Έλληνες και ξένοι ειδικοί αναλύουν τις επιπτώσεις από την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία που έχει συγκλονίσει τον πλανήτη κι εκφράζουν τις εκτιμήσεις τους για το πώς θα διαμορφωθεί η επόμενη μέρα. Τζέρεμι Κλιφ, Σωτήρης Σέρμπος, Κώστας Ιατρίδης, Σάββας Καλεντερίδης, Θόδωρος Τσίκας, Κώστας Λάβδας και Λεωνίδας Ραπτάκης καταθέτουν τις απόψεις τους.
«Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι σχεδόν βέβαιο ότι σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής στην παγκόσμια πολιτική…Πλέον, ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Ο αντίκτυπος των επιπτώσεων της επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία θα διαρκέσει όχι μόνο χρόνια αλλά και δεκαετίες… Ο πόλεμος θα είναι σχεδόν σίγουρα η μεγαλύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη από το 1989, ίσως και από το 1945», γράφει σε άρθρο του στο New Statesman ο Τζέρεμι Κλιφ, συντάκτης διεθνών θεμάτων.
Οι σειρήνες αεροπορικής επιδρομής ηχούν σε όλη την Ουκρανία. Η κυβέρνηση της χώρας αναφέρει επιθέσεις σε μεγάλα αεροδρόμια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τα ρωσικά στρατεύματα φαίνεται να κινούνται σε ένα ευρύ μέτωπο. Πρόκειται για μια πλήρους κλίμακας εισβολή για την οποία οι δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, είχαν προειδοποιήσει τις τελευταίες εβδομάδες.
«Οι λεπτομέρειες της επίθεσης μόλις τώρα αρχίζουν να αποκαλύπτονται, αλλά η κλίμακά της και η γλώσσα του Πούτιν ο οποίος δήλωσε ότι ‘θα προσπαθήσουμε να αποστρατιωτικοποιήσουμε και να αποναζιστικοποιήσουμε την Ουκρανία’, υποδηλώνουν ότι στόχος είναι η ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης και η αντικατάστασή της με μια φιλοκρεμλινική», γράφει ο Κλιφ.
Παραμένει άγνωστο τι θα συμβεί στη συνέχεια. Αν η Μόσχα επιδιώκει να καταλάβει μεγάλα τμήματα της Ουκρανίας, θα πρέπει να υπολογίζει σε παρατεταμένο κομματικό πόλεμο. Επιπλέν, είναι δύσκολο να φανταστούμε μια φιλοκρεμλινική κυβέρνηση στο Κίεβο να απολαμβάνει οποιοδήποτε είδος σταθερότητας σε μια χώρα που θα είναι σε συντριπτική πλειοψηφία εναντίον της, τονίζει ο δημοσιογράφος.
«Οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης θα μετασχηματιστούν και μαζί τους ενδεχομένως ολόκληρο το τοπίο της παγκόσμιας γεωπολιτικής. Το ΝΑΤΟ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα στείλει σημαντικές ενισχύσεις στην ανατολική πλευρά της ηπείρου, συμπεριλαμβανομένων των κρατών της Βαλτικής, της Πολωνίας και της Ρουμανίας. Η συμμαχία θα επιβάλει αυστηρές κυρώσεις στο καθεστώς Πούτιν….Δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο η αλυσίδα ντόμινο που ξεκίνησε από την επίθεση του Πούτιν, να οδηγήσει σε μια σοβαρή αμφισβήτηση της εξουσίας του», εκτιμά ο Κλιφ.
Ο δημοσιογράφος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο οι αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις της σύγκρουσης να περάσουν τα σύνορα της Ουκρανίας και να επεκταθούν και σε άλλα μέρη της κεντρικής Ευρώπης, στα Βαλκάνια, στην Κεντρική Ασία, ακόμη και στον Ειρηνικό. Το πώς αντιδρά τώρα η Δύση θα διαμορφώσει σίγουρα την στάση της Κίνας σχετικά με τα δικά της σχέδια για την Ταϊβάν, σημειώνει ο Κλιφ.
