Η συγκινητική ανάρτηση του Δ. Κουρέτα για τον πατέρα του, η τελευταία του επιθυμία και η δυνατή σχέση με την πεθερά του

Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας αρέσκεται συχνά πυκνά να καταθέτει προσωπικές ιστορίες σε αναρτήσεις του και να τις μοιράζεται με τους διαδικτυακούς του φίλους, θέλοντας έτσι να τιμήσει σε πολλές περιπτώσεις αγαπημένα του πρόσωπα.

Σε δύο από αυτές κοινοποίησε μια ανάρτηση για τον αγαπημένο του πατέρα που ήταν Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής ε.α της Αστυνομίας Πόλεων, αλλά και μια ιστορία για την πεθερά του, με την οποία όπως αναφέρει είχε μια πολύ δυνατή σχέση.

Στην ανάρτηση του για τον πολυαγαπημένο του πατέρα, αναφέρει:

«Απόψε διάβασα αυτή την ανάρτηση για τον πατέρα μου:

Γεν/κος Αστυνομικός Δ/ντης ε.α της Αστυνομίας Πόλεων.

Ένας εξαίρετος Αξιωματικός, δυναμικός, δραστήριος, άφησε το στίγμα του ως Διοικητής της Τροχαίας Πατρών με την αντιμετώπιση του έντονου κυκλοφοριακού προβλήματος της πόλεως των Πατρών. Δεν είχα την τύχη να υπηρετήσω υπό τις διαταγές του, γιατί υπηρέτησα σε άλλες υπηρεσίες, τον γνώριζα όμως παιδιόθεν ως γείτονα και λόγω της συνυπηρέτησης με τον αείμνηστο πατέρα μου. Απεβίωσε την 28η Σεπτεμβρίου του 2021.Τελευταια του επιθυμία ήταν να ταφεί με την Ένδοξη στολή της Αστυνομίας Πόλεων όπερ και εγένετο.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ του!!!!».

Όσο για την πεθερά του ο περιφερειάρχης μοιράστηκε την εξής ιστορία:

«Γνώρισα την γυναίκα μου μόλις γύρισα από Αμερική και σε λίγο καιρό παντρεύτηκα. Είχα μια πολύ δυνατή σχέση με την πεθερά μου. Γεωπόνος , από τη Ροδόπολη Σερρών. Πέθανε σχετικά νέα στα 77 της το 2017. Μετά το γάμο πήγα φαντάρος 21 μήνες. Όντας φαντάρος πήγαινα με την Χαριτινη στις Σέρρες και έπαιρνα φαΐ που μας μαγείρευε κάπου κάπου. Το καλοκαίρι του 93 υπηρετούσα στην 441 αποθήκη φαρμάκων στη Θεσσαλονίκη πηγαίνοντας προς Κατερίνη. Πήγα λοιπόν μια Κυριακή να πάρω φαγητά . Δεν υπήρχαν κινητά τότε. Της λέω κυρά παρθένα θα είμαι στο Στρυμόνα στις 3 το μεσημέρι. Οι αγρότες είχαν κλείσει τη γέφυρα . Φτάνω στη μία μεριά προς Δημητριτσι και παρκάρω. Η γέφυρα είναι περίπου 300 μέτρα . Ζέστη φοβερή . Αρχίζω να περπατάω για να περάσω απέναντι με τα πόδια . Την βλέπω να έρχεται γεμάτη τσάντες . Ανταμώνουμε στη μέση . Την φιλάω παίρνω τα φαγητά και φεύγω.

Μετά από πολλά χρόνια πριν πεθάνει την είχαμε σπίτι στη Λάρισα. Μια μέρα δεν μπορούσε να σηκωθεί και την παίρνω αγκαλιά και την πάω στο μπάνιο . Μου λέει μη δεν κάνει θα κοπεί η μέση σου. Δεν πρέπει. Γιατί το κάνεις αυτό ;

Της λέω , κυρά παρθένα θυμάσαι τότε που κουβαλούσες τα φαγητά όταν ήμουν φαντάρος;

Ναι μου λέει πως δεν το θυμάμαι.

Ε για αυτό της λέω το κάνω.».