Η Νεκταρία Γιαννουδάκη είναι από τις ηθοποιούς που έχουν επιλέξει να αφιερωθούν στο θέατρο υπηρετώντας την τέχνη του ηθοποιού όπως την διδάσκονταν στη σχολή. Φέτος, ωστόσο, την είδαμε να συμμετέχει σε ένα από τα πιο επιτυχημένα τηλεοπτικά σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης, τον “Σασμό“.
Η τηλεοπτική “Σοφία” μιλώντας στο TLIFE αποκαλύπτει πως πήρε την απόφαση να αφήσει τα Χανιά και να έρθει στην Αθήνα προκειμένου να κυνηγήσει το όνειρό της, τους λόγους που την έκαναν να πει “ναι” στην πρόταση του Σασμού, ενώ παραδέχεται πως δεν υπάρχει ούτε ένας ηθοποιός που να μη νιώθει αδικημένος.
Πότε πήρατε την απόφαση να ακολουθήσετε τον δρόμο της υποκριτικής;
H απόφαση να ακολουθήσω τον δρόμο της υποκριτικής είχε παρθεί από όταν ακόμη ήμουν στο Γυμνάσιο. Σκεφτόμουν να περάσω σε κάποιο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπως και έγινε, πέρασα στη Γαλλική Φιλολογία και στη συνέχεια είχα στο μυαλό μου να σπουδάσω στη δραματική.
Είχατε κάποια ερεθίσματα που σας οδήγησαν στον δρόμο της υποκριτικής Τέχνης;
Τα ερεθίσματα που είχα ήταν ελάχιστα. Στα Χανιά, είχα δει κάποιες ελάχιστες παραστάσεις και με είχαν μαγέψει. Επίσης, θυμάμαι ότι η φιλόλογός μου στην Α’ Γυμνασίου, είχε μπει στην αίθουσα και είχε αρχίσει να απαγγέλει την Οδύσσεια με έναν υπέροχο τρόπο. Θυμάμαι να έχω μουδιάσει και να σκέφτομαι ότι κάτι τέτοιο θέλω να κάνω.
Με τους γονείς σας πότε μοιραστήκατε την απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;
Πρέπει να ήμουν στο δεύτερο έτος της δραματικής σχολής. Ήμουν και φοιτήτρια Φιλολογίας τότε και αφού είχε πάρει και αυτό τον δρόμο του, αποφάσισα να τους το πω. Οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με την Τέχνη. Όπως όλοι οι γονείς είχαν την αγωνία να είναι καλά το παιδί τους, να αποκατασταθεί επαγγελματικά, να μην ταλαιπωρηθεί. Θεωρούσαν πιο σωστό να τελειώσω τη Γαλλική Φιλολογία και να επιστρέψω στα Χανιά για να ανοίξω ένα φροντιστήριο. Οτιδήποτε άλλο που τους ήταν άγνωστο, τους προκαλούσε μια ανησυχία.
Μπήκατε ποτέ σε σκέψεις πως ίσως τελικά έπρεπε να ακολουθήσετε το όνειρο των γονιών σας;
Συνεχώς μπαίνω σε τέτοιες σκέψεις. Κάθε δυο χρόνια. Η δουλειά του ηθοποιού έχει ανασφάλεια, αγωνία για την ανεύρεση εργασίας… Δυο με τρείς φορές τον χρόνο αναζητούμε δουλειά. Ήρθε και η πανδημία που μας έβγαλε έξω από τα θέατρα. Η οικονομική κρίση έχει έτσι κι αλλιώς δυσκολέψει τα πράγματα στο θέατρο, το οικονομικό καθεστώς άλλαξε. Οι ηθοποιοί είμαστε πάρα πολλοί. Οι γυναίκες ηθοποιοί δε, είναι πολλές περισσότερες ενώ το παγκόσμιο ρεπερτόριο είναι ανδροκρατούμενο. Δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Δεν είναι ένας εύκολος δρόμος αυτός που έχει να διανύσει ένας ηθοποιός.
