Λίγους μήνες μετά το θάνατο του συζύγου της, Γιώργου, με τον οποίο πορεύτηκε για 41 ολόκληρα χρόνια, η Λένα Μαντά βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και μίλησε για τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της.
Η Λένα Μαντά περιέγραψε πώς αντιμετωπίζει αυτή την απώλεια, ενώ αποκάλυψε και τι είναι εκείνο που της λείπει περισσότερο από τον σύζυγό της λέγοντας πως «δεν θέλει να τον ξεχάσει».
«Τον Γιώργο, τον κρατήσαμε στη ζωή γύρω στα 8 χρόνια. Ήξερα ότι ζούσε με δανεικό χρόνο. Μετά την επέμβαση της καρδιάς ήξερα ότι κάποια στιγμή θα βγει κάποιο πρόβλημα που θα είναι μεγαλύτερο. Πέρυσι στις 16 Ιουνίου βγήκαμε από το νοσοκομείο με οξυγόνο, φέτος στις 16 Ιουνίου, ακριβώς έναν χρόνο μετά “έφυγε”.
Το ήξερα ότι θα συμβεί. Βέβαια, αυτό δεν αλλάζει κάτι. Όταν αυτό συμβεί είναι πάρα πολύ δύσκολο. Με τον Γιώργο δεν ήμασταν μαζί επειδή έτυχε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά, ήμασταν μαζί γιατί το γουστάραμε. Τον τελευταίο χρόνο ήταν σαν να με προετοίμαζε, σαν να μου έλεγε “φεύγω”. Είχα μάθει να κυκλοφορώ μόνη μου, που μέχρι τότε δε χρειαζόταν γιατί με πήγαινε εκείνος παντού, είχα μάθει πολλά πράγματα. Τώρα είναι ακόμη πιο δύσκολα γιατί είναι οριστικά.
Έχω τα παιδιά μου κοντά, τη φίλη μου την Κλαίρη, τη ψυχολόγο μου… Έκλαψα πολύ και ακόμη κλαίω. Δεν είναι κάτι που το γλιτώνεις αυτό… Είναι πολύ δύσκολο γιατί ο Γιώργος ήταν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας, πολύ γλυκός και καλός άνθρωπος. Ήμασταν μαζί πριν κλείσω τα 19. Ό,τι έμαθα για τη ζωή, μου το έμαθε εκείνος. Αυτό που δεν κατόρθωσε να μου μάθει ήταν η καλοσύνη του» εξομολογήθηκε εμφανώς συγκινημένη η Λένα Μαντά.
«Αυτό που είπαμε κατά τύχη μια μέρα πριν φύγει, ήταν ότι δεν υπήρχε κάτι που δεν είχαμε πει όλα αυτά τα 41 χρόνια… Τα είχαμε πει όλα. Δεν τον βλέπω στον ύπνο μου γιατί, τον βλέπω στον ξύπνιο μου. Είναι στα κύτταρά μου. Πολλές φορές θα ακούσω τη φωνή του. Συνήθως το βράδυ, που θα με ρώταγε τι θα φάμε. Αυτό το ακούω στα αυτιά μου. Είναι ο Γιώργος και είναι μαζί μας. Αυτό.
Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να πω ότι θα γράψω κάτι για εκείνον. Του έχω αφιερώσει το πρώτο μου βιβλίο. Με τον Γιώργο τα είχαμε πει όλα… Αυτό που χτίσαμε με τον Γιώργο είναι εδώ, τα παιδιά, τα εγγόνια, το σπίτι. Είμαι από τους ανθρώπους που κλείνουν τον κύκλο. Δώρισα τα ρούχα του, κοιμήθηκα από το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι μας γιατί αν δε το έκανα τότε δε θα το έκανα ποτέ. Έχω τις φωτογραφίες του. Δε μπορώ να φύγω από εδώ, είναι πολλά αυτά που με κρατάνε.
Είναι ό,τι χτίσαμε με τον Γιώργο. Αν φύγω θα είναι σαν να θέλω να τον ξεχάσω κι εγώ δε θέλω. Φοράω ακόμη τη βέρα του και θα τη φοράω» είπε σε άλλο σημείο η συγγραφέας.
«Ο Γιώργος ήταν ένα παιδί, του άρεσε να γελάει πολύ. Αυτό που μου λείπει περισσότερο από εκείνον, είναι το χέρι που με κρατούσε» παραδέχτηκε σε άλλο σημείο η Λένα Μαντά.
