Ήταν μία εποχή που ο Πλαταμώνας ήταν το… Μόντε Κάρλο της Λάρισας και που τα κοσμικά – σήμερα – δικά της παράλια βρίσκονταν σε δεύτερο πλάνο, στις επιλογές των παραθεριστών. Οι μεγάλες αγάπες όμως γεννιούνται εκεί που δε το περιμένεις και κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του «Σπιτάκι», του «μπιτσόμπαρου» στην άκρη της Βελίκας, που έγραψε για δεκαετίες τη δική του ιστορία στις καρδιές των Λαρισαίων.
Η ιδέα ήρθε περί τα μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν τα αδέλφια και φοιτητές τότε Νίκος και Βασίλης Ντάγκας, κάνοντας τις διακοπές τους στη Χαλκιδική, ενθουσιάστηκαν από το δημοφιλές στέκι «Σπιτάκι». Η επιστροφή στη Λάρισα έφερε και την ιδέα στο τραπέζι του σπιτιού: Ζήτησαν από τους γονείς τους να τους παραχωρήσουν την εξοχική κατοικία στη Βελίκα, στην άκρη της τεράστιας σε μήκος παραλίας κατά την οποία απλώνονται τρεις οικισμοί, μαζί με τον Αγιόκαμπο και την Κάτω Σωτηρίτσα.
Το αρχικό κίνητρο πέραν του νεανικού ενθουσιασμού και της επήρειας των όσων έζησαν στις διακοπές τους, ήταν η κάλυψη των φοιτητικών τους εξόδων. Ο «φρέσκος» αέρας όμως και η νέα φιλοσοφία, μαζί με τον συνδυασμό αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, τάχιστα ανέδειξαν το «Σπιτάκι» σε δημοφιλή προορισμό όχι μόνον για τα καλοκαιρινά μπάνια των Λαρισαίων, αλλά και για όλες τις εποχές του χρόνου.
Από νωρίς το πρωί, μέχρι τα ξημερώματα το πάρτι εκτυλίσσονταν μεταξύ παραλίας και μπαρ, με το πλήθος των θαμώνων να βρίσκεται πολλές φορές κυριολεκτικά στο… δρόμο, αφού ο χώρος αποδεικνύονταν συχνά – πυκνά μικρός.
Τα χρόνια πέρασαν, το «Σπιτάκι» έγινε «fan club Σπιτάκι» αφού είχε μεγαλώσει και κεράσει με άπειρες όμορφες μνήμες γενιές και γενιές Λαρισαίων και επισκεπτών, αποκτώντας το δικό του κλαμπ θαυμαστών.
Η ώρα για το επόμενο βήμα έφθασε και ο αντιδήμαρχος Αγιάς σε θέματα τουρισμού – σήμερα – αλλά και ιδιοκτήτης Νίκος Ντάγκας σιωπά για μερικά δευτερόλεπτα, όταν του ζητάμε να μιλήσει γι’ αυτά τα 37 υπέροχα χρόνια: «Η επαγγελματική σκέψη λέει, ότι δεν πρέπει να υπάρχουν συναισθηματισμοί στις επιχειρήσεις. Η συναισθηματική φόρτιση όμως είναι πολύ μεγάλη. Πέρασαν τέσσερις δεκαετίες, κι εγώ μεγάλωσα μέσα από αυτό το εγχείρημα, γνώρισα τόσους ανθρώπους, έμαθα τη ζωή, να κινούμαι κοινωνικά και επιχειρηματικά. Μέσα από αυτή τη διαδικασία δημιουργία μία οντότητα και σηματοδοτήθηκε η πορεία μου, που ήταν ταυτόχρονη με την πανεπιστημιακή σταδιοδρομία».
Τι ήταν αυτό που έκανε το «Σπιτάκι» να ξεχωρίσει σε μία περίοδο όπου τα παράλια της Αγιάς δεν ήταν το «trend»; Ο κ. Ντάγκας μας εξηγεί πως ήταν «η αγάπη και η τρέλα γι’ αυτό που κάναμε και η συνύπαρξη των πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων σε ένα χαρισματικό μέρος όπου δεν υπήρχε άλλος τέτοιος χώρος με μία εναλλακτική φιλοσοφία».
Όσο για όλους εκείνους που έχουν να μοιράζονται στη σκέψη τους υπέροχες καλοκαιρινές αναμνήσεις στο «Σπιτάκι», τους λέει πως «ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ που σίγουρα όμως δεν καλύπτει όλο εκείνα που νιώθω, γιατί πέρασα εγώ πάρα πολύ ωραία και εγώ γνώρισα πολύ ωραίους ανθρώπους, για να έχω σήμερα αυτή την προίκα γνωριμιών σχέσεων. Αυτό είναι μία ομορφιά της ζωής: Η σχέση με τους ανθρώπους που νομίζω ότι με ένα «ευχαριστώ» δε μπορεί να αποδοθεί».
Ερχόμενοι στην επόμενη ημέρα, ο χώρος ενοικιάστηκε και θα λειτουργήσει ως ένα ακόμη κατάστημα της γνωστής και επιτυχημένης Λαρισινής αλυσίδας café «Las Ramblas», συνεχίζοντας όμως όπως εξηγεί ο κ. Ντάγκας «με πιο σύγχρονη αντίληψη αλλά με την ίδια φιλοσοφία…»
Δείτε φωτογραφίες γεμάτες αναμνήσεις από το Σπιτάκι:
Απόστολος Ράιδος