Η μεγαλύτερη αγωνία που είχατε ερχόμενη από την Κρήτη, ποια ήταν;
Να πάνε όλα καλά και να μη στεναχωρήσω τους γονείς μου. Νομίζω είχα την αγωνία του καλού παιδιού. Έζησα όμως πολύ ωραία φοιτητικά χρόνια. Δυστυχώς δεν είμαι πολύ σίγουρη αν οι σημερινοί φοιτητές ζουν το ίδιο ωραία φοιτητικά χρόνια. Εκείνα τα χρόνια ήταν λίγο πιο ανέμελα, πιο ελεύθερα, δεν φοβόμασταν τόσο πολύ να περπατήσουμε τη νύχτα. Οι καιροί πλέον είναι πιο δύσκολοι και τα χρόνια είναι πιο φτωχά. Εγώ θυμάμαι ότι έκανα ιδιαίτερα Γαλλικών και έβγαζα ένα πολύ καλό χαρτζιλίκι, έκανα τον animater σε παιδικά πάρτι και έβγαζα έναν μισθό με τον οποίο μπόρεσα να σπουδάσω στη δραματική χωρίς να επιβαρύνω τους γονείς μου. Δυστυχώς σήμερα, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τους νέους.
Φαντάζομαι όλα αυτά είναι πράγματα που σας προβληματίζουν σκεπτόμενη και το μέλλον των δικών σας παιδιών.
Φυσικά. Ποιος γονιός δεν προβληματίζεται για το μέλλον των παιδιών του βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν;
Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει να δίνετε περισσότερη βάση στο θέατρο παρά στην τηλεόραση. Αυτό ήταν μια καθαρά δική σας επιλογή ή απλά προέκυψε;
O χώρος της τηλεόρασης ήταν πολύ άγνωστος. Στη δραματική θέατρο κάνουμε. Επομένως, δεν ήξερα πολλά για τον χώρο της τηλεόρασης ούτε είχα καμία ιδιαίτερη πρόθεση να τον μάθω. Σκεφτείτε, τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής, δεν είχα καν τηλεόραση. Δεν παρακολουθούσα τις τηλεοπτικές εξελίξεις και σειρές. Στην πορεία έμαθα ότι υπήρχαν πολύ ενδιαφέρονται και ωραία πράγματα. Είχα αφιερωθεί στο θέατρο. Στον ελεύθερο χρόνο μου παρακολουθούσα παραστάσεις.
Όταν σας έγινε η πρόταση για τον Σασμό, έπαιξε ρόλο στο να απαντήσετε θετικά το γεγονός πως είχατε στην οικογένειά σας μια παρόμοια ιστορία;
Το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη το αγάπησα πάρα πολύ. Είχα έτσι κι αλλιώς μια οικειότητα με τα ήθη και τα έθιμα, αλλά και τη θεματική. Αυτό, μου προκαλούσε μια εξτρα συγκίνηση και ενίσχυε το θέλω μου στο να συμμετάσχω και εγώ σε αυτή τη δουλειά. Όταν άρχισα να μαθαίνω και τους υπόλοιπους συντελεστές της σειράς, το “θέλω” μου έγινε ακόμα πιο ισχυρό καθώς όλοι είναι ξεχωριστοί. Έχουμε δέσει πάρα πολύ μεταξύ μας.
Περιμένατε ότι ο Σασμός θα είχε αυτή την τόσο μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Εγώ και στο θέατρο και στην τηλεόραση προτιμώ να μην κρατάω καθόλου καλάθι. Πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά, με προσήλωση, μεράκι, και μεγάλη προσπάθεια. Συχνά βλέπουμε να υπάρχουν και ωραίες σειρές που από άποψη ακροαματικότητας δεν ευτύχισαν. Επίσης, ήξερα ότι φέτος θα είναι μια χρονιά με πολλές τηλεοπτικές σειρές, οπότε δεν φανταζόμουν ότι ο Σασμός θα είχε αυτή την επιτυχία. Στις αρχές μάλιστα, όταν έλεγα ότι θα συμμετέχω σε μια σειρά που ονομάζεται “Σασμός” όλοι με ρώταγαν τι είναι αυτό, τι σημαίνει. Πλέον όμως, έγινε σήμα κατατεθέν.
