Λιακούλη: «Ογκολογικός ασθενής» η ογκολογική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας

Διαδοχικές συναντήσεις ισχυρού συμβολισμού, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ευαισθητοποίησης κατά του καρκίνου, επέλεξε να πραγματοποιήσει η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, με τον διοικητή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας κ. Δ. Κατσικονούρη, τον Καθηγητή Παθολογικής Ογκολογίας και Διευθυντή της Παθολογικής Ογκολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, κ. Α. Κωτσάκη , τον Καθηγητη Πυρηνικής Ιατρικής κ Π Γεωργούλια και το Σωματείο των Εργαζομένων του Νοσοκομείου εκπροσωπούμενο από τον Πρόεδρο και Γενικό Σύμβουλο της ΠΟΕΔΗΝ, κ. Β. Παπακωνσταντίνου και το μέλος του ΔΣ κ Κώστα Λαρίση.

Οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε κλίμα αμοιβαίας κατανόησης, αφού σε μεγάλο βαθμό όλες οι πλευρές από κοινού διαπίστωσαν πως παρότι ο επαγγελματισμός του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού του ν. Λάρισας είναι και παραμένει αναμφισβήτητος, ωστόσο, πολλά μένουν να γίνουν σε επίπεδο υποδομών και χρηματοδοτήσεων, αφού το ΕΣΥ δεν διάγει και τις καλύτερες ημέρες του, τα τελευταία χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, σε συνέχεια της ‘’σφιχτής’’ δημοσιονομικά δεκαετίας της οικονομικής κρίσης που προηγήθηκε.

Στο δε πλαίσιο των συζητήσεων, η Ευαγγελία Λιακούλη επεσήμανε τα εξής:

«Είχα σήμερα την τιμή να συνομιλήσω με ανθρώπους οι οποίοι στο νομό μας φέρουν στις “πλάτες” μεγάλο όγκο της δουλειάς που γίνεται ενάντια στον καρκίνο. Όπως όλοι ανεξαιρέτως συμφωνήσαμε, ο καρκίνος, ευτυχώς εδώ και χρόνια πλέον, δεν σημαίνει “τέλος”. Ο καρκίνος πλέον σημαίνει “ξεκίνημα σκληρής μάχης”, σημαίνει προσπάθεια δημιουργίας ελπίδας και απαντοχής για όλους όσοι τον συναντούν στο διάβα τους.

Και αυτό συμβαίνει, γιατί η ιατρική επιστήμη από την πλευρά της έχει κάνει το χρέος της, όπως το κάνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι γιατροί και νοσηλευτές των δημόσιων δομών υγείας στην πόλη της Λάρισας. Ο καρκίνος μπορεί να θεραπευτεί και είναι γύρω μας αναρίθμητα τα παραδείγματα που καθημερινά το αποδεικνύουν. Αυτή που σταθερά δεν παράγει το έργο που θα αναμέναμε στον πόλεμο εναντίον του καρκίνου, ωστόσο είναι η κυβέρνηση της ΝΔ.

Μια κυβέρνηση που σταθερά “κλείνει το μάτι” στα ιδιωτικά κέντρα θεραπείας και τους μεγάλους ιατρικούς ομίλους, απαξιώνοντας τις δημόσιες δομές.

Στους διαδρόμους του ΠΓΝΛ άκουγα τους νοσηλευτές να ψιθυρίζουν ότι «δεν είναι εποχή να αρρωστήσει κανείς…» , ενώ επεσήμαναν ότι τα περιστατικά που εξυπηρετούνται στην Ογκολογική Κλινική του ΠΓΝΛ είναι ισάριθμα με αυτά της μεγάλης κλινικής του Αγίου Σάββα, με το μισό προσωπικό, ενώ το Νοσοκομείο έχει το μικρότερο οικονομικό προϋπολογισμό σε κατά κεφαλή αναλογία.

Παράλληλα το ογκολογικό λειτουργεί υποστελεχωμένο σε γιατρούς και νοσηλευτές, έχουν ζητηθεί 2 ιατροί και δύο ειδικευόμενοι και είναι ακόμη σε αναμονή, ενώ ουδέποτε η Ιατρική και Νοσηλευτική κοινότητα, συμμετείχε στον στρατηγικό σχεδιασμό του Νοσοκομείου, ουδέποτε ζητήθηκε η γνώμη τους, ούτε καν για τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων.

