«Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»: Ο τίτλος από μόνος του ελκυστικός, αν όχι ερεθιστικός στο μάτι και στη σκέψη. Είναι το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Χαρβαλιά, που έριξε με την έρευνά του αλλά και την αιχμηρή πένα του, άπλετο φρέσκο νερό στον μύλο αυτής της αέναης κουβέντας, για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Ήδη τυπώθηκε σε δεύτερη έκδοση και όχι άδικα, θεωρείται ορόσημο για τις ελληνογερμανικές σχέσεις καθώς με απτό και άμεσο τρόπο, μεταδίδει στον αναγνώστη όλη εκείνη την διακριβωμένη πληροφορία που χρειάζεται για να αναρωτηθεί κι αυτός με τη σειρά του, αυτό που ο ίδιος ο συγγραφέας θέτει μετ’ επιτάσεως και στη συνέντευξή του στο onlarissa.gr: «Δεν καταλαβαίνω γιατί οι Έλληνες πολιτικοί, παρότι υπάρχει ομόφωνη απόφαση της ελληνικής βουλής από τον Απρίλιο του 2019 αποφεύγουν να διεκδικήσουν το κατοχικό δάνειο;»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Απόστολο Ράιδο
Ποια ήταν τα κίνητρά σας για μία τόσο ενδελεχή, επίπονη και μακρόχρονη έρευνα που οδήγησε στο βιβλίο;
Το γερμανικό σύνδρομο επιβολής και κυριαρχίας με απασχολούσε πολλά χρόνια. Με την Γερμανία, ή για την ακρίβεια με τον γερμανικό μιλιταρισμό, πρωτοανταμώθηκα μεταπτυχιακός φοιτητής, όταν έκανα το Master μου στο τμήμα «Σπουδών Πολέμου», του πανεπιστημίου King’s College, στο Λονδίνο. Μελετώντας στρατιωτική ιστορία σκοντάφτεις, θέλοντας και μη, στη ευρωπαϊκή δύναμη που προκάλεσε τα δύο μεγαλύτερα αιματοκυλίσματα του 20ου αιώνα.
Ξανασυναντήθηκα με την Γερμανία ως νεαρός διπλωματικός ρεπόρτερ, καλύπτοντας την γιουγκοσλαβική κρίση. Εκεί διαπίστωσα με ανησυχία μία ξαφνική αφύπνιση των γεωστρατηγικών ανακλαστικών της ενιαίας πλέον Γερμανίας, που έσπευσε να εκβιάσει, κατά κυριολεξία, την απόσχιση της Σλοβενίας και της Κροατίας, αλλά εμμέσως ενθάρρυνε και την ανεξαρτησία των Σκοπίων, χωρίς καμία αναστολή για το όνομα «Μακεδονία». Καμία αναστολή δεν είχε επίσης να ξαναγυρίσει στον… τόπο του εγκλήματος, συμμετέχοντας στον παράνομο βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας. Και την ίδια περίοδο έβαζε… δημοσιονομικό κορσέ στην Ευρώπη με το Σύμφωνο Σταθερότητας που συνομολογήθηκε στον Μάαστριχτ.
Όλα αυτά με προβλημάτισαν και την περίοδο του κορωνοιού που όλοι βιώναμε τον εγκλεισμό μας, άρχισα να καταπιάνομαι με ένα βιβλίο σχετικά με τον γερμανικό ηγεμονισμό που πλέον εκφράζεται με οικονομικούς όρους. Φτάνοντας όμως στο κεφάλαιο «Γερμανία – Ελλάδα» συνειδητοποίησα ότι η ελληνική περίπτωση αποτελεί την πραγματική επιτομή της ανεμπόδιστης γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη στην μεταπολεμική περίοδο.
Άφησα, λοιπόν, κατά μέρος το αρχικό βιβλίο για μια μελλοντική έκδοση και επικεντρώθηκα στην ελληνική εμπειρία που είναι εξόχως τραυματική και βεβαίως μετέωρη καθώς δεν έχει αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη. Το ζήτημα των αποζημιώσεων είναι κατ’ εξοχήν εθνικό και την ανάδειξη του θέλω να πιστεύω ότι υπηρετεί η έκδοση ενός βιβλίου όπως το «Γιαβόλ», που παρουσιάζουμε την Δευτέρα στη πόλη σας.
