«Όσο πορευόμαστε με το νου μας στις δυσκολίες της ζωής, όσο μελετάμε τις αντιξοότητες, όσο τρομάζουμε με τα προβλήματα, τόσο περισσότερο και θα παραλύουμε, θα μελαγχολούμε και θα αδυνατούμε να φέρουμε αποτελέσματα» τονίζει στο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος.
Αναλυτικά αναφέρει: «Αγαπητοί μου,
Καινούργιος χρόνος ξημέρωσε κι εμείς πιστοί στην ευλάβεια των πατέρων μας, τον ξεκινάμε με εκκλησιασμό αποζητώντας την ευλογία του Αγίου Θεού, τον άνωθεν φωτισμό και τη θεία ενίσχυση για όσα πρόκειται να προσπαθήσουμε και φέτος. Μην ξεχνάμε πως από τους προπάτορές μας παραλάβαμε τη φράση: «πρώτα ο Θεός», γιατί η πατρώα ευσέβεια, η εμπειρία ζωής αιώνων, ανέδειξε ότι πολλές φορές οι προσπάθειες του ανθρώπου μπορεί να αποβούν μάταιες αν δεν επευλογήσει ο Θεός. Η αρχαία παροιμία «εις αέρα δέρει» αυτήν ακριβώς τη χαμένη και αναποτελεσματική προσπάθεια αναδεικνύει όταν ο άνθρωπος δεν πορεύεται με σύνεση, με αρχές, με ήθος.
Κι εμείς στην αρχή της νέας χρονιάς, έχοντας λάβει περισσότερες ή λιγότερες αποφάσεις, έχοντας κάνει φανερές ή κρυφές ευχές, έχοντας μύχιες ή εκφρασμένες προσδοκίες, αισιοδοξούμε για τα καλύτερα. Βοηθά σε αυτό και το γεγονός ότι η χρονιά που πέρασε, ήταν η πρώτη εδώ και καιρό χρονιά που σχετικά δεν είχαμε κάποιον μεγάλο πειρασμό, κάποια θλιβερή δοκιμασία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεχάσαμε τα όσα μας σημάδεψαν τα προηγούμενα χρόνια και μάλιστα, την πανδημία, το δυστύχημα των Τεμπών, τις πλημμύρες! Και με την εμπειρία όλων αυτών πορευόμαστε!
Και στην προοπτική του να διορθώσουμε λάθη, καταστάσεις, νοοτροπίες, ώστε να μην ξαναζήσουμε τη θλίψη που όλα αυτά προξένησαν, αγωνιζόμαστε να κάνουμε τον τόπο μας καλύτερο από πριν, πλέον ασφαλή, τέτοιον που να αξίζει στα παιδιά μας. Αγωνιζόμαστε κι ας μην έχουν εκλείψει οι αντιξοότητες, κι ας μας έχουν ξεχάσει κάποιοι, κι ας προσπαθούμε μόνοι, με την αισιοδοξία ότι ο Θεός κι οι άνθρωποι αυτού του τόπου θα γυρίσουν την κατάσταση…
Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε σήμερα ένα περιστατικό που συνέβη αφού ο Κύριος έκανε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Έβαλε τους μαθητές του σε πλοίο για να περάσουν στην απέναντι όχθη της λίμνης, μέχρι να προπέμψει τον κόσμο. Και ενώ το πλοίο έπλεε, τη νύκτα σηκώθηκε ισχυρός άνεμος και προκάλεσε μεγάλη φουρτούνα. Μέσα δε στην αντάρα της φουρτούνας, είδαν οι μαθητές τον Χριστό να πορεύεται προς το πλοίο περπατώντας στη θάλασσα. Και τότε συμβαίνει το γνωστό επεισόδιο με τον Πέτρο, ο οποίος βλέποντας τον Χριστό να περπατά επάνω στη θάλασσα, ήθελε να κάνει το ίδιο. «αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. ο δε είπεν, ελθέ. και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων· Κύριε, σώσόν με. ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας;» (Ματθ. ιδ´, 28-31).
Δηλαδή, όσο ο Πέτρος είχε τα μάτια του στον Χριστό, όσο είχε την ακράδαντη Πίστη και ένωση με τον Χριστό, όσο εξαρτιόταν από Αυτόν, μπορούσε και περπατούσε και αυτός πάνω στα κύμματα. Μόλις απέσυρε το βλέμμα του από τον Χριστό και εστίασε στον κίνδυνο της φουρτούνας, των κυμμάτων, του αέρα, μόλις ολιγώρησε, μόλις αφαίρεσε την εμπιστοσύνη του από τον Χριστό, άρχισε να καταποντίζεται. Και επανέρχεται μόνον αφού επανεξαρτηθεί ολόκληρος από τον Χριστό, οπότε το χέρι του Χριστού απλώνεται και τον πιάνει σώζοντας και μαλώνοντάς τον.
Όσο πορευόμαστε με το νού μας στις δυσκολίες της ζωής, όσο μελετάμε τις αντιξοότητες, όσο τρομάζουμε με τα προβλήματα, τόσο περισσότερο και θα παραλύουμε, θα μελαγχολούμε και θα αδυνατούμε να φέρουμε αποτελέσματα. Μονο με το βλέμμα στραμμένο στού Χριστού τη μορφή μπορούμε και αντλούμε θάρρος, δύναμη κι ελπίδα για να τα βγάλουμε πέρα με επιτυχία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει το εξής σημαντικό: «παλαίστρα ο παρών βίος εστί, γυμνάσιον και αγών, χωνευτήριον, βαφείον αρε της» (Ιω. Χρυσοστόμου, «προς τους σκανδαλισθέντας», P.G. 52, 522). Δηλαδή η ζωή αυτή είναι μια παλαίστρα μέσα στην οποία αγωνιζόμαστε καθημερινά, είναι ένα γυμναστήριο όπου δίνουμε τον αγώνα μας, είναι ένα καμίνι με υψηλές θερμοκρασίες που μπορεί και να μας κάψει, είναι ένα βαφείο όπου αν θέλουμε μπορούμε να χαρακτηριστούμε από την άριστη ποιότητα της αρετής. Κι αλλού ο ίδιος Άγιος λέει: «ουκ έστι παίγνιον ο βίος» (Ιω. Χρυσοστόμου, Εις Ματθαίον ομιλία ΚΓ´, P.G. 57, 318), δηλαδή δεν είναι παιχνιδάκι η ζωή.
Στην αρχή του νέου έτους η Εκκλησία λέει αλήθειες. Δεν επιθυμεί να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις. Δεν κινείται με επιπολαιότητα, ούτε ανθρωπαρέσκεια. Μας ξεκαθαρίζει πως η ζωή είναι αγώνας και πως τον νέο χρόνο έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε, με σοβαρότητα, με επίγνωση του δώρου του χρόνου και με τη μαχητική αποφασιστικότητα αυτού που ελπίζει στον Θεό. Ας εξαρτηθούμε λοιπόν από Αυτόν που ξέρει να είναι Πατέρας, που νοιάζεται το πλάσμα Του, που «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α´ Τιμ. β´, 4).
Καλή και ευλογημένη χρονιά!»
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
