Κινητοποίηση για τη διάσωση Διώροφης Ιστορικής Κατοικίας, λαμβάνει χώρα διαδικτυακά τις τελευταίες ώρες από την κίνηση “Λάρισα η Πόλη μου”. Πρόκειται για την «οικία Καπετάνου» στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου & Γρηγορίου Ε’ που χρονολογείται από τη δεκαετία του ’20.
Σε σχετική ανάρτηση στο διαδίκτυο αναφέρονται τα εξής: “Η Λάρισα χάνει κάθε χρόνο σημαντικό μέρος του ήδη φτωχού – λόγω φυσικών καταστροφών, πολέμων και αντιπαροχής – αστικού αρχιτεκτονικού πλούτου της. Είναι ενδεικτικό ότι από τα 76 καταγεγραμμένα ως αξιόλογα κτήρια, από ομάδα εργασίας του ΤΕΕ – ΚΔΘ του 1994, έχουν χαθεί περισσότερα από τα μισά! Για το μέγεθος της Λάρισας τα εναπομείναντα κτίρια – λιγότερα των 10 από αυτά χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα – είναι ελάχιστα, ώστε να διατηρηθεί η όποια ιστορικότητά της. Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια για περαιτέρω κατεδαφίσεις έχουν εκλείψει.
Δυστυχώς όμως, ο αγώνας για τη διατήρηση αυτών των κτιρίων αρχίζει συνήθως μετά την υποβολή αίτησης κατεδάφισης από τους ιδιοκτήτες. Επίσης, παρά τις αρνητικές εισηγήσεις των τοπικών και περιφερειακών οργάνων οι αποφάσεις των κεντρικών οργάνων συχνά είναι απορριπτικές. Οπότε και αποφασίζεται η κατεδάφισή τους.
Ένα τέτοιο κτίριο είναι η «οικία Καπετάνου» στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου & Γρηγορίου Ε’. Χρονολογείται περίπου τη δεκαετία του 1920 και βρίσκεται πάνω σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους, πίσω ακριβώς από τον ιερό ναό και την πλατεία του Αγίου Νικολάου. Κατατάσσεται στον ύστερο νεοκλασικισμό, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτησή της στον οικοδομικό τετράγωνο, καθώς η είσοδος στο οικόπεδο γίνεται υπό γωνία.
Βρίσκεται ακριβώς πίσω από το ιερό του ναού του Αγίου Νικολάου και ακριβώς μπροστά του σώζεται ένας από τους ελάχιστους τελευταίους μεταλλικούς ιστούς της παλιάς εταιρείας ύδρευσης και ηλεκτρισμού ΟΥΗΛ. Το κτήριο το βλέπουν καθημερινά εκατοντάδες κάτοικοι ενώ το γεγονός ότι είναι τοποθετημένο σε κλίση ως προς την περίφραξη της οδού Γρηγορίου Ε΄ σχηματίζοντας μία μικρή αυλή κάνει την παρουσία του ακόμα πιο επιβλητική. Είναι το πρώτο και ίσως το μοναδικό αξιόλογο κτήριο του ιστορικού και αρχιτεκτονικού παρελθόντος που θα συναντήσει ένας επισκέπτης μπαίνοντας στο νότιο τμήμα της πόλης. Χαρακτηριστικά στοιχεία είναι τα επιμήκη ανοίγματα με παραστάδες και ανάγλυφα υπέρθυρα και το απλό οριζόντιο γείσο της στέγης που προεξέχει, οι καμινάδες καθώς και ο κεντρικός πρόβολος πάνω από την είσοδο. Η κατάσταση συντήρησης είναι πολύ καλή. Το κτίριο οικοδομήθηκε σε χώρο, όπου λειτουργούσε ένα από τα προξενεία της πόλης, ενώ για κάποιο διάστημα στέγασε το Ειρηνοδικείο Λάρισας.
Παρά το γεγονός ότι το τοπικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής εισηγήθηκε να κηρυχθεί ως διατηρητέο, το Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής (ΚΕΣΑ) αποφάσισε με οριακή πλειοψηφία να κατεδαφιστεί! Καθώς και τυπικά το κτίριο είναι σχεδόν 100 ετών, τον τελευταίο λόγο έχει πλέον το υπουργείο Πολιτισμού. Σε αυτό απευθυνόμαστε ως μια ύστατη προσπάθεια να μπει φρένο στην καταστροφή της εναπομείνασας αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης.
(Προγραμματίζεται η αίτηση κατεδάφισης άλλων τριών ιστορικών κτιρίων, ενώ τρία κινδυνεύουν να καταρρεύσουν πριν τη διάσωσή τους).
H Κίνηση πολιτών “Λάρισα η πόλη μου” αναλαμβάνει την πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών που θα συνοδεύουν σχετική επιστολή προς την υπουργό Πολιτισμού.”
Αν συμφωνείτε με το αίτημα διατήρησης του συγκεκριμένου κτηρίου, υπογράψτε την επιστολή προς την υπουργό Πολιτισμού στη φόρμα που ακολουθεί:
https://forms.gle/fiV2Kuwx82SRmuzZ6