«Γιαβόλ»: Είμαστε τελικά ένα έθνος ενός βαθέως υποτελούς πολιτικού συστήματος;
Κοιτάξτε, ο «νεοραγιαδισμός», η υποτέλεια και ενδοτισμός διακρίνει πολλές εκφάνσεις της εξωτερικής μας πολιτικής την μεταπολεμική περίοδο. Και έναντι της Τουρκίας και έναντι της Αλβανίας ή ακόμη και των Σκοπίων. Αλλά στην περίπτωση της Γερμανίας υπάρχει ένα παράδοξο. Εδώ έχουμε μία εκκρεμούσα οφειλή. Όχι μόνο επανορθωτική, αλλά και συμβατική, δηλαδή το Κατοχικό Δάνειο. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι Έλληνες πολιτικοί, παρότι υπάρχει ομόφωνη απόφαση της ελληνικής βουλής από τον Απρίλιο του 2019 αποφεύγουν να το διεκδικήσουν. Μας τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια και δεν το ξέρω;
Σύμφωνα με τα νεότερα στατιστικά στοιχεία η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο -αναλογικά πάντα- δημόσιο χρέος, όχι στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη! Κι ύστερα γιατί η Πολωνία, ένα κράτος με συναφείς δυνατότητες, αξιώνει ένα ποσό μαμούθ 1.3 τρις ευρώ από την Γερμανία; Γιατί αυτοί μπορούν και εμείς όχι; Μας περισσεύουν και έχουμε την πολυτέλεια να τα χαρίζουμε;
Ο Παπανδρέου είχε καταλάβει την επιχείρηση άλωσης των ευρωπαϊκών θεσμών από την Γερμανία και μάλιστα είχε καταγγείλει την συμπεριφορά της σε μία ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, στις Κάννες. Αλλά ήταν πολύ αργά για να προβάλει ουσιαστικές αντιστάσεις…
Υπήρξε στο διάβα του χρόνου κάποιος Έλληνας πολιτικός κατά την άποψή σας που διαχώρισε τη θέση του από τη λογική του «περασμένα – ξεχασμένα» απέναντι σε μία οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγο πριν φύγει από αυτή τη ζωή προσπάθησε να ανακινήσει το ζήτημα των αποζημιώσεων, επιδίδοντας μία ρηματική διακοίνωση η οποία βεβαίως απερρίφθη μετ’ επαίνων από τους Γερμανούς. Ο Παπανδρέου είχε καταλάβει την επιχείρηση άλωσης των ευρωπαϊκών θεσμών από την Γερμανία και μάλιστα είχε καταγγείλει την συμπεριφορά της σε μία ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, στις Κάννες. Αλλά ήταν πολύ αργά για να προβάλει ουσιαστικές αντιστάσεις…
Για ποιο λόγο το εθνικό, οικονομικό και πρωτίστως ηθικό ζήτημα των αποζημιώσεων δεν έχει διευθετηθεί ακόμη, δίνοντας μάλιστα στην κοινωνία την εντύπωση πως πρόκειται για κάτι το ουτοπικό;
Δεν υπάρχουν ουτοπίες όταν έρχεται η ώρα να απαιτήσεις, έστω και μετά θάνατον δικαίωση για μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων που αφανίστηκε και υποθήκευσε το μέλλον της εξαιτίας της γερμανικής κατοχής. Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στους παππούδες μας που είπαν το μεγάλο «Όχι». Και μεγαλούργησαν ενάντια σε όλα τα προγνωστικά.
Στο δεύτερο «Όχι» ήξεραν ότι θα συντριβούν. Είχαν απόλυτη επίγνωση ότι η πατρίδα μας θα υποκύψει στη γερμανική λαίλαπα. Αλλά τότε δεν υπήρξαν συζητήσεις περί ουτοπίας. Πολέμησαν όλοι μαζί σαν μια γροθιά μέχρι να έρθει η σπορά του διχασμού την οποία χωρίς καμία αμφιβολία καλλιέργησαν έντεχνα οι Γερμανοί κατακτητές.
Σήμερα, αναρωτιέμαι, τι μας εμποδίζει να διεκδικήσουμε τα οφειλόμενα, όπως κάνει η Πολωνία παρότι έχει καταφανώς ασθενέστερα νομικά ερείσματα από τα ελληνικά; Δεν θα ήθελα να ερμηνεύσω το φαινόμενο γιατί θα πρέπει να μπω σε δυσάρεστους συνειρμούς, καθόλου κολακευτικούς για το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Όχι μόνο για την επάρκεια, ή το πατριωτικό φρόνημα αλλά και για την ακεραιότητα όσων μας κυβερνούν.
Το πολιτικό τοπίο όπως είναι σήμερα διαμορφωμένο, θεωρείτε πως έχει εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να οδηγήσει τη χώρα μας σε μία περισσότερο αυτόφωτη πορεία;
Είμαι εξαιρετικά απαισιόδοξος. Μία χώρα σε δανειακή ομηρία που έχει καταστεί αποικία μαζικού τουρισμού με ευθύνη των πολιτικών της δεν έχει πολλά να ελπίζει. Παρά μόνο σε ένα θαύμα από αυτά που… ο καλός Θεός της Ελλάδας έχει επιφυλάξει στο διάβα της μακραίωνης ιστορίας της…
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Το βιβλίο «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια» του Γιώργου Χαρβαλιά θα παρουσιαστεί αύριο Δευτέρα 8 Μαΐου στις 7 το απόγευμα, στο Χατζηγιάννειο Πνευµατικό Κέντρο της Λάρισας.
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
