Τέλος στης δεκαετίας του ΄90 και η οδός Φαρσάλων μετονομάζεται κατ΄ ευφημισμό σε «παραλιακή» της Λάρισας…
Μόλις έχει ανοίξει το καλοκαιρινό club “Baby Boom” του Οδυσσέα Λύτρα και των λοιπών συνεργατών του και οι Λαρισαίοι συρρέουν μαζικά να διασκεδάσουν μέχρι πρωίας. Είναι η εποχή της ξέφρενης διασκέδασης και του lifestyle.
To “Baby Boom” άνοιξε το καλοκαίρι του 1998 και λειτούργησε για δύο σεζόν μέχρι να μεταμορφωθεί σε “Kika” το οποίο πρωταγωνίστησε στη νύχτα της Λάρισας για 8 χρόνια, τα καλοκαίρια στην οδό Φαρσάλων και κάποιους χειμώνες στην ΠΕΟ Λάρισας – Θεσσαλονίκης.
Οι αναμνήσεις έντονες και μπερδεμένες ανάμεσα στα δύο clubs που άφησαν εποχή. Η επίγευση όμως κοινή… Πολυτελείς χώροι, καλοντυμένος κόσμος, συνωστισμός, αλκοόλ, γυαλιά ηλίου για την πρωινή αναχώρηση, χιλιάδες αυτοκίνητα παρκαρισμένα, πολύωρη αναμονή για ταξί, μπαμπάδες με τις πιτζάμες να παραλαμβάνουν τα παιδιά τους τα ξημερώματα, μουσική, happenings, διάσημοι Djs, φλερτ και χορός… κυρίως χορός.
Όλη Λάρισα έχει περάσει από το Baby Boom και το Kika… Πιτσιρικάδες, φοιτητές αλλά και το σύνολο της κοσμικής Λάρισας. Επιχειρηματίες, πολιτικοί, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, μοντέλα. Από τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο μέχρι τον Κώστα Αγοραστό, τον Κώστα Τζανακούλη και τον Τάκη Δημητρακόπουλο.
Ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Τσίτσος, σταθερός συνεργάτης του Οδυσσέα Λύτρα, εκτός από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και τη χαρούμενη, φρέσκια και πολύχρωμη διακόσμηση συνέβαλε και στη δημιουργία του concept. Επέλεξε το όνομα “Baby Boom” εμπνεόμενος από την «έκρηξη βρεφών» που παρατηρήθηκε μεταπολεμικά στην Αμερική κυρίως και δημιούργησε τη γενιά των “Baby Βoomers”, που προηγείται της “Generation Χ”. Οι Βoomers ήταν πλουσιότεροι, πιο ενεργοί και πιο γυμνασμένοι από οποιαδήποτε προηγούμενη γενιά. Ήταν η πρώτη γενιά που είδε την κατάσταση του κόσμου να βελτιώνεται όσο μεγάλωνε. Όπως ακριβώς συνέβαινε, έστω και μεταχρονολογημένα στην Ελλάδα την εποχή εκείνη….
To δε “Kika”, ως concept υπήρξε εμπνευσμένο από τον ερωτικό και σουρεαλιστικό κόσμο του Pedro Almodovar με ενσωματωμένα στοιχεία της Ανατολής.
Είναι η εποχή που το κέντρο της Λάρισας από τα μεσάνυχτα άρχισε να αδειάζει, καθώς όλοι έσπευδαν να μετακινηθούν προς το Baby Boom και μετέπειτα το Kika. Τα κορίτσια για να προλάβουν το ladies night, πολλοί για να βρούνε να παρκάρουν, αρκετοί γιατί είχαν κάνει κράτηση στους υπερυψωμένους καθιστικούς prive χώρους που όλοι τους ποθούσαν. Καθημερινά ασφυκτικά γεμάτα και συνήθως γύρω στις 4 τα ξημερώματα ο κόσμος άλλαζε και το μαγαζί ξαναγέμιζε. Οι περισσότεροι άλλωστε πηγαίναμε με γυαλιά ηλίου, καθώς το Baby Boom και μετέπειτα το Kika έκλεινε 11 το πρωί. Τις Παρασκευές δε, πολλοί φεύγανε κατευθείαν για τον Πλαταμώνα…
Βέβαια, υπήρξε και η περίοδος που υπήρχε ωράριο λειτουργίας μέχρι τις 3 μετά τα μεσάνυχτα και ο Οδυσσέας Λύτρας θυμάται μια βραδιά που είχαν έρθει ο Λάκης Λαζόπουλος με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τα Ημισκούμπρια μετά από συναυλία τους στην πόλη… «στις 3 ήρθε η αστυνομία για να κλείσει το μαγαζί και βγήκε ο Λαζόπουλος με τον Τριανταφυλλόπουλος να διαπραγματευθούν και πέτυχαν παράταση χρόνου από τους αστυνομικούς…».
Η φήμη του είχε ξεπεράσει το όρια της Λάρισας και ερχόταν κόσμος από όλη τη Θεσσαλία, από την Αθήνα και τη Χαλκίδα. Αναφερόμαστε στην περίοδο που στο “Kika” πλέον γινόταν μουσικά happenings με Djs διεθνούς φήμης. Κάποιες φορές έπαιξαν ταυτόχρονα δύο Djs παγκόσμιας αναγνώρισης. Παράλληλα, ο Οδυσσέας διοργάνωνε πολλές θεματικές βραδιές με χορεύτριες και χορευτές ή ακροβάτες κρεμασμένους από σκοινιά από την οροφή, χανούμισες από την Τουρκία και την Παλαιστίνη, show με τουμπερλέκια, επιδείξεις μόδας και πολλά άλλα…
Ο Οδυσσέας δε, συμπεριφερόταν πάντα ως οικοδεσπότης· αρχικά σε υποδεχόταν στην είσοδο, τότε υπήρχε πάντα εισιτήριο, σε καλωσόριζε και σε ρωτούσε κάθε φορά αν βρήκες πάρκινγκ. Ήταν τεράστιο θέμα το πάρκινγκ… όλοι ήθελαν να παρκάρουν μπροστά, ήταν θέμα status και γνωριμιών, αλλά οι περισσότεροι αναγκάζονταν να παρκάρουν στα διπλανά χωράφια και επί της Φαρσάλων που η ουρά των παρκαρισμένων αυτοκινήτων ξεκινούσε ένα χιλιόμετρο πριν το μαγαζί. Η ουρά με τα ταξί ήταν ατελείωτη, η αναμονή μεγαλύτερη, και ενδιάμεσα σε αυτό το χαμό εμφανίζονταν εκνευρισμένοι και αγουροξυπνημένοι μπαμπάδες να παραλάβουν τα παιδιά τους και τους φίλους τους…
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο Οδυσσέας «όργωνε», όπως λέει χαρακτηριστικά, το μαγαζί πάνω από 200 με 300 φορές για να μιλήσει με τον κόσμο, να χαιρετίσει γνωστούς και φίλους, να ικανοποιήσει αιτήματα για χώρο στο μπαρ, για σκαμπό ή για τραπέζια… ανάμεσα σε άπειρο κόσμο που χόρευε, έπινε, κερνούσε σφηνάκια, άνοιγε μπουκάλια και πολλές σαμπάνιες…
Η μουσική ήταν κυρίως ξένη αλλά γύρω στις 3 τα ξημερώματα έμπαινε ο Ρέμος και ο Πάριος. Κοιτούσαμε το ρολόι και ξέραμε ότι σε λίγο θα ακουγόταν το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου» και το «Έλα να με τελειώσεις»…
Εύη Μποτσαροπούλου
