Η ΝΙΚΗ αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη απογοήτευση του λεγόμενου “Πατριωτικού Χώρου”. Η μεγάλη ιστορική ευκαιρία της ύπαρξης τριάντα και παραπάνω βουλευτών Ταυτοτικής κατεύθυνσης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, χάθηκε άδοξα, με την ανάδειξη μιας άθλιας πολιτικάντικης νοοτροπίας, μιας αδιανόητης ένδειας ήθους και αξιών ακριβώς τη στιγμή που αυτές οι αξίες φαίνονταν να κάνουν την διαφορά.
Το Ταυτοτικό Ρεύμα που σαρώνει την Ευρώπη, εδώ εξαντλήθηκε σε κορώνες, χιλιοειπωμένα τσιτάτα, κραυγές προδοσίας και ουσία μηδέν. Με την εξαίρεση του ΑΡΔΗΝ και την φιλότιμη προσπάθεια του “Κέντρου Φ”, η παραγωγή πολιτικής σκέψης και ανάλυσης είναι άγνωστες λέξεις και εξαιτίας αυτού αντί να μιλάμε για κυβερνησιμότητα, παλεύουμε για εκπροσώπηση. Αντί το Ρεύμα να γίνει Πολιτικός χώρος, κατάντησε πολιτική λιμνάζουσα δεξαμενή, όπου ο κάθε καρακαημένος που μετράει τον ίσκιο του για μπόι, καβαλάει καλάμι και πετάει πετονιά, ελπίζοντας να πιάσει τον πρώτο λαχνό του λαχείου. Και μιλώ για τους “ηγέτες” ο θεός να τους κάνει, όχι για τα στελέχη, ούτε για τους ψηφοφόρους, που κατά τη γνώμη αποτελούν το πιο αγνό κομμάτι του εκλογικού σώματος, ένα κομμάτι που απλώνεται σε όλο το πολιτικό τόξο, ενάντια σε όσους θέλουν ντε και καλά να το οριοθετήσουν.
Παρά την θλίψη μου για την αναίτια πολυδιάσπαση, δεν έβγαζα κουβέντα όλον αυτόν τον καιρό, ελπίζοντας για το καλύτερο την ίδια στιγμή που ήξερα τις ελάχιστες πιθανότητες να υπάρξει. Η κίνηση της ΝΙΚΗΣ όμως, δεν με απογοήτευσε απλώς, με εξαγρίωσε. Την μια Κυριακή καλούμε τον κόσμο να επιλέξει ανάμεσα σε καμιά δεκαριά συμπολίτες οι οποίοι χωρίς μηχανισμό υποστήριξης, παίρνουν το ρίσκο της γραφικοποίησης και ρίχνονται ο καθένας με όσες δυνάμεις έχει σε έναν τιτάνιο και συνήθως ατελέσφορο αγώνα. Κι αφού ο κόσμος επιλέξει ανάμεσά τους, μόλις βλέπουμε ότι το απίθανο γίνεται πιθανό, την επόμενη Κυριακή πετάμε σαν στυμμένες λεμονόκουπες όχι μόνο τους υποψηφίους, αλλά κυρίως τους Πολίτες, λέγοντας χωρίς καμιά ντροπή ότι τελικά όχι, δεν ήταν και τόσο καλοί ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΑ, και βάζω κάποιον άλλον, που μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την πόλη, με τον Νομό, να μην έχει ιδέα για τα τοπικά προβλήματα, τις ιδιαιτερότητες και τις προοπτικές, αλλά μόνο από εδώ μπορεί να βγει βουλευτής, οπότε ποιος σας υπολογίζει εσάς και την ψήφο σας.
Τα ίδια και χειρότερα από το άλλο κόμμα της δήθεν αντισυστημικής αριστεράς, με την αγαπουλίνα να διορίζει όποιον θέλει, ποντάροντας στη νοοτροπία στράτευσης που θεωρεί πως υπάρχει ακόμα στον χώρο. Ίσως και να έχει δίκιο. Ίσως πάλι να μην είναι έτσι ακριβώς. Ίσως μετά από τόσα που τραβήξαμε από διάφορους σαλτιμπάγκους να μην ανεχόμαστε το δούλεμα, να έχουμε οριοθετήσει κόκκινες γραμμές ήθους και συμπεριφοράς. Ίσως πλέον να ξέρουμε ότι δεν έβρεξε, μας έφτυσαν και την Κυριακή αυτό το φτύσιμο θα τους το επιστρέψουμε με τόκο, αφήνοντάς τους διψασμένους, ακριβώς έξω απ’ την πηγή.
Κι αφήστε τους μετά να σκούζουν για πόλεμο που δέχθηκαν από το σύστημα και για ανώριμο λαό. Εμείς θα ξέρουμε καλύτερα.
Αλέξανδρος Νάρης, πρώην δημοτικός σύμβουλος Λαρισαίων – Μέλος «Λαρισαίων Κοινόν»
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
