Η τοποθέτηση του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Θεσσαλίας, Τάσου Τσιαπλέ, στη σύσκεψη για τον Αχελώο

«Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης», επεσήμανε στην τοποθέτησή του στη σύσκεψη για τον Αχελώο ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Θεσσαλίας, κ. Τάσος Τσιαπλές.

Πιο αναλυτικά, σε αυτή ανέφερε τα εξής:

«Η σύσκεψη για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας και κυρίως για τον Αχελώο, που διοργανώθηκε απο την σοσιαλδημοκρατική περιφερειακή αρχή Θεσσαλίας του κ. Κουρέτα, αποσκοπούσε αφενός στην δημιουργία εντυπώσεων, ότι ενδιαφέρεται τάχα για την ολοκλήρωση των έργων εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου και αφετέρου στο ξέπλυμα των μεγάλων ευθυνών όλων των κυβερνήσεων (Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) για την μη ολοκλήρωσή του, πάνω απο τέσσερις δεκαετίες τώρα.

Μιλώντας στην σύσκεψη ο Τάσος Τσιαπλές, επικεφαλής της Λαικής Συσπείρωσης Θεσσαλίας, ανέφερε τα εξής:

«Η μη ολοκλήρωση της εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου εδώ και τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες, είναι καθαρά πολιτικό πρόβλημα και η ευθύνη βαραίνει την Ε.Ε, όλες τις αστικές κυβερνήσεις (Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), τα στελέχη τους σε Περιφέρεια και Δήμους και κανείς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω απο δικαστικές αποφάσεις ή κάποιες αντιδράσεις στην Αιτωλοακαρνανία.

Αλλωστε το ίδιο ισχύει και για το γεγονός ότι δεν έγινε σχεδόν τίποτα για τα μικρότερα έργα ταμίευσης νερού, ούτε για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Θεσσαλίας. Ακόμα και τα έργα αποκατάστασης απο τον ΝΤΑΝΙΕΛ και παλιότερα πλημμυρικά φαινόμενα, καθυστερούν πολύ.

Αποδείχθηκε ότι η χρόνια αντιπαράθεση μεταξύ αστικών πολιτικών δυνάμεων, «μεγάλα έργα σαν την εκτροπή του Άνω ρου του Αχελώου ή μικρά φράγματα» είναι κάλπικη, αφού ούτε η εκτροπή του Αχελώου γίνεται, ούτε τα μικρότερα φράγματα, εδώ και δεκαετίες και από κυβερνήσεις Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.

Ούτε τα ελάχιστα που πρόβλεπαν τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Αποροής Ποταμών ή των πλημμυρικών κινδύνων, δεν έχετε κάνει διαχρονικά κυβερνήσεις και περιφερειακές αρχές και τώρα μας λέτε «βάλτε μέσα στα θηκάρια τα μαχαίρια της πολιτικής αντιπαράθεσης» και πάμε όλοι μαζί θύτες και θύματα, να ζητήσουμε απο την κυβέρνηση τι; ‘Η να ολοκληρώσει τα έργα εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου ή να τα γκρεμίσει! Κανονικό ξέπλυμα των ευθυνών όλων των κυβερνήσεων και των περιφερειακών αρχών και αποπροσανατολισμός του λαού.

Ολα αυτά την ίδια ώρα που στην πνιγμένη και διαψασμένη Θεσσαλία, προχωρούν ταχύτατα τεράστια φωτοβολταικά και αιολικά πάρκα επιχειρηματικών ομίλων στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξής» σας, τα μεγάλα οδικά δίκτυα, που είναι αναγκαία για τις μεταφορές των επιχειρηματικών ομίλων και έχουν κέρδη από τα διόδια οι εταιρίες που έχουν την εκμετάλλευσή τους, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο, αποδεικνύοντας ότι οι πολιτικές σας σε κυβερνητικό και περιφερειακό επίπεδο, στηρίζουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, θυσιάζοντας τις ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού.