Η κατάσταση θα δημιουργήσει προηγούμενο σχετικά με το τι είναι αποδεκτό στο διεθνές σύστημα των αρχών και των μέσων του 21ου αιώνα και αυτό με την σειρά του θα διαμορφώσει τις επόμενες δεκαετίες. Ο Κλιφ εκτιμά ότι η Δύση θα πρέπει να επιβάλλει σκληρές κυρώσεις στην Ρωσία οι οποίες θα στοχεύουν όσο το δυνατόν περισσότερο όχι στον ρωσικό λαό, αλλά στο καθεστώς του Πούτιν.
«Θα πρέπει επίσης να κλείσει οριστικά το δίκτυο Londongrad των ολιγαρχών, των αμφίβολα κερδισμένων περιουσιών τους και των δικηγόρων, τραπεζιτών και λομπιστών που τους υποθάλπουν. Τέτοια μέτρα μπορεί να έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος. Οι δυτικοί ηγέτες πρέπει να καταστήσουν απόλυτα σαφές στους ψηφοφόρους τους ότι αυτό είναι ένα τίμημα που αξίζει να καταβληθεί για να υποστηριχθούν οι θεμελιώδεις αρχές που διακυβεύονται τώρα», γράφει ο Κλιφ στο άρθρο του.
«Οι επίσημες εκτιμήσεις των ΗΠΑ τις τελευταίες εβδομάδες υπολογίζουν τον αριθμό των θυμάτων από μια εισβολή πλήρους κλίμακας, σε 50.000 και τον αριθμό των προσφύγων σε πέντε εκατομμύρια. Κατά τη διάρκεια του δημοσιογραφικού μου ταξιδιού στο Κίεβο πριν από ένα μήνα, μου είπαν ότι μια επίθεση στην πρωτεύουσα – όπως αυτή που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη – θα μπορούσε από μόνη της να οδηγήσει σε φυγή περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να προετοιμαστούν για να υποδεχθούν εκατομμύρια πρόσφυγες και να τους παράσχουν καταφύγιο για όσο διάστημα το χρειάζονται», τονίζει ο δημοσιογράφος.
«Η Ουκρανία είναι μια δημοκρατική χώρα που δεν επιδίωξε αυτή τη σύγκρουση. Παρόλες τις ατέλειές της και τις δυσκολίες της από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την επιθετική εκστρατεία της το 2014, είχε κάνει σημαντικά βήματα προς ένα φιλελεύθερο και δημοκρατικό μέλλον για τον λαό της. Τώρα, όλη αυτή η πρόοδος απειλείται από την ρωσική επίθεση…Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πιθανότατα βρισκόμαστε σε κάποια μορφή καμπής στην ιστορία. Ωστόσο, θα ήταν μεγάλο λάθος να θεωρήσουμε τον Πούτιν τον ενορχηστρωτή αυτής της καμπής…Ο πρόεδρος της Ρωσίας δεν έχει τη δυνατότητα να υπαγορεύσει πώς θα εξελιχθεί αυτό μακροπρόθεσμα, εκτός αν τον αφήσει η Δύση. Οι ηγέτες της πρέπει τώρα να αντιδράσουν. Η ιστορία θα είναι αμείλικτη με όσους δεν τα καταφέρουν», καταλήγει ο Κλιφ.
«Το είχα αναφέρει από την προηγούμενη βδομάδα ότι βρισκόμασταν στο τέλος της αρχής κι όχι στην αρχή του τέλους. Ο Ρώσος πρόεδρος επέλεξε να διεκδικήσει το μεγάλο πακέτο κερδών από την Ουκρανία. Νομίζω ότι εκεί που θα πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας είναι εάν και κατά πόσο θέλει να ενώσει – που αυτό είναι βέβαιο πλέον – την Κριμαία με τις ανατολικές επαρχίες κι αν θέλει να προχωρήσει μέχρι την Οδησσό. Νομίζω ότι έχει πέσει ήδη η Χερσώνα. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν δραματική για την Ουκρανία διότι ουσιαστικά θα της στερούσε τη θαλάσσια πρόσβαση και θα ήταν ένα τρομερά βαθύ πλήγμα στην οικονομία της χώρας» τόνισε μιλώντας στην ΕΡΤ ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Σωτήρης Σέρμπος.
