Μπορεί στο Ελιζέ να ακούστηκαν αναστεναγμοί ανακούφισης με το προβάδισμα των 4,7 μονάδων που ο νυν πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν (27,85%) εξασφάλισε στον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών της Κυριακής έναντι της Μαρίν Λεπέν, επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς και αντιπάλου του στον β’ γύρο της 24ης Απριλίου.

Ωστόσο, οι δύο εβδομάδες που μεσολαβούν μέχρι να ξανανοίξει η κάλπη θα είναι κρίσιμες και -όπως τόνισε ο ίδιος ο Μακρόν- το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Κι αυτό, παρά την άμεση συσπείρωση του «δημοκρατικού μετώπου» γύρω από την υποψηφιότητά του στον β’ γύρο ή -στην περίπτωση που Ζαν Λικ Μελανσόν, ουσιαστικού κερδισμένου του α’ γύρου- κατά της υποψηφιότητας της Λεπέν.

H Γαλλία του σήμερα δεν είναι η ίδια με εκείνη του 2017, όταν οι δύο σημερινοί «μονομάχοι» της προεδρίας είχαν βρεθεί πρώτη φορά αντιμέτωποι, με τον Μακρόν τότε ακόμη άφθαρτο από την πολιτική και την Λεπέν με σαφές ακροδεξιό πολιτικό «πρόσημο», που αυτή τη φορά έσπευσε να αμβλύνει, προσεταιριζόμενη καταπώς φαίνεται τμήμα των ψηφοφόρων της Δεξιάς.

Το πόσο έχει αλλάξει το πολιτικό σκηνικό το αποκάλυψε με πάταγο η κάλπη του πρώτου γύρου.

Τα πρώην παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, η γκωλική δεξιά (που σήμερα εκφράζουν «Οι Ρεπουμπλικανοί-LR») και οι σοσιαλιστές ουσιαστικά αφανίστηκαν από τον εκλογικό χάρτη.

Το ίδιο λίγο πολύ συνέβη και με τα υπόλοιπα κόμματα, με μοναδική θεαματική εξαίρεση τον Ζαν Λικ Μελανσόν της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Κατάφερε να εξασφαλίσει ένα εκπληκτικό ποσοστό κοντά στο 22% -μακράν το καλύτερο της «Ανυπότακτης Γαλλίας»- και αναδεικνύεται σε ρυθμιστή του β’ γύρου, πιθανόν και σε κύριο εκφραστή του ευρύτερου χώρου της γαλλικής Αριστεράς. Κάτι, που μένει βέβαια να κριθεί και στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.

Πρακτικά, λοιπόν, η σημερινή Γαλλία εμφανίζεται στον νέο πολιτικό χάρτη της χωρισμένη σε τρεις πόλους: στο νεοφιλελεύθερο κέντρο και στα δύο αντισυστημικά άκρα της Δεξιάς και της Αριστεράς.

Από αυτούς που έμειναν εκτός κούρσας, οι δύο μοναδικοί προεδρικοί υποψήφιοι που υποστήριξαν την υποψηφιότητα της Λεπέν στον β’ γύρο είναι οι ακροδεξιοί ομοϊδεάτες της: ο Ερίκ Ζεμούρ και ο Νικολά Ντιπόν-Ενιάν.

Με το περίπου 9% που εξασφαλίζουν στον πρώτο γύρο, της δίνουν θεωρητικά ένα μίνιμουμ εκκίνησης στις 24 Απριλίου στο 32%.

Στον αντίποδα, ωστόσο, παραμένει άγνωστο προς τα πού θα κινηθούν οι ψηφοφόροι των υπόλοιπων προεδρικών υποψηφίων, αυτών του «δημοκρατικού τόξου» και πόσοι εξ αυτών θα επιλέξουν την αποχή μπροστά στο εκ νέου υπαρξιακό -όχι μόνο για τη Γαλλία, αλλά και για όλη την Ευρώπη- δίλημμα Μακρόν ή Λεπέν.

Οι χειρισμοί των επόμενων ημερών από τους δύο προεδρικούς «μονομάχους» θα είναι ως εκ τούτου καθοριστικοί.

Ειδικά για τον Μακρόν -όπως ισχύει και για τα υπόλοιπα δημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης- απαιτείται να αφουγκραστεί τα συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας και να δώσει πειστικές απαντήσεις και βιώσιμες λύσεις, αντί να εμφανίζεται, όπως πολλλοί τον κατηγορούν, ως «πρόεδρος των πλουσίων».

«Πάνω από όλα», σχολιάζει η Liberation, «θα πρέπει να εμποδίσει αυτόν τον δεύτερο γύρο να μετατραπεί απλώς σε δημοψήφισμα υπέρ ή εναντίον του. Μια στρατηγική που ήδη έθεσε σε εφαρμογή η Μαρίν Λεπέν το βράδυ της Κυριακής, καλώντας “όλους όσοι δεν ψήφισαν τον Εμανουέλ Μακρόν” να συνταχθούν μαζί της».

//platform.twitter.com/widgets.js

Περισσότερα Εδω

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