Φίλε Βαλαντη Καλό σου Ταξίδι….

20 χρόνια και κάτι παραπάνω κοινής πορείας στο ASTRATV που τόσο αγαπούσες και με ζήλο τιμούσες.

Τι να πρωτοθυμηθώ, τα ταξίδια που κάναμε μαζί σε όλη την Ελλάδα και πάντα σε έβρισκα στην θέση του οδηγού πρόθυμο να μας ταξιδέψεις.

Τα εκατοντάδες τσιπούρα και κρασακια που πίναμε παρέα στον αγαπημένο σου Κρινακη συζητώντας για το μέλλον τις δουλειάς που τόσο αγαπούσες.

Τις εκατομμύρια ερωτήσεις που μου έκανες πρωί μεσημέρι βράδυ για απορίες σε εξοπλισμό. Το απίστευτο γέλιο που μου πρόσφερες στο κους κους των ειδήσεων της ημέρας.

Τις άπειρες ζωντανές μετάδοσεις που κάναμε μαζι.Πάντα διάλεγες το ποιο μακρυνο και ψηλό σημείο όπως και τώρα για να μην σε φτάνει κανείς.

Τι να πρωτοθυμηθώ τους επικούς τσακωμούς με τον Βασίλη. Μπορούσες να μαλώσεις ακομα και για το μοίρασμα στα Σουβλακια γιατί είχες καρδιά παιδιού.

Ναι ο Βαλάντης ήταν ένα παιδί το δικό μας παιδί το παιδί τον ΜΜΕ που χωρίς δισταγμό έλεγε πάντα ΝΑΙ.

Ο Βαλάντης δεν ήταν ένας απλός Καμεραμαν, έχω γνωρίσει δεκάδες όλα αυτά τα χρόνια, ο Βαλάντης ήταν ένας κομάντο καμεραμάν πήγαινε εκεί που δεν πήγαιναν οι άλλοι, πήγαινε πάντα πρώτος, έβλεπε καπνό στη πόλη και έφευγε αμέσως με το αμάξι για να ανακάλυψη τι συμβαίνει, άκουγε σειρήνα και ακολουθούσε το ασθενοφόρο ακόμα και εάν ήταν σε κάποια σημαντική υποχρέωση την διέκοπτε, για να κάνει αυτό που ήξερε καλά να κάνει να ανακαλυψη την είδηση.

Ο Βαλάντης δεν κυνηγούσε την είδηση ΠΟΤΕ, Η είδηση κυνηγούσε τον Βαλαντη γιατί ήξερε ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από το πλάνο του.

Η κάμερα του ήταν η προέκταση του χεριού του, το απαραίτητο εργαλείο στο αμάξι του, xωρίς ρεζέρβα θα πήγαινε χωρίς κάμερα όχι.

Ποσό αγαπούσε τον εξοπλισμό του με πόση χαρά έκανε τα όνειρα του να τα αναβαθμίσουμε ακόμα και εάν δεν ήταν δικά του.Το ραδιόφωνο του, το κρυφό του χάρισμα, το αγαπημένο του χόμπι να παίζει μουσική στην εκπομπή του.

Η οικογένεια του η γυναίκα του και η μικρή Μυρτουλα σου ποσό πολύ τους αγαπούσες ποσό πολύ χαιρόσουν να μας τους δείχνεις.

Η Θεσσαλια θρηνεί γιατί σήμερα αποχαιρέτησε ένα παιδί, ένα παιδί που όμοιο του δεν θα ξαναδεί.

Y.Γ. Σήμερα ανάρτησα μαζί με τα παραπάνω και μια φωτογραφία σου Βαλαντη αλλά δεν την ανάρτησα μόνο για το post.

Την ανάρτησα γιατί αύριο το πρωί θα την κάνω κορνίζα και θα την κρεμάσω στο γραφείο μου για να σε βλέπω κάθε πρωί και να χαμογελάω αναπολώντας την ιστορία μας.

Φίλε Βαλαντη Καλό σου Ταξίδι….