Συμπλήρωσε ακόμα μεταξύ άλλων ότι «νομίζω ότι ο έλεγχος του Κιέβου κυρίως τον ενδιαφέρει προκειμένου να πάμε σε αλλαγή σελίδας μετά την προεδρία Ζελένσκι και να εγκαταστήσει το Κρεμλίνο έναν πρώην φιλορώσο αν θέλετε Ουκρανό πολιτικό ο οποίος θα λειτουργήσει κι ως μαριονέτα. Πολλά βέβαια θα εξαρτηθούν κι από τον βαθμό αντίστασης της Ουκρανίας, αλλά αντιλαμβάνεστε η ισορροπία δυνάμεων δεν την ευνοεί. Η Ρωσία θα ήθελε να τελειώσει αυτή η επιχείρηση σχετικά γρήγορα ει δυνατόν το αργότερο εντός δυο εβδομάδων, ακόμα και νωρίτερα, και σίγουρα με μικρές απώλειες και για την ίδια».
«Τώρα αντιλαμβάνεστε ότι όλα αυτά πρακτικά σημαίνουν ότι η Ρωσία αν τα κάνει θα θέλει να θωρακίσει τελείως τη θέση της στη Μαύρη Θάλασσα προετοιμασμένη ότι θα απαντήσει και η Δύση αργότερα και πιστεύω θα αξιοποιήσει αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί της Ουκρανίας προκειμένου να υποχρεώσεις τις ΗΠΑ να διαπραγματευτούν για την αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ασφάλειας διότι η Ουκρανία ήταν το δέντρο και το δάσος αυτό που σας είπα, δηλαδή μια αναθεώρηση αυτού του περιβάλλοντος σε σχέση με την αμερικανοκεντρική συνθήκη που προκρίθηκε κι επιβλήθηκε τη δεκαετία του’90» επισήμανε ο κ. Σέρμπος.
Aκόμα είπε ότι: «αυτό που μένει να δούμε είναι στην επόμενη μέρα, καθώς δεν μιλάμε πλέον για μια άλλη σελίδα αλλά για ένα καινούριο βιβλίο ανταγωνιστικών σχέσεων στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση, είναι το πώς θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ, τι θα σημαίνουν όλα αυτά για το ΝΑΤΟ, πώς θα πλασαριστούμε ως Ευρωπαίοι την επόμενη μέρα, αν θα παραμείνουμε παρατηρητές ή θα γίνουμε αν θέλετε πρωταγωνιστές σε αυτή τη διαδικασία που διαδραματίζεται διότι φοβάμαι ότι το μεγαλύτερο κόστος σε πρώτο χρόνο μετά την Ουκρανία και το μεγαλύτερο τίμημα θα το υποστεί η Ευρώπη».
Κ. Ιατρίδης: Ο Πούτιν δημιουργεί τετελεσμένο στην Ουκρανία και καλεί σε διάλογο για νομιμοποίησή του
«Η Ρωσία ακολούθησε τη μέθοδο του σαλαμιού. Έκανε το πρώτο βήμα, αναγνώρισε την αυτονομία και την ανεξαρτησία των “δύο δημοκρατιών” στη συνέχεια είδε αντιδράσεις, πως δεν υπάρχει πρόθεση από τη Δύση να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις σε διπλωματικό επίπεδο και προχώρησε στο δεύτερο σχέδιο -το οποίο απ΄ότι φαίνεται το είχε προγραμματίσει – και αφού εισέβαλε πλέον στην Ουκρανία, που στόχο έχει να την αποστρατικοποιήσει, να ανατρέψει την κυβέρνηση και να βάλει δική του ελεγχόμενη φιλορωσική,στη συνέχεια να κάνει διάλογο με τη Δύση για νομιμοποίηση των τετελεσμένων» εκτίμησε ο Κώστας Ιατρίδης, πτέραρχος- αμυντικός αναλυτής για την ουκρανική κρίση και τη ρωσική εισβολή.
