Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος/Παράρτημα Λάρισας: H Τετάρτη 28/2 ήταν μια μεγάλη μέρα

Συναδέλφισες, συνάδελφοι,

H Τετάρτη 28/2 ήταν μια μεγάλη μέρα που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές αγρότες, μικροί επαγγελματίες διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις της χώρας μας. Γίναμε κομμάτι και εμείς των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων σε όλη την ΕΕ.

Η Λάρισα δεν ξέχασε! Ανανέωσε την υπόσχεση αγώνα να μην ξεχαστεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη! Η Λάρισα παρέλυσε! Μια τεράστια συγκέντρωση και μια πορεία χιλιομέτρων από την κεντρική πλατεία έως το σταθμό των τρένων φώναξε «Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή!» Ένα χρόνο μετά τον άδικο χαμό 57 συνανθρώπων, ο λαός της πόλης μας έδειξε ότι «διψούσε» για αυτή τη μέρα, για αυτή την απεργία, για να κάνει και πάλι την θλίψη του οργή και την οργή του αγώνα! Τα καταστήματα έκλεισαν, τα ταξί κόρναραν με αυτοκινητοπορεία, το βουητό των τρακτέρ αντηχούσε παντού.

Όταν η αρχή της πορείας βρισκόταν στην Ηρώων Πολυτεχνείου μέσω της 28ης Οκτωβρίου, η ουρά ήταν ακόμη στην Κεντρική Πλατεία. Αυτό το μεγάλο λαϊκό ποτάμι διεκδίκησε να σταματήσει η κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη. Να τιμωρηθούν όλοι οι πραγματικοί ένοχοι που διαχρονικά μέσα από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία.

Χιλιάδες εργαζόμενοι απέργησαν διεκδικώντας αμοιβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, προστασία της ζωής και της υγείας τους στους χώρους εργασίας, που πολλοί από αυτούς έχουν μετατραπεί σε κοιλάδες των Τεμπών. Ξαναβρεθήκαμε όλοι μαζί όπως τον Σεπτέμβρη που περπατήσαμε μέσα στις λάσπες για να βγάλουμε τις ζωές μας από τον βούρκο, τότε που ανταμώσαμε με συναδέλφους από όλη την χώρα και ριχτηκαμε στην μάχη της αλληλεγγύης. Πως να ξεχάσουμε τους 80 μουσικούς τον περασμένο Οκτώβρη στο Κηποθέατρο να παίζουν για τον πνιγμένο κάμπο γεμάτοι οργή στην μαραθώνια συναυλία μας!

Η βιβλική καταστροφή που ζήσαμε τον Σεπτέμβρη ήταν ένα από τα πολλά “Τέμπη” που συναντάμε καθημερινά στις ζωές μας. Αν ακολουθήσει κάποιος τη διαδρομή από την πλατεία του ΟΣΕ εκεί που οι φορείς την Τετάρτη στήσανε μια πλάκα αφιερωμένη στα θύματα του εγκλήματος προχωρώντας κάπου στο ύψος Οικονόμου Εξ Οικονόμων και Ασκληπιού θα δει ένα γκράφιτι με την μορφή ενός παιδιού που χάθηκε άδικα στο σημείο επειδή ένας μαντρότοιχος ο οποίος είχε επιβαρυνθεί από τον σεισμό τον καταπλάκωσε. Μια αφίσα παρακάτω μας θυμίζει πως οι πληγέντες από τον σεισμό το 2021 ζουν ακόμη στα λυόμενα. Η προστασία της ζωή μας, ατομική μας ευθύνη.

Πόσο κοστίζανε οι ζωές όσων βυθίστηκαν στην Πύλο, πόσο κοστίζει η ζωή ενός επιβάτη πλοίου στον Πειραιά που τον άφησαν να πνιγεί επειδή δεν είχε εισιτήριο;

Οι νεκροί, θύματα οπαδικών στρατών αποτελούν πλέον μια “κανονικότητα”, όπως και οι σφαγές αμάχων, μανάδων και παιδιών στα πεδία των πολεμικών συγκρούσεων, στην Παλαιστίνη και αλλού. Πρέπει να θεωρήσουμε επίσης ως κάτι το φυσιολογικό ότι η χώρα αλλά και συγκεκριμένα η πόλη μας εμπλέκεται στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ ακόμη πιο βαθιά μετατρέποντας την περιοχή μας σε μαγνήτη αντιποίνων.

