Ανταπόκριση Στρασβούργο Κώστας Δαβάνης
Μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε σήμερα από τον ΠΟΥ και τη UNICEF αποκαλύπτει ότι περισσότεροι από 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ένα ή περισσότερα βοηθητικά προϊόντα, όπως αναπηρικά καροτσάκια, ακουστικά βαρηκοΐας ή εφαρμογές που υποστηρίζουν την επικοινωνία και τη γνωστική λειτουργία. Ωστόσο, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο από αυτά δεν έχουν πρόσβαση, ιδιαίτερα σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, όπου η πρόσβαση μπορεί να φτάσει το 3% της ανάγκης για αυτά τα προϊόντα που αλλάζουν τη ζωή.
Η Παγκόσμια Έκθεση για την Υποστηρικτική Τεχνολογία παρουσιάζει στοιχεία για πρώτη φορά σχετικά με την παγκόσμια ανάγκη και πρόσβαση σε βοηθητικά προϊόντα και παρέχει μια σειρά συστάσεων για την επέκταση της διαθεσιμότητας και της πρόσβασης, την ευαισθητοποίηση της ανάγκης και την εφαρμογή πολιτικών ένταξης για τη βελτίωση της ζωής εκατομμυρίων των ανθρώπων.
Ανάγκη πρόσβασης στην υποστηρικτική τεχνολογία
«Η υποστηρικτική τεχνολογία αλλάζει τη ζωή – ανοίγει την πόρτα στην εκπαίδευση για παιδιά με αναπηρίες, την απασχόληση και την κοινωνική αλληλεπίδραση για ενήλικες που ζουν με αναπηρίες και μια ανεξάρτητη ζωή αξιοπρέπειας για τους ηλικιωμένους», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Δρ Τένδρος σημειώνοντας ότι «η άρνηση πρόσβασης στους ανθρώπους σε αυτά τα εργαλεία που αλλάζουν τη ζωή δεν είναι μόνο παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και οικονομικά κοντόφθαλμη. Καλούμε όλες τις χώρες να χρηματοδοτήσουν και να δώσουν προτεραιότητα στην πρόσβαση στην υποστηρικτική τεχνολογία και να δώσουν σε όλους την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους».
Σχεδόν 240 εκατομμύρια παιδιά έχουν αναπηρίες. Η άρνηση στα παιδιά του δικαιώματος στα προϊόντα που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν δεν βλάπτει μόνο μεμονωμένα παιδιά, στερεί από τις οικογένειες και τις κοινότητές τους ό,τι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν εάν ικανοποιούνταν οι ανάγκες τους.
Η έκθεση σημειώνει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που χρειάζονται ένα ή περισσότερα βοηθητικά προϊόντα είναι πιθανό να αυξηθεί στα 3,5 δισεκατομμύρια έως το 2050, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και της αύξησης του επιπολασμού των μη μεταδοτικών ασθενειών σε όλο τον κόσμο. Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης το τεράστιο χάσμα στην πρόσβαση μεταξύ των χωρών χαμηλού και υψηλού εισοδήματος. Μια ανάλυση 35 χωρών αποκαλύπτει ότι η πρόσβαση ποικίλλει από 3% στις φτωχότερες χώρες έως 90% στις πλούσιες χώρες.
Η οικονομική προσιτότήτα είναι ένα σημαντικό εμπόδιο στην πρόσβαση, σημειώνει η έκθεση. Περίπου τα δύο τρίτα των ατόμων με βοηθητικά προϊόντα ανέφεραν πληρωμές από την τσέπη τους για αυτά. Άλλοι ανέφεραν ότι βασίζονταν στην οικογένεια και τους φίλους για να υποστηρίξουν οικονομικά τις ανάγκες τους.
Μεγάλα κενά στην παροχή υπηρεσιών
Μια έρευνα σε 70 χώρες που περιλαμβάνονται στην έκθεση βρήκε μεγάλα κενά στην παροχή υπηρεσιών και στο εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό για υποστηρικτικές τεχνολογίες, ειδικά στους τομείς της γνώσης, της επικοινωνίας και της αυτοφροντίδας. Προηγούμενες έρευνες που δημοσιεύθηκαν από τον ΠΟΥ επισημαίνουν την έλλειψη ευαισθητοποίησης και τις μη προσιτές τιμές, την έλλειψη υπηρεσιών, την ανεπαρκή ποιότητα προϊόντων, το εύρος και την ποσότητα και τις προκλήσεις προμήθειας και εφοδιαστικής αλυσίδας ως βασικά εμπόδια.
Τα βοηθητικά προϊόντα θεωρούνται γενικά ως μέσο για τη συμμετοχή στη ζωή της κοινότητας και στην ευρύτερη κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους. Χωρίς αυτά, οι άνθρωποι υφίστανται αποκλεισμό, κινδυνεύουν να απομονωθούν, ζουν στη φτώχεια, μπορεί να αντιμετωπίσουν την πείνα και να αναγκαστούν να εξαρτώνται περισσότερο από την υποστήριξη της οικογένειας, της κοινότητας και της κυβέρνησης.
