Στις 250 ανέρχονται οι γυναίκες με τα παιδιά τους που μέσα σε μια δεκαετία φιλοξενήθηκαν στον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου Βόλου, ενώ ένα ποσοστό αυτών ακόμη και όταν αποχώρησαν από τη δομή λίγο καιρό μετά ζήτησαν να επιστρέψουν.
Ενδιαφέροντα στοιχεία για τις κακοποιημένες γυναίκες παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση με θέμα «Κακοποίηση γυναικών και ενδοοικογενειακή βία» που διοργάνωσε ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο αμφιθέατρο Σαράτση στο παραλιακό συγκρότημα. Ομιλήτριες ήταν από τον Δήμο Βόλου και τον «Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας» η ψυχολόγος, κοινωνική λειτουργός, κ. Φιλίτσα Κουλουμπάρδου και η κοινωνική λειτουργός κ. Βάσω Μακρυγιάννη. Από τον Δήμο Λάρισας μίλησε η κοινωνική λειτουργός, προϊσταμένη Τμήματος Δομών, Κοινωνικής Ένταξης, Απασχόλησης και Ισότητας των Φύλων της Διεύθυνσης Πρόνοιας κ. Βασιλική Δοβλατανιώτη,.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Μαρία Κούγκουλου ανέφερε πως «θέλουμε να κοιτάξουμε στα μάτια το πρόβλημα της κακοποίησης των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας. Τα τελευταία χρόνια οι γυναικοκτονίες και οι πάσης φύσεως κακοποιήσεις γυναικών έχουν λάβει δραματικές διαστάσεις στη χώρα μας και πρέπει να τις αναδεικνύουμε».
Από την πλευρά της η κ. Φιλίτσα Κουλούμπαρδου ανέφερε πως «καμία γυναίκα δεν είναι μόνη στη μάχη που δίνει με τον θύτη της και είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε. Στον Βόλο υπάρχουν δομές από τις οποίες μπορούν να βοηθηθούν, όπως είναι ο Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας. Τα περιστατικά κακοποιημένων γυναικών είναι πολλά. Αυτή την περίοδο φιλοξενούνται περίπου δέκα γυναίκες. Οι γυναίκες έρχονται και φεύγουν από τον Ξενώνα με τη δική τους βούληση. Αρχικά φιλοξενούνται για τρεις μήνες και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, μπορούμε να δώσουμε μια παράταση.
Συνεδριάζει το επιστημονικό προσωπικό του Ξενώνα, καταγράφει ποιες είναι οι δυνατότητες της γυναίκας, όπως αν έχει βρει εργασία και συνεκτιμώνται και άλλα ζητήματα, για να της δοθεί παράταση κατόπιν εισήγησης που θα υπάρξει. Η κακοποίηση προέρχεται από τον σύζυγο ή τον σύντροφο, νυν ή και πρώην, καθώς οι θύτες δεν το παίρνουν τόσο εύκολα το διαζύγιο. Η κακοποίηση μπορεί να είναι σωματική, ψυχολογική, οικονομική. Οι γυναίκες μπορούν να φέρουν μαζί τους και τα παιδιά τους. Για τη φιλοξενία κοριτσιών δεν υπάρχει χρονικό όριο, ενώ για τα αγόρια επιτρέπεται η φιλοξενία τους μέχρι δεκατριών ετών.
Ο Ξενώνας μπορεί να φιλοξενήσει 20 άτομα, γυναίκες και με τα παιδιά τους. Οι γυναίκες προέρχονται από διαφορά μέρη της χώρας».
Από την πλευρά της η κ. Μακρυγιάννη είπε πως «από το 2013 που άνοιξε ο Ξενώνας στον Βόλο, έχουν φιλοξενηθεί 250 γυναίκες με τα παιδιά τους. Μάλιστα η μεγαλύτερη προσέλευση γυναικών υπήρξε τα τελευταία χρόνια με την τάση να είναι αυξανόμενη. Οι κακοποιήσεις γυναικών πάντοτε υπήρχαν. Η καραντίνα ώθησε τις κακοποιημένες γυναίκες να ζητήσουν μεγαλύτερη βοήθεια, γιατί ο εγκλεισμός δεν βοήθησε καθόλου τα θύματα να βρουν μια διέξοδο. Γι’ αυτό και είχαμε αύξηση στην κινητικότητα μέσα από τις τηλεφωνικές γραμμές των αρμόδιων να ζητήσουν την υποστήριξή τους. Εμείς έχουμε ενισχύσει την ενημέρωση και πληροφόρηση των γυναικών, γι’ αυτό όλο και περισσότερες ζητούν συμβουλές και βοήθεια».
Επίσης τόνισε πως «κάθε γυναίκα που αποχωρεί από τη δομή μας έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει από εμάς συμβουλές και να επικοινωνεί μαζί μας. Επίσης υπάρχουν και γυναίκες που χρειάστηκε να επιστρέψουν για φιλοξενία στον ξενώνα. Και είμαστε εκεί για να τις ενισχύουμε και να έχουμε μαζί τους μια επικοινωνία».