Η ανασφάλεια για το αύριο αγκαλιάζει μια νέα γενιά που ασφυκτιά χωρίς να υπάρχουν επαρκείς και στελεχωμένες κοινωνικές δομές που να στηρίζουν ουσιαστικά. Πρόνοια, δωρεάν δημόσια υγεία και πρόληψη είναι λέξεις άγνωστες στις μέρες μας. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες φοιτητές και μαθητές ένωσαν τις φωνές τους ζητώντας δικαίωση για όλους αυτούς τους νέους που χάθηκαν στις 28 Φλεβάρη, αψήφησαν τρομοκρατία και νουθεσίες. Συγχρόνως δίνουν την μάχη τους για την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και την απόσυρση του ν/σ της Κυβέρνησης για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Καταγγέλλουν μια παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, έναν αθλητισμό εμπόρευμα και έναν Πολιτισμό ακριβή πολυτέλεια με τους εργαζόμενους της τέχνης να μετατρέπονται σε “απόφοιτους Λυκείου”.

Όλα τα παραπάνω έχουν υπογραφή καθώς και διαχρονικές ευθύνες που “πνίγουν” όλους όσους κυβέρνησαν μέχρι σήμερα.

Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε ξανά μια τεράστια διαδήλωση που μας συγκλόνισε. Μέρος του ποταμού των διαδηλωτών που ξεχύθηκε στη Λάρισα ήταν και ο Σύλλογός μας μαζί με πολλούς ακόμη καλλιτέχνες βάζοντας μπροστά τις διεκδικήσεις μας. Αυτές που συζητήσαμε στις συνελεύσεις μας αλλά και σε μία σειρά συσκέψεις μας.

Φωνάξαμε και εμείς μαζί με πολλές χιλιάδες το σύνθημα «το έγκλημα αυτό δε θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή». Αισιοδοξία και χαρά μας γέμισε το γεγονός της συμμετοχής συναδέλφων από τον Σύλλογο Επαγγελματιών Δισκοθετών Λάρισας, από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, από χώρους όπως το Θεσσαλικό Θέατρο, η Φιλαρμονική του Δήμου Λάρισας, το Συνεργείο Μουσικού Θεάτρου, από λέσχες, εργαστήρια, καλλιτεχνικές σχολές και πληθώρα συναδέλφων στο ελεύθερο επάγγελμα, δείχνοντας ότι κανένας πια εργαζόμενος δεν έχει μείνει στο απυρόβλητο.

Χαιρετίζουμε τους συναδέλφους που ακύρωσαν προγραμματισμένες εμφανίσεις, αλλά και μουσικούς που εργάζονταν στην εστίαση τη μέρα αυτή και ακύρωσαν live, ειδικά σε περιοχές όπως η Αττική το ποσοστό άγγιξε το 90%.

Δίνουμε το χέρι στους συναδέλφους που δεν έκαναν το βήμα είτε από φόβο είτε γιατί η δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, τους έκανε να διστάσουν. Μόνος δρόμος που φαίνεται μπροστά μας είναι αυτός της συλλογικής διεκδίκησης.

Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε βαθιές αλλαγές αν καταλάβουμε τις δυνατότητες του συλλογικού μας αγώνα. Αυτή είναι η πραγματική αντιπολίτευση που πιέζει και φοβίζει όλες αυτές τις Κυβερνήσεις που στηρίζουν τα κέρδη των λίγων ενάντια στις ανάγκες και τις ζωές των πολλών. Γραφόμαστε στα σωματεία μας, παίρνουμε μέρος στην οργανωμένη συλλογική πάλη!

Έχουμε μπροστά μας μεγάλο δρόμο και σημαντικές πρωτοβουλίες. Με την αισιοδοξία που μας γέμισαν οι δράσεις που αναπτύξαμε αξιοποιώντας μορφές όπως η τοιχογραφία στο τόπο του εγκλήματος στα Τέμπη σε συνδυασμό με την βιντεοσκόπηση τραγουδιού, η μουσική που παίξαμε την Τετάρτη 28/2 για την αποκάλυψη του μνημείου στην πλατεία του ΟΣΕ, η μεγάλη επιτυχία της Απεργίας και τα πολύ μαζικά συλλαλητήρια προχωράμε πιο δυναμικά διεκδικώντας: