Ο Πέτρος Λαγούτης βρέθηκε το βράδυ της Τρίτης στο πλατό του The 2night Show. Δραπέτης στον «Ήλιο», αστυνόμος στο «Έτερος Εγώ», ο Πέτρος Λαγούτης αποκαλύπτει πώς γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Τσαφούλια και πότε ξεκινούν τα γυρίσματα για την τρίτη σεζόν του «Έτερος Εγώ». Mίλησε όμως και για την απεξάρτησή του από τον τζόγο και για το πώς έχει καταφέρει να τιθασεύσει το παιδί που κρύβει μέσα του
Ο μεγάλος μου γιος είναι 18 και ο μικρός στα 15. Φέτος στις διακοπές ένιωσα δυο άνδρες. Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό το πράγμα. Δυο άνθρωποι που έχουν αγαπηθεί, που έχουν κάνει δυο παιδιά. Πρέπει να πρυτανεύσει η λογική. Όταν χωρίσαμε που στην αρχή υπήρχε θυμός, μας είπε ένας ψυχολόγος ότι δεν πρέπει να λέει ποτέ ο γονιός κακό για τον άλλο στα παιδιά.
Για το Έτερος Εγώ: Από μικρός δεν ήθελα να παίζω τον ωραίο. Ο Σωτήρης Τσαφούλιος ο σκηνοθέτης του Έτερος Εγώ, έχει όραμα. Έκανα πυγμαχία για τις ανάγκες του ρόλου μου στο Έτερος Εγώ και συνεχίζω τα μαθήματα.
Πώς γνώρισε τον Σωτήρη Τσαφούλια: Έχω πάει να δω την πρεμιέρα της ταινίας με την Δήμητρα την Παπαδοπούλου. Με το ζόρι πήγα, ήμουν αρνητικός. Ξεκινάει η ταινία και σε 5 λεπτά παθαίνω σοκ. Μετά το τέλος της ταινίας πήγα και του είπα “δεν με ξέρεις αλλά αν ξανακάνεις κάτι εγώ έρχομαι και για ένα πέρασμα για κομπάρσος”. Και σε δυο χρόνια με πήρε τηλέφωνο.
Είναι η μοναδική δουλειά που ανυπομονώ να πάρω να διαβάσω τα σενάρια. Θα κάνω ένα μικρό σπόιλερ. Υπάρχει και κάποιος πάνω από το ερπετό. Δεν τον ξέρουμε…
Προς το παρόν, δεν σκέφτομαι να ξαναπαντρευτώ. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Είμαι πάντα ένα μεγάλο παιδί. Το παιδί που έχω μέσα μου, μου έχει κάνει καλό, αλλά και κακό.
Στις 26 Σεπτεμβρίου γιορτάζω τα δεύτερα γενέθλιά μου. Είναι η μέρα που πήγα στο ΚΕΘΕΑ για να απεξαρτηθώ από τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια. Το να σταματήσεις τον οποιοδήποτε εθισμό πρέπει να αλλάξεις και άλλα πράγματα στον εαυτό σου. Μου πήρε 26 μήνες στο ΚΕΘΕΑ, για να απεξαρτηθώ. Στην αρχή επανέρχεται η επιθυμία να παίξεις. Θα υποφέρεις που αλλάζεις πράγματα που έχεις μάθει λάθος. Αλλά μετά, έρχονται δώρα. Υπάρχει πόνος αλλά υπάρχουν και δώρα. Είναι συγκινητικό για το πόσο δουλεύουν οι άνθρωποι εκεί.