«Την ίδια τακτική ακολουθεί και ο Ερντογάν» επεσήμανε. «Δημιουργώ ένα τετελεσμένο και στη συνέχεια καλώ τα συμβαλλόμενα μέρη να τα συζητήσουμε προκειμένου να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα». Αυτός είναι ο στόχος του Πούτιν.
«Αυτή τη στιγμή ο Πούτιν δεν βλέπει την Ουκρανία ως σύνορο. Βλέπει τη Δυτική Ουκρανία, που είχε βλέψεις προς την Δύση, ως έναν κίνδυνο για την εθνική του ασφάλεια και αυτή ήταν και η κόκκινη γραμμή που έθεσε, ότι σε περίπτωση που η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, τότε η Ρωσία θα αντιδράσει. Διότι δεν θέλει μια δυτικόστροφη Ουκρανία, η οποία στην ουσία θα σημαίνει Δημοκρατία» σημείωσε.
«Εάν άφηνε την Ουκρανία να πάει προς τη Δύση αυτό θα δημιουργούσε ένα ντόμινο και στις άλλες δημοκρατίες των κρατών που είναι στον Καύκασο, του Καζακστάν, του Ουζμπεκιστάν και δεν θα μπορούσε να ασκήσει την επιρροή του σε αυτές και η Ρωσία δεν θα μπορούσε να γίνει μια υπερδύναμη, μια αυτοκρατορία» εκτίμησε.
«Αυτό επιδίωκε και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Ευρώπης, την απομάκρυνση της Αμερικής από το Αφγανιστάν και βρήκε την κατάλληλη στιγμή για να δημιουργήσει αυτή την κρίση» σημείωσε.
«Με την ανοχή των ΗΠΑ έγινε η Ουκρανική κρίση» τόνισε και πρόσθεσε πως «Αυτό δεν σημαίνει πως η ενέργεια του Πούτιν δεν είναι καταδικαστέα. Παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, παραβιάζει την εθνική κυριαρχία και σαφώς πρέπει να υποστεί κυρώσεις».
Στο πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης εκτίμησε πως «Πρέπει να σταλεί ένα μήνυμα και προς την Τουρκία γιατί και αυτή έχει αναθεωρητικές τάσεις και η χώρα μας καλώς κάνει και συντάσσεται με τη Δύση – είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε – και αυτό είναι το συμφέρον της».
«Από την άλλη θα πρέπει να ετοιμάσει μια επιθετική διπλωματία ούτως ώστε να αντιστρέψει αυτή την Ουκρανική κρίση προς την Τουρκία και να ζητήσει να επιβληθούν κυρώσεις» εκτίμησε .
Και υπενθύμισε «Γιατί μην ξεχνάμε ότι το πρώτο τετελεσμένο που δημιουργήθηκε ήταν η εισβολή στην Κύπρο το 1974, αναγνώριση του ψευδοκράτους και τότε η Δύση δυστυχώς ήταν απούσα. Όπως και με την Γιουγκοσλαβία και με την Κριμαία».
«Όποιες κυρώσεις και να επιβάλει η Ε.Ε θα αργήσουν να υλοποιηθούν. Στο μεσοδιάστημα τι γίνεται;» αναρωτήθηκε.
Θ. Τσίκας: Στόχος του Πούτιν, η ανατροπή των Συμφωνιών για την ασφάλεια στην Ευρώπη
Οι δραματικές εξελίξεις με την ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, αποδεικνύουν ότι ο βασικός στόχος του αυταρχικού καθεστώτoς Πούτιν δεν είναι η μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν προσπαθεί να ανατρέψει τις ευρωπαϊκές Συνθήκες για την Ασφάλεια της ηπείρου μας, που αποφασίστηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αναφέρει ο πολιτικός επιστήμονας και διεθνολόγος, Θόδωρος Τσίκας.
Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε δύο διαφορετικά πράγματα: Το ένα είναι τι θέλει να κάνει το ΝΑΤΟ με την διεύρυνσή του. Σε αυτό μπορούν να υπάρξουν διαφωνίες, κριτικές και άλλες παρατηρήσεις, που μπορούν να συζητηθούν. Αλλά, αυτό που δεν μπορεί να συζητηθεί είναι το δικαίωμα κάθε χώρας να επιλέγει τις συμμαχίες της.
