσπιστοι, μπορούν απλά με μία φωτογραφική μηχανή να αποτυπώσουν αυτή την φθινοπωρινή μαγεία, που αποτυπώνεται στα μονοπάτια του δάσους. Τα καλυμμένα από τα πρόσφατα πεσμένα καφεκίτρινα φύλλα της οξιάς και της καστανιάς. Είναι υπέροχο να περπατάς μέσα στα δάση του Πηλίου!
ΑΠΟ goodbusiness.gr
