Με τον διάλογο για την υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό να έχει ήδη
ανοίξει, μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην
εκπομπή «Ναι μεν αλλά», με την Ευαγγελία Μπαλτατζή ο Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Δικαίου Κοινωνικής Ασφάλειας στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Ιδρύματος
Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου, Ξενοφών Κοντιάδης.
Συμφωνώντας με την τοποθέτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας
Σακελλαροπούλου, ότι το Σύνταγμα κατά κανένα τρόπο δεν αναγνωρίζει δικαίωμα σε
κάποιον να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του άλλου και την υγεία του, υπογράμμισε και ο
ίδιος πως τα συνταγματικά όρια στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι τα δικαιώματα
των άλλων.
Κληθείς, ωστόσο, να σχολιάσει την τοποθέτηση του Υπ. Ανάπτυξης,
Άδωνη Γεωργιάδη πως βάσει της υπάρχουσας εργασιακής νομοθεσίας, μια
επιχείρηση μπορεί να απολύσει έναν υπάλληλο εάν ο εργαζόμενος τη θέτει σε κίνδυνο,
ο κ. Κοντιάδης, είπε πως «αντί να βγαίνουν κάποιοι υπουργοί και να
λένε ότι ο εργοδότης μπορεί να απολύσει, θα έπρεπε ήδη να έχει μεριμνήσει η
Πολιτεία και να έχει νομοθετηθεί ποιος υποχρεούται και με ποιες επιπτώσεις να
εμβολιαστεί». Πρόσθεσε πως είναι προφανές ότι εκείνοι που εργάζονται σε θέσεις
εργασίας στις οποίες ο μη εμβολιασμός τους μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία
άλλων ανθρώπων, όπως είναι κατεξοχήν οι εργαζόμενοι στον υγειονομικό τομέα, θα
πρέπει σε περίπτωση που αρνούνται να εμβολιαστούν, να υποστούν κάποιες
επιπτώσεις.
Όσο αφορά στο ερώτημα αν υπάρχει οιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ των δικαίωμα του
ανθρώπου στην υγείας και στο σύνταγμα, ο κ Κοντιάδης επιβεβαίωσε ότι τόσο το
ελληνικό σύνταγμα όσο και ο κώδικας ιατρικής δεοντολογίας, έχουν αφομοιώσει και
περιλαμβάνουν στην ίδια τους την ερμηνεία, τις ίδιες ρυθμίσεις, όπως ο
αυτοκαθορισμός του ανθρώπου και η μη παρέμβαση στο σώμα του χωρίς την
συναίνεσή του. Αλλά υπάρχουν όπως σημείωσε άλλου είδους κυρώσεις. «Υπάρχει
μια στάθμιση Από την μία ο αυτοκαθορισμός, από την άλλη η προστασία της
δημόσιας υγείας που συναρτάται με μια σειρά άλλα δικαιώματα όπως η οικονομία, η
οικονομική λειτουργία και η επιχειρηματικότητα, όλα αυτά λοιπόν υπονομεύονται, όταν κάποιοι αρνούνται να συμβάλουν στη δημιουργία της φυσικής ανοσίας. Υπάρχει
λοιπόν ένα νομοθετικό κενό. Όταν έχουμε ένα πολύ υψηλό ποσοστό πάνω από 15%
γιατρών που αρνούνται να εμβολιαστούν και πάνω από 30% νοσηλευτών που δεν
έχουν εμβολιαστεί και έρχονται σε επαφή με ευάλωτες ομάδες, θα έπρεπε ήδη να έχει
παρέμβει η Πολιτεία και να δώσει την απάντηση, όπως με μια απόφαση να τίθενται
σε διαθεσιμότητα».
