Σε ανακοίνωση της Προοδευτικής Ενότητας Καθηγητών σχετικά με το στεγαστικό πρόβλημα των εκπαιδευτικών αναφέρονται τα εξής:
«Η κραυγή αγωνίας των εκπαιδευτικών που διορίστηκαν ή τοποθετούνται σε περιοχές μακριά από τα σπίτια τους και ιδιαίτερα αυτών που θα εργαστούν σε τουριστικές περιοχές είναι ηχώ διαμαρτυρίας και όχι επαιτείας. Ο κόσμος της εκπαίδευσης βρίσκεται χρόνια τώρα μπροστά σε μια ασφυκτική πραγματικότητα, αυτή των πανάκριβων ενοικίων η οποία σε συνδυασμό με τους εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς, την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια οδηγούν στην εξαθλίωση και τη φτωχοποίηση.
Όπου είναι δυνατόν να βρεθεί αξιοπρεπής κατοικία αυτή προσφέρεται σε εξωφρενικές τιμές και για ένα διάστημα 8-9 μηνών προκαλώντας τεράστια προβλήματα στους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειες τους. Συχνές είναι οι περιπτώσεις παραίτησης και η απροθυμία κάλυψης των κενών θέσεων με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η εύρυθμη λειτουργία των τοπικών κοινωνιών.
Η Πολιτεία δεν δείχνει στην πράξη να προβληματίζεται για την εικόνα εκπαιδευτικών οι οποίοι καταλήγουν να μένουν σε κάμπινγκ ή ακόμη και στο αυτοκίνητο τους μην έχοντας λύση στο στεγαστικό τους πρόβλημα. Για ποια ποιότητα εκπαίδευσης μιλάμε όταν θα υπάρχουν εκπαιδευτικοί οι οποίοι τους μήνες της τουριστικής περιόδου όπως τον Σεπτέμβριο, τον Μάιο ή τον Ιούνιο θα εξαναγκάζονται να μένουν σε συνθήκες που μόνο ανθρώπινες δεν είναι; Ας φανταστούμε ένα εκπαιδευτικό ο οποίος καλείται να διορθώσει γραπτά και να πρέπει να το κάνει μένοντας σε μια σκηνή σε ένα κάμπινγκ καθώς θα του έχει γίνει έξωση λόγω έναρξης τουριστικής περιόδου. Πως μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα στην εκπαίδευση όταν δεν έχουμε λύσει τα βασικά θέματα;
Η αδιαφορία στην πράξη της Πολιτείας αποτυπώνει και την έλλειψη ενδιαφέροντος για την ίδια την εκπαίδευση και τους ανθρώπους που την υπηρετούν. Ο σχεδιασμός και η στρατηγική απουσιάζουν ή χάνονται στο λαβύρινθο της επικοινωνίας όπου παρουσιάζεται ως επιτυχία η ένταξη ενός μικρού αριθμού κατοικιών για εκπαιδευτικούς στο πρόγραμμα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων.
Ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός καλείται να ζήσει με 776 ευρώ τον μήνα. Πώς θα γίνει αυτό εάν πρέπει να πληρώνει ιλιγγιώδη ποσά για ενοίκια, εισιτήρια ή ρεύμα; Το ζήτημα είναι η διασφάλιση της αξιοπρέπειας. Δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και αυτές να ζητάμε να τις υλοποιήσουν άνθρωποι εξαθλιωμένοι οικονομικά και χωρίς καμία προσδοκία βελτίωσης της ζωής τους.»
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