Είναι σοβαρό και λογικό να συζητήσουμε ποιοι εξοπλισμοί δεν πρέπει να εγκατασταθούν στα εδάφη χωρών από τη μια και την άλλη πλευρά των συνόρων της Ρωσίας, ώστε να θεωρήσει η ίδια η Ρωσία ότι «διασφαλίζεται». Δεν μπορούμε όμως να εκχωρήσουμε δικαίωμα “βέτο” της Ρωσίας για τον διεθνή προσανατολισμό των γειτονικών της χωρών.
Το θέμα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν πολύ μακρινό και αβέβαιο. Δεν έχει συζητηθεί θεσμικά. Ούτε βέβαια το ΝΑΤΟ είναι ίδιο με ό,τι ήταν κατά τις δεκαετίες 1950-1960. Εξάλλου για να μπει μια νέα χώρα στο ΝΑΤΟ απαιτείται ομοφωνία των χωρών-μελών, τα οποία είναι πολλά σε αριθμό και με διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ τους. Αυτό το γνώριζε ο Πούτιν. Χρησιμοποιούσε το θέμα ως άλλοθι. Έψαχνε να βρει ένα πρόσχημα για τις ενέργειες του.
Αν ο Πούτιν ενδιαφερόταν για το θέμα του ΝΑΤΟ ή των οπλικών συστημάτων στην γειτονιά του, θα συνέχιζε τον διάλογο με τους Ευρωπαίους ηγέτες που προσπάθησαν να συζητήσουν λύσεις σε αυτά τα θέματα. Όμως δεν είχε πρόβλημα να τους ξεγελάσει, όπως έκανε με τον Μακρόν της Γαλλίας. Επομένως, πρέπει να κατανοήσουμε την πραγματική φύση του καθεστώτος Πούτιν. Έχει διαφορετικού είδους γεωστρατηγικές βλέψεις και «ιδεολογική» αντίληψη του κόσμου, από αυτήν που γνωρίζουμε εμείς στις δημοκρατικές χώρες. Υπάρχουν πολλοί επίσημοι θεωρητικοί στο Κρεμλίνο, που “διαχωρίζουν” την Ουκρανία, καθέτως από Βορρά προς Νότο, με βάση τον Δνείπερο ποταμό. Ισχυρίζονται πως, ό,τι υπάρχει ανατολικά του ποταμού Δνείπερου είναι “ρωσικό”.
Αυτοί είναι θεωρητικοί που εργάζονται μέσα στο σύστημα εξουσίας του αυταρχικού καθεστώτος Πούτιν και συμβάλουν αποφασιστικά στην χάραξη της γεωπολιτικής του. Ενστερνίζονται έναν μεγαλοϊδεατικό ρωσικό εθνικισμό και σωβινισμό, έναν αντι-δυτικισμό με «ευρασιατική» αντίληψη, με χαρακτηριστικά ασιατικού δεσποτισμού που υποτιμά τις δημοκρατικές κατακτήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το βασικό στοιχείο της πολιτικής του Πούτιν είναι η αμφισβήτηση της οντότητας της Ουκρανίας. Αυτό διατύπωσε στο διάγγελμά του. Ο ίδιος προ ετών έχει συγγράψει και εργασία, στην οποία διατείνεται ότι δεν υπάρχει ουκρανικός λαός, ότι Ρώσοι και Ουκρανοί είναι το ίδιο έθνος. Είναι μια βασική αντίληψη το πώς αντιλαμβάνεται τον “ζωτικό χώρο” του.
Ευρύτερος στόχος του Ρώσου ηγέτη είναι να διαμορφώσει μια δική του “ζώνη επιρροής” στον χώρο που εκτεινόταν παλιότερα η ρωσική αυτοκρατορία, είτε επί Τσάρων, είτε επί σοβιετικής εποχής. Όχι με την προσάρτηση στην Ρωσία όλων των παλιών εδαφών της. Κάποια εδάφη πιθανόν τα εντάξει στην ρωσική κυριαρχία, όπως τα κατεχόμενα από την Ρωσία εδάφη της Γεωργίας (Αμπχαζία, Νότια Οσετία) και της Μολδαβίας (Υπερδνειστερία).