Περαιτέρω, επεσήμαναν ότι η «ιδιωτική υγεία είναι κρατικοδίαιτη , με τον ΕΟΠΥΥ να συντηρεί στην πραγματικότητα και τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος για τον λόγο ακριβώς αυτό όλο και λιγοστεύει τις επενδύσεις του, συντηρούμενος από ένα καθεστώς που δεν προάγει ούτε πλέον την ιδιωτική υγεία…»

Όλα αυτά, σε μια χώρα που χειμάζεται από την κατακόρυφη μείωση του εισοδήματος των πολιτών και επιτρέπει να βρισκόμαστε στην 3η πανευρωπαϊκά θέση στις δαπάνες ιδιωτικής υγείας, με τους πολίτες μόνους, χωρίς ισχυρό δημόσιο σύμμαχο στον προσωπικό τους, ‘’ολοκληρωτικό πόλεμο’’ που ακούει στο όνομα καρκίνος.

Αλλά η κυβέρνηση δεν είναι μόνο έρμαιο των ταξικών της εξαρτήσεων και ‘’προτιμήσεων’’ σε ό,τι αφορά την αποστέωση της δημόσιας υγείας, έναντι της ιδιωτικής.

Η ΝΔ είναι παράλληλα και “όμηρος” των μικροκομματικών της “διευθετήσεων” και των τοπικισμών που κατά καιρούς διαιρούν τους πολιτευτές και τα στελέχη της. Έτσι μόνο εξηγείται γιατί ο κ. Μητσοτάκης αθέτησε την από το 2020 υπόσχεση της κυβέρνησής του, για δημιουργία Πρότυπου Ογκολογικού Κέντρου στο ΠΓΝΛ, το οποίο τελικά όμως θα κατασκευαστεί και θα λειτουργήσει στη… Λαμία, η οποία προφανώς “βαραίνει” περισσότερο στην ενδο-νεοδημοκρατική πολιτική “ζυγαριά”, απ’ ό,τι η Λάρισα…

Και αυτή η… μεταφορά “έδρας” συνέβη, χωρίς καμία ενημέρωση, χωρίς καμία επιστημονική προϋπόθεση και τεκμηρίωση, χωρίς διαβούλευση και συλλογική απόφαση, γεγονός που καταδεικνύει και την κραυγαλέα σκοπιμότητα των παραγόντων που, οψίμως, συνέργησαν στην κατεύθυνση αυτή, με ιδιοτελή κριτήρια και άκρατο παραγοντισμό.

Ταξικές και τοπικιστικές διευθετήσεις ως κεντρικές πολιτικές επιλογές για την υγεία, ωστόσο, δεν έχουν καμία θέση στη μάχη κατά του καρκίνου. Οι ασθενείς της συγκεκριμένης ασθένειας έχουν ανάγκη ένα στιβαρό σχέδιο για τη δημόσια υγεία, που θα τους δώσει τα πλεονάσματα δύναμης, θάρρους και ελπίδας, προκειμένου να την αντιμετωπίσουν.

Με τις μικρές μας δυνάμεις και δεδομένου ότι κατά τα φαινόμενα, τα κυβερνητικά σχέδια δεν μας συμπεριλαμβάνουν, ούτε σε επίπεδο χρηματοδότησης, ούτε σε επίπεδο υποδομών, φορείς και συλλογικότητες παλεύουμε με τις ισχνές μας δυνάμεις για άλλα, μικρότερα projects, όχι ήσσονος σημασίας όμως, όπως η δημιουργία Ξενώνα Ανακουφιστικής Φροντίδας Καρκινοπαθών στη Λάρισα.

Επίσης, ένα σοβαρό θέμα που τέθηκε υπόψιν μου από τη Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας Ελένη Αρναούτογλου, αφορά στη λειτουργία του Ιατρείου Πόνου και Ανακουφιστικής Φροντίδας των Καρκινοπαθών, που χρειάζεται άμεσα μια διεύρυνση με τηλεϊατρική φροντίδα και παράλληλα μια κινητή μονάδα για την παροχή βοήθειας σε απομακρυσμένους ασθενείς.

Μικροί στόχοι ζωής και μικρά βήματα που αν προστεθούν, ωστόσο, μπορούν να κάνουν τη διαφορά για τους ανθρώπους που δίνουν τη “μητέρα όλων των μαχών” για να κρατηθούν στη ζωή. Μαζί τους ας συστρατευθούμε και εμείς με όποιον τρόπο μπορούμε, από όποιο “μετερίζι” και αν βρισκόμαστε, όσο λιγοστά όπλα και αν διαθέτουμε.

Είναι οι Άνθρωποί μας, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γείτονές μας και αξίζουν την αμέριστη συμπαράστασή μας. Και αυτό το γνωρίζουμε καλά εμείς στο ΠΑΣΟΚ, αφού η μνήμη της άδικης, πρόωρης απώλειας της αείμνηστης αρχηγού μας, Φώφης Γεννηματά, που τόσο λείπει, θα μας κρατάει πάντα μπροστά στον αγώνα ευαισθητοποίησης κατά του καρκίνου, αλλά και στη διαρκή προσπάθεια να τον μετουσιώσουμε σε διαδοχικές πολιτικές πρωτοβουλίες προς όφελος των ασθενών και των οικογενειών τους».