Η Λάουρα Νάργες και ο Χρήστος Σαντικάι ανυπομονούν να κρατήσουν στην αγκαλιά τους τον καρπό του έρωτά τους. Το ζευγάρι φωτογραφήθηκε για το περιοδικό ΟΚ! και μίλησε στη Μαρία Παπαϊωάννου για τη γνωριμία και τη σχέση τους.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν ο τραγουδιστής είχε πάει μετά το The Voice, καλεσμένος στο Πρωινό, όπου η παρουσιάστρια εργαζόταν.
Γνωριζόσασταν αρκετά χρόνια πριν γίνετε ζευγάρι;
Λάουρα: Ναι, ήρθαμε όμως πιο κοντά όταν ο Zeraw των Vegas μου είπε «Λάουρα, πρέπει να γίνεις ράπερ» και με πήγε στο στούντιο του Χρήστου για να ηχογραφήσουμε. Tη χαρά του Χρήστου να δεις εκεί, που ήρθε άλλη μια bathroom singer να τραγουδήσει. (Γελάει.)
Χρήστος: Εκείνη τη στιγμή ο χρόνος μου ήταν λίγο πιεσμένος γιατί είχα δουλειά. Μου ζήτησε λοιπόν ο Zeraw σαν χάρη να έρθουν με τη Λάουρα. «Τι να κάνετε;» τον ρωτάω. «Θα σου πω από κοντά» μου απαντάει. Μπαίνω μέσα στο στούντιο και τους βλέπω να ραπάρουν.
Λάουρα: Εκεί είχαμε την πρώτη επαφή. Εκεί γνώρισα λίγο καλύτερα τον Χρήστο και μετά εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα ώστε να κάνουμε πιο πολλή παρέα.
Και πώς προέκυψε ο έρωτας;
Λάουρα: Για εμένα το «κλικ» έγινε σε δύο φάσεις. Η πρώτη ήταν όταν βρισκόμασταν όλοι μαζί παρέα. Είναι μια παρέα ανοιχτή, χύμα, με πολύ καλά παιδιά. Έβλεπα ότι ο Χρήστος διέφερε από τους άλλους και είχε κάποια στοιχεία που με γοήτευαν. Ήταν πιο γλυκός, πιο συναισθηματικός και ευαίσθητος. Τον άκουγα να λέει διάφορες θεωρίες και να αναλύει τον τρόπο που σκέφτεται και αντιμετωπίζει κάποιες καταστάσεις.
Αρκετές φορές λοιπόν είχα γυρίσει και του είχα πει «πόσο τυχερή θα είναι η γυναίκα που θα βρεθεί δίπλα σου». Απλά δεν φανταζόμουν ότι θα είμαι εγώ αυτή. Εκείνη τη στιγμή δεν μου ερχόταν στο μυαλό γιατί πίστευα ότι είμαστε φίλοι. Αυτό άλλαξε όταν πήγαμε όλοι μαζί μια μονοήμερη εκδρομή. Καθόμασταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και κάποια στιγμή έβαλε το χέρι του γύρω μου. Με πήρε αγκαλιά για να χωρέσουμε.
Εκείνη την ώρα ένιωσα κάτι που δεν είχα αισθανθεί τα προηγούμενα τρία χρόνια που συνειδητά ήμουν single. Είπα μέσα μου «όπα, Λάουρα, αυτό είναι πολύ όμορφο!». Μέσα σε λίγες ημέρες κάναμε σχέση και νιώθαμε λες και ήμασταν ήδη δέκα χρόνια μαζί. Από τις πρώτες εβδομάδες συζητούσαμε «πότε θα γίνει ο γάμος», «πότε θα κάνουμε παιδιά» και όλα τα σχετικά. Αυτές οι κουβέντες έμοιαζαν για εμάς πολύ λογικές γιατί τις εννοούσαμε.
Χρήστος: Εμένα το «κλικ» μου το έκανε από την πρώτη στιγμή που την είδα.
Από την πρώτη στιγμή που την είδες να ραπάρει;
Χρήστος: Όχι, εκεί καθόλου! (Γελάει.) Την πρώτη φορά που μαζευτήκαμε όλοι μαζί παρέα ένιωσα ότι τη θέλω. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ ήρεμος και δεν έδινα δικαιώματα, είχα όμως ένα σχέδιο στο μυαλό μου. Σκεφτόμουν, δηλαδή, ότι κάποια στιγμή θα την προσεγγίσω ερωτικά. Έψαχνα μια πόρτα να διαβώ. Ένιωσα κι εγώ ότι κάτι γίνεται την ημέρα της εκδρομής στο αυτοκίνητο. Νόμιζα όμως ότι υπάρχει ανηφόρα ακόμα. Τελικά δεν υπήρχε. Καμιά φορά ξέρεις τι συμβαίνει; Χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Γίνονται όλα πιο γρήγορα…
Λάουρα: Ναι. Τώρα έγιναν γρήγορα. Θέλω να σου πω όμως ότι όλα αυτά τα χρόνια εμείς κάπως περιφερόμασταν ο ένας στη ζωή του άλλου, χωρίς να συνυπάρχουμε. Κάπως τα έφερνε η ζωή ώστε να συναντιόμαστε. Σκέψου ότι η πρώτη μας συνάντηση ήταν στο So you think you can dance (σ.σ. στο οποίο η Λάουρα είχε λάβει μέρος). Για εμένα ήταν και η πρώτη φορά που ερχόμουν στην Ελλάδα. Δεν ζούσα ακόμα εδώ (σ.σ. μεγάλωσε στη Γερμανία).
Χρήστος: Εγώ ήμουν φαν του σόου και του χορού γενικότερα. Το έβλεπα συνεχώς. Τότε λοιπόν η κολλητή μου και κόρη της νονάς μου, η Ευγενία, κέρδισε κάτι προσκλήσεις για να παρακολουθήσει το So you think you can dance. Για εμένα αυτό τότε ήταν μεγάλη υπόθεση. Έλεγα «θα πάω να δω τη Λάουρα». Υπήρχε ένας μίνι έρωτας από τότε. Λίγα χρόνια αργότερα συναντηθήκαμε όταν εγώ είχα πάει στο The Voice του ANT1 (σ.σ. ως διαγωνιζόμενος) και αμέσως μετά καλεσμένος στο «Πρωινό» όπου δούλευε η Λάουρα.
Λάουρα: Εκεί βγάλαμε την πρώτη μας φωτογραφία.
Χρήστος: Θυμάμαι ότι ήμουν πάλι με την Ευγενία στο πλατό και μου έλεγε «πήγαινε και ζήτησέ της να βγάλετε μια φωτογραφία» και εγώ της απαντούσα «ντρέπομαι. Τι να της πω;».
Λάουρα: Έχουμε λοιπόν μια φωτογραφία που είμαστε και οι δύο μωρά. Βλέπουμε αυτό το στιγμιότυπο και λέμε «πού να ξέραμε τότε ότι οκτώ χρόνια αργότερα θα περιμέναμε παιδί. Είναι τρελό».