Κυρίως όμως αποσκοπεί να κατοχυρώσει ότι οι γειτονικές προς την Ρωσία χώρες θα είναι κράτη “περιορισμένης κυριαρχίας”. Να μπορεί, δηλαδή, η Ρωσία να καθορίζει την εξωτερική συμπεριφορά τους, ίσως και το εσωτερικό πολιτικό καθεστώς τους ώστε αυτό να είναι φιλικό προς την Ρωσία.
Η διεθνής κοινότητα δεν θα αναγνωρίσει τα κατεχόμενα εδάφη ως ρωσικά. Θα συνεχίσει να θεωρεί ότι ανήκουν στην κυριαρχία της Ουκρανίας. Οι δε κυρώσεις που θα επιβληθούν στην Ρωσία, θα ανακοινωθούν κλιμακωτά. Ανάλογα με την εξέλιξη των επιθετικών ενεργειών της Ρωσίας. Δεν έχουμε δει όλο το φάσμα των κυρώσεων ακόμα. Οι «δυτικές» χώρες αφήνουν και ένα “παράθυρο” στην διπλωματία.
Δεν θα είναι εύκολη κάποιου είδους κατοχή της Ουκρανίας από την Ρωσία. Θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος. Η Ουκρανία είναι μια πολύ μεγάλη σε έκταση χώρα, η μεγαλύτερη σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο μετά την Ρωσία. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της είναι εχθρικό προς την Ρωσία και μπορεί να προβάλει αντίσταση. Επίσης η Ουκρανία, έχει αποκτήσει στρατιωτική δύναμη πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που είχε το 2018, όταν είχε γίνει η ρωσική εισβολή στην νότια Ουκρανία, με την παράνομη κατάληψη της Κριμαίας.
Απαιτείται αποφασιστική αντιμετώπιση των επιθετικών και επεκτατικών ενεργειών. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε πόλεμο, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να γίνουν ανεκτές τέτοιες συμπεριφορές, εκτός κανόνων, εκτός ρυθμίσεων και εκτός κάθε πλαισίου.
Σ. Καλεντερίδης: Πολύ δύσκολο ο ουκρανικός στρατός να αντισταθεί σε μία επιχείρηση κατάληψης
Για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ευρείας κλίμακα επίθεση που εξαπέλυσε σήμερα το πρωί η Ρωσία μίλησε στην ΕΡΤ ο στρατιωτικός αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης.
«Ο πόλεμος διεξάγεται σε πολλά επίπεδα. Το προηγούμενο διάστημα είχαμε πόλεμο πληροφοριών. Η πιο σημαντική ένδειξη ήταν το χθεσινό κλείσιμο της πρεσβείας στο Κίεβο», δήλωσε ο κ. Καλεντερίδης.
Μιλώντας στην εκπομπή «Συνδέσεις» ο συγγραφέας και στρατιωτικός αναλυτής σχολίασε τις τελευταίες εξελίξεις στην ουκρανική κρίση και τις εικόνες που δείχνουν τον ρωσικό στρατό, σε ορισμένα σημεία, να προελαύνει δίχως αντίσταση λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μήπως ο Ουκρανικός στρατός αποφάσισε να μην πολεμήσει;», διερωτήθηκε σχολιάζοντας τις δορυφορικές κινήσεις των δύο στρατευμάτων.
Αναφερόμενος στα επιχειρησιακά σχέδια της Ρωσίας τόνισε ότι ο στρατός της έχει τις ακριβείς συντεταγμένες όλων των ουκρανικών στρατιωτικών υποδομών από την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης.
«Μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι η Ρωσία είτε με αεροπλάνα είτε πυραυλικές συστοιχίες εδάφους εδάφους βομβαρδίζει νευραλγικούς στόχους της αεράμυνας, αεροδρόμια, ναυτικές βάσεις, αλλά και άλλες κρίσιμες υποδομές για την άμυνα της Ουκρανίας. Εάν ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος των στοχευμένων πυραυλικών επιθέσεων θα είναι πολύ δύσκολο ο ουκρανικός στρατός να αντισταθεί σε μία επιχείρηση κατάληψης συγκεκριμένων περιοχών της Ουκρανίας».