Στον ρόλο της Σοφίας έχετε εντάξει στοιχεία του δικού σας χαρακτήρα.
Ναι κάποια στοιχεία τα έχω εντάξει. Στο συζυγικό ίσως κομμάτι, τον κώδικα που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους σαν ζευγάρι και το πως “την λέει” ο ένας στον άλλο για τα αδύναμα κομμάτια τους, το υπερπροστατευτικό της μαμάς. Αφήνω και μια εσάνς προφοράς και δεν έχω υιοθετήσει τη βαριά κρητική προφορά. Αυτή την εσάνς προφοράς την έχουν κυρίως οι αστές στα Χανιά.
Τα παιδιά σας έχουν αντιληφθεί τι δουλειά κάνετε;
Τα παιδιά μου, ήθελαν από πολύ μικρή να ξέρουν που είναι η μαμά τους όταν λείπει. Θέλουν επίσης να βλέπουν το αποτέλεσμα της δουλειάς και της προσπάθειάς μου. Πολλές φορές έχουν έρθει σε πρόβες, σε παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, στης δραματική σχολή… Μόνο στο γύρισμα δεν έχω καταφέρει να τα πάρω μαζί μου κι αυτό εξαιτίας της πανδημίας που πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Ίσως το καταφέρουμε κάποια στιγμή αργότερα.
Έχετε παρατηρήσει να έχει κάποιο από τα παιδιά σας καλλιτεχνικές τάσεις;
Έχουν ναι. Τους αρέσει ο χορός, το θέατρο, η μουσική… Αυτά όμως, είναι κάτι που μπορούν να τα έχουν ως χόμπι στο μέλλον. Δεν είναι ανάγκη να κάνουν την Τέχνη επάγγελμα. Μπορούν να την έχουν πάντα ως ένα μέσο έκφρασης και παρηγοριάς αλλά να κάνουν κάποιο άλλο επάγγελμα. Πριν λίγες ημέρες, η μικρή μου κόρη μου είπε με ύφος απολογητικό, “Μαμά θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη γιατί δε θα γίνω ηθοποιός. Αγαπάω πάρα πολύ τα ζωάκια και θα γίνω κτηνίατρος”. Της εξήγησα πως δεν έχω κανένα πρόβλημα και πως δεν πρόκειται να την πιέσω για τίποτα. Τα παιδιά μου είναι ελεύθερα να διαλέξουν αυτό που θέλουν να κάνουν και που τα κάνει χαρούμενα.
Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους που δεν έχουν σπουδάσει υποκριτική να μπαίνουν σε αυτό τον χώρο. Αυτό είναι κάτι που σας ενοχλεί;
Πιο μικρή με θύμωνε. Σκεφτόμουν ότι δε θα έπρεπε να έχει καταργηθεί η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, το ΣΕΗ που στο παρελθόν δεν ήταν καθόλου δυνατό να ενδυναμωθεί για να μπορούμε να διεκδικούμε περισσότερα πράγματα. Πλέον σκέφτομαι ότι η αγορά είναι ελεύθερη. Και για να λέμε και την αλήθεια σε παλαιότερες περιόδους, έχουμε δει να ξεχωρίζουν ηθοποιοί που δεν έχουν τελειώσει κάποια δραματική σχολή. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας μας αυτό που νομίζει και ας το κάνει όσο καλύτερα μπορεί.
Ο κόσμος που παρακολουθεί τον Σασμό και σας συναντά στον δρόμο, τι σας λέει;
Αυτό που εισπράττουμε όλοι είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Ξεκινάνε με ένα “ευχαριστούμε που μας κρατάτε παρέα”. Έχουν υπάρξει νεότερα παιδιά που μου έχουν πει ότι βλέπουν σειρές μόνο στο Netflix και πλέον παρακολουθούν και τον Σασμό. Ακούμε πολύ όμορφα και συγκινητικά πράγματα. Φυσικά μας ρωτάνε και τι θα γίνει στο τέλος, γιατί οι διαφορές με το βιβλίο είναι πολλές. Εμένα, υπάρχουν και άνθρωποι που μου έχουν ζητήσει να τους δώσω κάποια συμβουλή σε επίπεδο ψυχολογίας.
