«Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Καφέ και Εστίασης της Λάρισας (ΣΥΚΑΕΛ), η πόλη των 200.000 κατοίκων αριθμεί συνολικά 1.150 καφέ. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι ανά 170 κατοίκους λειτουργεί από ένα. Κάθε μαγαζί χρησιμοποιεί 5-20 κιλά καφέ την ημέρα, με τη συνολική ημερήσια κατανάλωση να φτάνει τους 9 τόνους. Βάσει των πρόσφατων στοιχείων του οργανισμού World Population Review, στο Λουξεμβούργο κάθε άτομο καταναλώνει σε ετήσια βάση 25,34 κιλά (η υψηλότερη τιμή παγκοσμίως), στη Φινλανδία 11,20 και στην Ελλάδα 10,13· όταν στη Λάρισα η ετήσια κατανάλωση είναι 16 κιλά ανά κάτοικο» έγραφε η Καθημερινή σε άρθρο της τον περασμένο Μάρτιο, υπό τον τίτλο «Πώς η Λάρισα έγινε η ελληνική «πρωτεύουσα» του καφέ».
Ομολογουμένως τα χιλιάδες καφέ που αριθμεί η θεσσαλική πρωτεύουσα και η αναλογία αυτών με τον πληθυσμό της να δημιουργούν έκπληξη, πραγματικότητα ωστόσο αποτελεί η εξαιρετικά ομοιογενή αγορά στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Θέλετε επειδή ο Λαρισαίος αρκείται στα απολύτως αναγκαία, «έναν καφέ βρε αδελφέ όπου κι αν είναι»; Θέλετε επειδή «ζει ο καθένας όπως μάθει»; Ελάχιστες διαφορές στο στυλ των μαγαζιών που δουλεύουν καφεΐνη και «μετρημένα στα δάκτυλα» εκείνα που έχουν… διπλή ζωή.
Πώς θα σας ακουγόταν το κόνσεπτ «πίνεις καφέ, διαβάζεις και βιβλίο»; Δηλαδή ένα άνετο μέρος, σαν σαλόνι σπιτιού με vintage νότες, κατάλληλο για διάβασμα, remote εργασία ή και αγαπημένο «κους κους», που προσφέρει παράλληλα γευστικά ροφήματα ανάμεσα σε στοίβες βιβλίων; Πόσο προχώ θα φαινόταν το «πάντρεμα» του καφέ με την κεραμική, την πώληση αξεσουάρ καθημερινής χρήσης και ξεχωριστών αντικειμένων από designers. Πόσο πιο ευχάριστα θα περνούσε ο χρόνος της αναμονής, όταν -καθώς καβουρδίζονταν οι εκλεκτοί κόκκοι καφέ- εσείς επιλέγατε το νέο φυτό για τον προσωπικό σας χώρο ή το επόμενο ρούχο για την ντουλάπα σας; Πόσο πιο «ευφάνταστο» θα ήταν το τονωτικό ρόφημα μπροστά από ένα θεατράλε σκηνικό ή ανάμεσα σε έργα τέχνης κρεμασμένα στους τοίχους; Πόσο πιο εύκολη θα γινόταν η καθημερινότητα των ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς, με ένα καφέ για σκύλους ή γάτες, όπου θα μπορούσαν να εργαστούν εκτός σπιτιού, σε ένα μαγαζί που ετοιμάζει γλυκά χωρίς ζάχαρη και υγιεινά treats για τα συμπαθέστατα τετράποδα.
Τα παραπάνω συνιστούν κάποια από τα ιδιαίτερα στέκια για καφέ που συναντά το «γουστόζικο» κοινό στην πρωτεύουσα, τη Θεσσαλονίκη και μικρότερες περιοχές της χώρας. Δείτε αυτό το πανέμορφο καφενείο «βγαλμένο» από την περίοδο του Μεσοπολέμου στην πλατεία Κεχαγιά της Άμφισσας, γνωστό ως «Καφεθέατρο 1929».
Αντ’ αυτού στην πόλη μας οι καφετέριες με την έννοια «πυρήνων» πολιτισμού εκλείπουν. Ελάχιστα είναι τα δείγματα των επιχειρήσεων που συνδυάζουν την τέχνη με τον καφέ. Στις εξαιρέσεις ανήκει μια πρωτοβουλία νεαρών, στο λόγο του Φρουρίου, να ταιριάξουν τις υπηρεσίες κουρέματος και τη δερματοστιξία (τατουάζ) με την παραγωγή καφέ. Όπως, άξιος αναφοράς καθίσταται ο διαχωρισμός των σημείων που παρέχουν καφέ και κάτι ακόμη, από τα καφέ που εδρεύουν εντός πολιτιστικών χώρων. Κύρια παραδείγματα στη Λάρισα τα καφέ στη Δημοτική Πινακοθήκη, το Διαχρονικό Μουσείο και τον Μύλο του Παππά. Αν και εναλλακτικές προτάσεις για μια έξοδο εκτός της «σφαίρας» του συνηθισμένου, δεν συγκαταλέγονται σε εκείνα τα στέκια που καλύπτουν την ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά.
Ίσως ένα βιβλίο, ένας πίνακας ζωγραφικής, ένα ρούχο, ένα φυτό ή ένας τετράποδος φίλος να το κατάφερνε…
Νικόλας Σελητσιανιώτης
Φωτό: Κώστας Τσιάρας – onlarissa.gr
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