Το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι του με την Λαική Συσπείρωση στην Περιφέρεια και τους Δήμους, υποστηρίζουν αυτό που και επιστημονικά έχει απαντηθεί εδώ και δεκαετίες, ότι για την αντιμετώπιση του υδατικού ελλείμματος της Θεσσαλίας και για την αντιπλημμυρική προστασία της, απαιτούνται και η εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, με τα συνοδά έργα του και μια σειρά άλλα μικρότερα φράγματα, λιμνοδεξαμενές, κλπ.

Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την πραγματοποίησή τους, στη βάση της πολιτικής του πρότασης για έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας προς όφελος του λαού, με εργατική εξουσία, κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και κατανομής των προϊόντων, με αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και του εργατικού δυναμικού, έξω από την Ε.Ε και άλλες λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου.

Ποιο είναι το εμπόδιο για την ολοκλήρωση των έργων εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου και συνολικά στην κάλυψη των οξυμένων λαϊκών αναγκών σχετικά με το νερό στη Θεσσαλία και γενικότερα;

Είναι οι στρατηγικές επιλογές της Ε.Ε και της αστικής τάξης, που υπηρετούν η σημερινή και όλες οι κυβερνήσεις και αντίστοιχα οι περιφερειακές διοικήσεις, σημερινή και χθεσινή. Πρόκειται για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου το νερό, η ενέργεια, τα τρόφιμα, η γη, αποτελούν εμπορεύματα.

Στο επίκεντρο της αστικής πολιτικής βρίσκονται οι οδηγίες και κατευθύνσεις της Ε.Ε για το νερό, την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας, για την ΚΑΠ.

Η κοινοτική οδηγία-πλαίσιο για τα νερά του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία απ’ το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού σε αντιπαράθεση με τη αύξηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα και προωθεί την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή τους.

Έτσι δεν εστιάζει ούτε στα τεχνικά έργα και τις πολιτικές εμπλουτισμού των υπόγειων και επίγειων υδροφορέων ούτε στην αναγκαιότητα προστασίας των δασών που συμβάλλουν καθοριστικά στον εμπλουτισμό των υδροφορέων.

Με τον μανδύα της προστασίας του περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, επιβλήθηκαν αυξήσεις στην τιμή του νερού στον αγροτικό τομέα και στην ύδρευση.

Η αύξηση της τιμής του νερού συμβαδίζει με τα σχέδια των μονοπωλίων σ’ ολόκληρη την Ε.Ε και στη χώρα μας για ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ για την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται στις προτεραιότητες και της σημερινής κυβέρνησης της Ν.Δ, όπως και προηγούμενα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και εξειδικεύονται στο πλαίσιο των μνημονιακών νόμων.

Η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2000/60 για το νερό που οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της μεταφοράς νερού προς τη Θεσσαλία, αποτελεί επίσης το όχημα για την εφαρμογή της ΚΑΠ, η οποία στοχεύει στη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα, αξιοποιώντας και τις καταστροφικές συνέπειες των πλημμυρών.

Ενώ με την δημιουργία της Α.Ε επιταχύνεται η διαδικασία εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού, δημόσιων υποδομών, όπως της Λίμνης Πλαστήρα και του φράγματος Σμοκόβου και όποιων νέων έργων θα γίνουν.

Το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι του σε Περιφέρεια και Δήμους με την Λαϊκή Συσπείρωση, αγωνίζονται μαζί με το λαό, μέσα στο μαζικό κίνημα, για να μην εμπορευματοποιηθεί και ιδιωτικοποιηθεί παραπέρα το νερό, να γίνουν όλα τα έργα εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου, όλα τα μικρότερα φράγματα και έργα για άρδευση, ύδρευση, προστασία από πλημμύρες και γενικότερα του περιβάλλοντος, χωρίς ΣΔΙΤ, ιδιώτες και πρόσθετες επιβαρύνσεις για το λαό.

Ωστόσο μέσα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμεύσεων της Ε.Ε, από μόνη η κατασκευή τους, δεν μπορεί να διασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ούτε την ουσιαστική ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού, θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό. Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και θα αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής».