Τις μέρες και νύχτες που πέρασε την περίοδο της δόξας του αναπολεί ο Νίκος Ξανθόπουλος. Ο δημοφιλής ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου ήταν συχνός επισκέπτης του Βόλου της ευρύτερης περιοχής της Νέας Αγχιάλου.Το ψάρεμα, δίπλα σε επαγγελματίες αλιείς ήταν για χρόνια το χόμπι που τον ηρεμούσε και τον αποφόρτιζε από τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Τραβάγαμε την ψαροπούλα και τους λαμπαδόρους και πηγαίναμε για δύο ώρες ύπνο στη Μηλίνα. Σκορπάγαμε στ’ ανοιχτά τις λάμπες για να τραβήξουν γύρω από το φως τα ψάρια και να πάμε στο σινιάλο τους να καλάρουμε τις λάμπες. Θυμάμαι ακόμα τις ιστορίες στο καφενείο του Λογαρά, που έδιναν κι έπαιρναν. Τόσα τελάρα ψάρια ο Αγαπίδης, τόσο ο Μπουντούκος, τόσα ο Νταβλέρης ή ο Πολιτόπουλος. Ήταν άλλες εποχές εκείνες. Είχαν και ψάρια οι θάλασσες.
Ο αγαπημένος ηθοποιός θυμάται ακόμα: «Καμιά φορά στην απελπισία του ο άλλος πήγαινε δίπλα στο αεροδρόμιο παράνομα κι ο θεός βοηθός. Ήταν αψάρευτο το μέρος. Γέμιζαν τα τελάρα με τσιπούρες, σαργούς, λιθρίνια. Αλλά και πολλά καρδιοχτύπια για να μην τους πιάσει το λιμενικό κι έχουν τραβήγματα».
Ο Νίκος Ξανθόπουλος
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1934 είναι Έλληνας ηθοποιός και τραγουδιστής. Έγινε πολύ γνωστός και δημοφιλής τη δεκαετία του ’60, ως πρωταγωνιστής δραματικών ταινιών, ερμηνεύοντας κυρίως το ρόλο του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού, που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται.
Παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Πέραν του αθλητισμού, λάτρευε το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ηθοποιός της σκηνής από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.
Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.
Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, μετά από απουσία 24 ετών, έρχεται το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου “Με τον Ορφέα τον Αύγουστο“.
Στα τέλη του 2005 εκδίδει σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του “Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα” και διοργανώνει εμφανίσεις σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα για την προώθηση του έργου του. Η ιδέα για το βιβλίο δημιουργήθηκε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό «Εικόνες».
Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.
