Με τις εποχές να αλλάζουν και τα νέα ζευγάρια να δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τα πατροπαράδοτα έθιμα σε ότι αφορά τον γάμο, η τάση των πολιτικών γάμων έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Έτσι, στο Δημαρχείο της Λάρισας δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν τη διαδρομή από το ισόγειο και το ληξιαρχείο, μέχρι τον τρίτο όροφο και την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου.
Εκ μέρους της πολιτείας, ένας αιρετός, είτε ο Δήμαρχος, είτε κάποιος αντιδήμαρχος αναλαμβάνει να διαβάσει το κείμενο που πρέπει να αποδεχθούν και οι δύο μελλόνυμφοι ώστε να τελεστεί ο πολιτικός γάμος.
Στον ρόλο αυτό όλα τα προηγούμενα χρόνια, ουκ ολίγοι Λαρισαίοι πάντρεψαν πλήθος ζευγαριών. Εκείνος όμως που φέρεται να έχει το ρεκόρ, είναι ο κ. Μιχάλης Αναστασίου, αντιδήμαρχος επί Δημαρχίας του κ. Απόστολου Καλογιάννη. Έχει παντρέψει συνολικά πάνω από 200 ζευγάρια!
«Είναι αλήθεια πως είχα αναλάβει να τελέσω έναν πολύ μεγάλο αριθμό πολιτικών γάμων, εξηγεί στο onlarissa.gr ο κ. Αναστασίου, κάτι που μου έχει δώσει τη δυνατότητα να παρατηρήσω από κοντά τις τάσεις και τους λόγους που οδηγούν τα ζευγάρια προς αυτήν την επιλογή. Μία από τις κυριότερες αιτίες είναι η απλότητα και η ταχύτητα με την οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί ένας πολιτικός γάμος. Τα ζευγάρια, πολλές φορές λόγω επαγγελματικών ή άλλων υποχρεώσεων, επιθυμούν μια λύση που δεν απαιτεί εκτεταμένο προγραμματισμό ή πολυδάπανες προετοιμασίες.
Ένας δεύτερος λόγος είναι ο οικονομικός παράγοντας. Ο πολιτικός γάμος είναι γενικά πιο οικονομικός σε σύγκριση με έναν θρησκευτικό γάμο, καθώς δεν απαιτεί πολυέξοδες τελετές ή δεξιώσεις. Ειδικά σε δύσκολες οικονομικά περιόδους, αυτή η επιλογή μπορεί να είναι πιο προσιτή για πολλά ζευγάρια.
Επιπλέον, πολλοί επιλέγουν τον πολιτικό γάμο για πρακτικούς λόγους, όπως για να ρυθμίσουν νομικά θέματα που αφορούν την οικογένεια, τη συμβίωση ή τα παιδιά. Είναι αρκετά συχνό το φαινόμενο να παντρεύονται πολιτικά πρώτα και να προχωρούν σε έναν θρησκευτικό γάμο αργότερα, όταν έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν μια πιο μεγάλη τελετή, με την παρουσία φίλων και συγγενών».
Πολιτικός γάμος όμως δε σημαίνει απόρριψη του πολιτικού, όπως σημειώνει ο πρώην αντιδήμαρχος Λαρισαίων: «Φυσικά, δεν σημαίνει ότι οι πολίτες που επιλέγουν τον πολιτικό γάμο απορρίπτουν τον θρησκευτικό. Όπως και εγώ, είμαι υπέρ και των δύο τύπων γάμου. Μάλιστα, τα παιδιά μου τα πάντρεψα με θρησκευτικό γάμο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ζευγαριών που επιλέγουν έναν πολιτικό γάμο αρχικά και στη συνέχεια, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, διοργανώνουν και τον θρησκευτικό γάμο που συνδυάζει παράδοση και θρησκευτική πίστη. Συνολικά, η επιλογή του πολιτικού γάμου προσφέρει ευελιξία και καλύπτει μια μεγάλη γκάμα αναγκών των σύγχρονων ζευγαριών, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη δυνατότητα για μετέπειτα θρησκευτική τελετή, κάτι που πολλοί το προτιμούν για λόγους παράδοσης και συμβολισμού» καταλήγει.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΑΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
To 1982 εισήχθη και στη χώρα μας ο πολιτικός γάμος, 200 χρόνια μετά την καθιέρωσή του από τη Γαλλική Επανάσταση. Έως τότε ίσχυε η υποχρεωτική ιερολογία του γάμου (θρησκευτικός γάμος), που είχε καθιερωθεί με Νεαρά του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ” του Σοφού το 893 μ.Χ. Μία πρώτη απόπειρα για την εισαγωγή του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα είχε γίνει στις 10 Μαρτίου του 1926 από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Ιωσήφ Κούνδουρο, αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε από τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο. Στη συνέχεια, απασχόλησε και τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Αστικού Κώδικα τη δεκαετία του ’30, χωρίς τελικά να υιοθετηθεί.
Η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας μόνο τον θρησκευτικό γάμο έως το 1982, παραβίαζε τη θεμελιώδη αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας και δημιουργούσε μία σειρά από προσωπικά αδιέξοδα σε αλλόθρησκους, άθεους και όσους ήθελαν να συνάψουν τέταρτο γάμο. Η αναγνώριση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα ήταν μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε η υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου «Κυβέρνηση της Αλλαγής». Μία βαθιά εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση, αλλά και μία πράξη συμβιβασμού με ένα προαιώνιο θεσμό, όπως η Εκκλησία.
Θεσμοθετήθηκε με τον νόμο 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/07.04.1982), που κατέστησε ίσου κύρους τον πολιτικό και τον θρησκευτικό γάμο (διαζευκτικό σύστημα), χωρίς ο νομοθέτης να προχωρήσει στο υποχρεωτικό του πολιτικού γάμου, όπως ζητούσε η προοδευτική διανόηση και ήταν το καθεστώς στις Δυτικές Χώρες. Μεγάλη ήταν η αντίδραση στο χώρο της Εκκλησίας, η οποία κάμφθηκε από τη διάθεση συνδιαλλαγής του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.
Το σχετικό νομοσχέδιο εισήχθη προς συζήτηση στη Βουλή στις 17 Φεβρουαρίου 1982 και ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου, με τις αρνητικές ψήφους της Νέας Δημοκρατίας. Με το Προεδρικό Διάταγμα 391 (ΦΕΚ Α 73/18.06.1982) καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την τέλεση του πολιτικού γάμου.
Ο πρώτος πολιτικός γάμος στην Ελλάδα έγινε στις 18 Ιουλίου του ίδιου χρόνου στο χωριό Φραντάτο της Ικαρίας, μεταξύ της ντόπιας Σταματούλας Πλακίδα και του Δημήτρη Μαύρου από τη Νάξο.
newsroom onlarissa.gr
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
