Η Νένα Μεντή παραχώρησε στο «Πάμε Δανάη» και στον Άρη Καβατζίκη μία συγκλονιστική συνέντευξη, με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Ο μονόλογος μιας μοδίστρας» στο Θέατρο Βολονάκη.
Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στη μάχη του άνδρα της με τη λευχαιμία, την απόφασή της να μην αποκτήσει δεύτερο παιδί, αλλά και για τις απώλειες.
«Έχω πολλή συγκίνηση που εδώ στο θέατρο Βολονάκη έπαιξα την “Ευτυχία Παπαγιανόπουλου” δεν ήξερα ούτε κατά διάνοια τι θα γενόταν. Είμαι στην παράσταση “Ο μονόλογος μιας μοδίστρας” που είναι η αφήγηση μιας λαϊκής γυναίκας που ήταν αριστερή και έχει κάνει και εξορία». “Ο μονόλογος μιας μοδίστρας” είναι μια πολύ συγκινητική παράσταση, έχει χιούμορ και έχει και τραγούδια» ανέφερε αρχικά η Νένα Μεντή.
Η Νένα Μεντή αποκάλυψε πως το καλοκαίρι που παίζονταν οι “Τρεις Χάριτες” άνοιγε την τηλεόραση και στεναχωριόταν και μετά από λίγο την έκλεινε. «Με την Άννα Παναγιωτοπούλου είχαμε παίξει 11 παραστάσεις, περάσαμε υπέροχα χρόνια. Με την Άννα δεν ήμασταν φίλες, ήμασταν όμως πολύ καλές συνεργάτιδες. Η Άννα ήταν πολύ ανασφαλής σαν ηθοποιός, δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση.
Δεν βρισκόμασταν με την Άννα, την τελευταία φορά που την είδα ήταν το 2012 σε μια παράστασή μου. Έπεσε στην αγκαλιά μου και έκλαιγε, δεν μου είπε τίποτα και έφυγε. Έφταιγα και εγώ που δεν συναντιόμασταν με, μάθαινα ότι δεν πάει καλά και δεν ήθελα να το ζήσω και να το αντιμετωπισθώ. Φοβόμουν πώς θα την κοίταζα και πώς θα με αντιμετώπιζε και εκείνη γιατί εγώ είχα και την μάνα μου με Αλτσχάιμερ, δεν με γνώριζε καθόλου».
Η Νένα Μεντή υποστήριξε πως η ενασχόλησή της με το να παίζει χαρτιά ήταν διέξοδος για εκείνη επειδή είχε πεθάνει ο άντρας της. «Πάντα έπαιζα με φίλους. Στα χαρτιά δεν παίζω ποτέ κανάστα είναι προσβολή, είναι χαζό παιχνίδι για μένα. Εγώ θέλω το παιχνίδι να έχει συγκίνηση. Όταν πέθανε ο άντρας μου έπρεπε να μπω πάλι στη ζωή. Είχα το παιδί μου, ήμουν νέα 37 χρονών. Τα πρώτα χρόνια του παιδιού ήτανε δύσκολα» σημείωσε.
Στο τέλος της συνέντευξής της, η Νένα Μεντή αποκάλυψε: «Κλείνομαι στον εαυτό μου, φωνάζω άλλα γενικά είμαι θετική με τη ζωή. Έχω περάσει πολύ δύσκολα με θανάτους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη καταστροφή για τον άνθρωπο, η απώλεια». Πέρασα μια μεγάλη δυσκολία με τον άνδρα μου και η νίκη μας οφείλεται σε μένα, δεν τον άφησα ποτέ να πέσει, ήμουν κερί αναμμένο δίπλα του, άφησα το θέατρο. Ο άντρας μου έκανε μεταμόσχευση μυελού των οστών, είχε λευχαιμία και πάμε πολύ καλά, νικήσαμε».