Υπάρχει κόσμος ο οποίος σας μπερδεύει με τον ρόλο σας δηλαδή και νομίζω πως είστε πράγματι ψυχολόγος; Υπάρχει κόσμος που θύμωσε πάρα πολύ σαν να είμαι εγώ εκείνη που γράφει το σενάριο, ή σαν να λειτουργούσα εγώ σαν Νεκταρία, όταν πήγα να απατήσω τον τηλεοπτικό μου σύζυγο. Πορώθηκαν αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει. Η αγάπη που παίρνουμε από τον κόσμο είναι τόσο συγκινητική που μας δίνει δίναμε και ώθηση να προσπαθούμε ακόμα περισσότερο.
Η σειρά απ’ όσο ξέρουμε έχει πάρει το πράσινο φως και για την επόμενη σεζόν. Υπάρχει μέσα σας ο φόβος μήπως ο κόσμος κουραστεί;
Φυσικά και υπάρχει αυτός ο φόβος. Αυτό είναι κάτι που έχουν στο νου τους όλοι οι συντελεστές. Έχω καταλάβει όμως ότι θα δοθεί τόση προσοχή ώστε σεναριακά να μην κάνει αυτό που λέμε “κοιλιά”. Ενδεχομένως να δούμε νέες αφίξεις και νέες ιστορίες που θα κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού.
Μου δίνετε την εντύπωση ενός ανθρώπου που λειτουργεί πάντα με τη λογική.
Εγώ θα έλεγα πως λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα. Μάλλον έχει αρχίσει να καταγράφεται περισσότερο η εμπειρία.
Υπάρχει κάτι που μπορεί να σας εξοργίσει;
Αυτό που με εξοργίζει είναι η αδικία, τα ψέματα, η προσπάθεια να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Αυτά είναι τα πράγματα που με θυμώνουν.
Έχετε νιώσει ποτέ αδικημένη στον χώρο της δουλειάς;
Σε αυτό τον χώρο όλοι νιώθουν αδικημένοι. Αυτό, όταν το κατάλαβα ήταν κάτι που με σόκαρε. Θεωρούσα πως ηθοποιοί που δεν έχουν κάνει μια τεράστια καριέρα και δεν μπορούν να ζουν μόνο από το επάγγελμα του ηθοποιού, είναι λογικό να νιώθουν αδικημένοι. Ωστόσο, πολλές φορές που έχω βρεθεί σε θιάσους και σε συζητήσεις που κάνουμε, έχω δει ανθρώπους αδιανόητα πετυχημένους να νιώθουν αδικημένοι. Αυτό με σόκαρε. Έτσι λοιπόν, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει κανένας ηθοποιός που δε νιώθει αδικημένος
Πραγματικές φιλίες στον χώρο αυτόν υπάρχουν;
Ναι εννοείται. Έχω φίλους εκτός δουλειάς που η φιλία μας μετρά δεκαετίες αλλά έχω και πολύ αγαπημένους φίλους από τον χώρο. Νιώθω ευλογημένη στο κομμάτι της φιλίας.
Για το μέλλον τι ονειρεύεστε;
Nα αγαπιέμαι και να αγαπώ. Να νιώθω πληρότητα και να μην εστιάζω σε όσα μου λείπουν αλλά σε αυτά που έχω.
Θεατρικά ετοιμάζετε κάτι;
Του χρόνου θα είμαι με τον Γρηγόρη Βαλτινό στο θέατρο Ιλίσια και υπάρχει άλλη μια παράσταση που σκηνοθετώ η οποία ονομάζεται “Νταλιντά, τραγουδώντας μέχρι το τέλος”. Αυτή η παράσταση παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής και τώρα βρίσκεται σε περιοδεία.