Σύμφωνα με τον ίδιο αυτές οι περιοχές που επιχειρεί να καταλάβει με τα όπλα η Ρωσία, έχουν στρατηγική σημασία όπως το Χάρκοβο καθώς και οι περιοχές του Ντονμπάς.
Αποκάλυψη για προσγείωση τουρκικών αεροσκαφών στο Κίεβο
«Είναι πιθανόν, να επιχειρήσει να ενώσει τη νότια αυτή ζώνη με την Υπερδνειστερία και να καταλάβει τις περιοχές της Μεγάλης Αικατερίνης», δήλωσε ο κ. Καλεντερίδης σχολιάζοντας τα επιχειρησιακά σχέδια του Πούτιν.
Ο ίδιος αποκάλυψε ότι στις τρεις το πρωί της Πέμπτης, λίγο πριν την έναρξη της εισβολής, δύο στρατιωτικά μεταγωγικά αεροπλάνα της Τουρκίας μπήκαν στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας και προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Κιέβου.
«Εκτιμώ ότι μετέφεραν Βayraktar (μη επανδρωμένα αεροσκάφη), τα οποία τα πλήρωσε ακριβά η Ουκρανία», είπε και πρόσθεσε ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν ζήτησε από τον Τούρκο πρόεδρο να μην εμπλακεί σε αυτή την πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Δεν ξέρουμε τι προτίθεται να κάνει ο Πούτιν – Πώς αναλύουν την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία οι Λ. Ραπτάκης και Κ. Λάβδας
Τις εκτιμήσεις του για την εξέλιξη της γενικευμένης ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία ανέλυσε ο ομογενής Λεωνίδας Ραπτάκης, Γερουσιαστής στο Rhode Island των ΗΠΑ, ενώ ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Κώστας Λάβδας, αναφέρθηκε στο ρόλο της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ σε αυτήν την εμπόλεμη σύρραξη.
«Νομίζω ότι ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να πάρει πιο αυστηρά μέτρα ώστε να μην προκύψει κάποιο άλλο θέμα στην περιοχή. Η Ευρώπη, ενωμένη με την Αμερική, πρέπει να μην αφήσει αυτή το θέμα (η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία) να προχωρήσει. Είναι πολύ επικίνδυνο».
Σύμφωνα με τον κ. Ραπτάκη, η αμερικανική κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν και της Καμάλα Χάρις «δεν παίρνουν σοβαρά τον Ταγίπ Ερντογάν». Ο Ελληνοαμερικανός γερουσιαστής τόνισε ότι η Ελλάδα μαζί με το Ισραήλ, την Κύπρο και την Αίγυπτο θα πρέπει να ενισχύσουν τη συνεργασία τους.
Τα πλήγματα εναντίον των υποδομών της Ουκρανίας
Για το θέμα μίλησε επίσης και ο Κώστας Λάβδας, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής λέγοντας ότι «δεν ξέρουμε τι προτίθεται να κάνει ο Πούτιν». Και όπως επισήμανε στην ΕΡΤ οι επεκτατικές του βλέψεις περιλαμβάνουν τις περιοχές του αυτονομιστικές περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ο Βλαντίμιρ Πουτιν πλήττει τις υποδομές του Κιέβου για να μην μπορεί να αντισταθεί στην ρωσική επίθεση στο Ντονμπάς.
Μιλώντας για την Τουρκία ο κ. Λάβδας είπε ότι σαφώς και θα πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση καθώς παριστάνει τον “επιτήδειο ουδέτερο”, στάση που δεν δικαιολογείται ως μέλος του ΝΑΤΟ.
«Κάθε τέτοιου είδους πρόσκληση είναι απαραίτητη και για την ασφάλεια της Ουκρανίας και για να φανεί που πατάει η Τουρκία», επισήμανε ο κ. Λάβδας. «Ούτως ή άλλως οι κυρώσεις που επιβάλλει η διεθνής κοινότητα στην Ρωσία είναι διαφορετικές από αυτές έχουν επιβάλλει σε άλλες χώρες», πρόσθεσε.
