Καθηγήτρια αγγλικών, εκπαιδεύτρια καθηγητών η ίδια, εξετάστρια και συγγραφέας, η Katherine Reilly, με 28 βιβλία στο ενεργητικό της και ομιλίες στο TEDx, αποτελεί την πρώτη τρανς καθηγήτρια εκπαιδευτικό της χώρας μας.
Η Κatherine εδώ και πολλά χρόνια έχει επιλέξει να μην κρύβεται, μιλά ανοιχτά για την ταυτότητά της προσπαθώντας να ανοίξη έναν δρόμο και σε άλλα τρανς άτομα να διεκδικήσουν τη ζωή που ονειρεύονται.
Η συνάντησή μας έγινε ένα μεσημέρι Κυριακής στο Άλσος της Φιλαδέλφειας. Φορώντας ένα γαλάζιο φόρεμα και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της μας πλησίασε χαμογελαστή. Της είπα ότι τη θαυμάζω που μπορεί να περπατά πάνω σε αυτά και εκείνη χαμογέλασε εξηγώντας μου πως πρόκειται για τα αγαπημένα της ψηλοτάκουνα παπούτσια τα οποία θα μπορούσε για ώρες να φορά χωρίς να κουραστεί.
Το πρόσωπό της φωτίζεται όταν μιλά για τους μαθητές της και την απεριόριστη αγάπη και αποδοχή που παίρνει από εκείνους. Ωστόσο, σκοτεινιάζει όταν σκέφτεται τα εμπόδια που βάζει σε εκείνη το κράτος στην επιθυμία της να αποκτήσει ένα δικό της παιδί. Η ζωή της Katherine δεν είναι απλή και σίγουρα ούτε και εύκολη. Εκείνη ωστόσο έχει επιλέξει να κάνει αυτό που νιώθει χωρίς να προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο.
Απ’ όσο γνωρίζω έχεις γεννηθεί στην Αμερική.
Πράγματι, γεννήθηκα στο Σικάγο από Έλληνες γονείς. Παντρεύτηκαν και μια εβδομάδα μετά έφυγαν για Αμερική. Θυμάμαι πολλά πράγματα από τη ζωή μου εκεί. Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ εργατικός άνθρωπος. Το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας του, το πέρναγε στο εστιατόριο που διατηρούσαμε αλλά οι αναμνήσεις που έχω είναι πολύ όμορφες.
Παρά τις όμορφες αναμνήσεις όμως, ήμουν ένα παιδί μοναχικό, ένιωθα ότι δε μπορούσα να ταιριάξω πουθενά. Ενώ παιρνούσα ωραία και είχα τα πάντα, θυμάμαι τα κορίτσια να μη με θέλουν στην παρέα τους γιατί ήμουν αγόρι και τα αγόρια να μη με θέλουν γιατί δεν ήμουν αρκετά αρρενωπός.
Εσύ καταλάβαινες από τότε ότι η φύση σου δεν ήταν αυτή;
Ήμουν γύρω στα 8-9 όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά. Δε μου άρεσα όπως ήμουν. Ήθελα να έχω μακριά μαλλιά, έψαχνα στα πράγματα της μαμάς μου
Αργότερα στην εφηβεία, πως αντιμετώπιζες όλο αυτό που είχες μέσα σου;
Ήμουν πολύ φρόνιμο παιδί. Οι καθηγητές μου, λέγανε στους γονείς μου ότι ήμουν πολύ σοβαρό παιδί, το ίδιο και η μητέρα μου. Είναι άλλο όμως να είσαι σοβαρός και άλλο να έχεις κατάθλιψη. Δυστυχώς τότε δεν υπήρχαν μαθήματα σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου στα σχολεία. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ενημέρωση, τότε όμως δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Αν υπήρχε, ίσως είχα προχωρήσει νωρίτερα στη φυλομετάβαση.
Υπήρχε κάποιος φίλος σου στον οποίο να είχες μιλήσει;
Είχα έναν παιδικό φίλο που πάντα με προστάτευε γιατί δεχόμουν πολύ bullying. Δε θυμάμαι να του λέω ότι είμαι γυναίκα, αλλά θυμάμαι να του λέω ότι δεν νιώθω χαρούμενη. Του έλεγα ότι δε θέλω να κάνω παρέα με τα αγόρια γιατί είναι πολύ άγρια. Την αλήθεια του την είπα αργότερα, σε μεγαλύτερη ηλικία.
Η συγγραφή αποτελούσε για σένα διέξοδο;
Ναι. Ήμουν 8-9 ετών όταν άρχισα να πλάθω χαρακτήρες. Από τότε έγραφα, με πολύ διαφορετικό τρόπο βέβαια αλλά έγραφα. Ο τρόπος γραφής μου σήμερα έχει ωριμάσει κατά πολύ. Είναι πολύ διαφορετικός και από το πρώτο βιβλίο που κυκλοφόρησα.
Η ενασχόληση με τη συγγραφή ήταν και η πρώτη σου δουλειά;
Όπως σου είπα έγραφα από μικρό παιδί αλλά η πρώτη δουλειά που έκανα ήταν ως εκπαιδευτικός. Στην Αμερική δίδασκα ελληνικά. Στην Αμερική συνηθίζεται στις ελληνοορθόδοξες εκκλησίες να έχουν σχολεία στα οποία γίνονται και μαθήματα. Ένα από τα μαθήματα αυτά είναι η εκμάθηση ελληνικών. Δίδασκα, εμπειρικά γιατί ήξερα τη γλώσσα αλλά έχω σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία. Οπότε θεωρώ ότι για πρώτη φορά δίδαξα πραγματικά στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα γιατί αποφάσισες να έρθεις;
Η απόφαση αυτή ήρθε εξαιτίας των γονιών μου. Ήθελαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Όσα χρόνια ήμασταν στην Αμερική έκαναν τεράστιες οικονομίες και έχτισαν μια πολυκατοικία εδώ και μου είχαν εξασφαλίσει ένα διαμέρισμα. Φεύγοντας από την Αμερική, πούλησαν το σπίτι, το εστιατόριο, το αυτοκίνητο… Έμεινα κατά κάποιο τρόπο στον άσσο.
Ως τότε, στην Ελλάδα είχα έρθει δυο φορές, επομένως δεν ήξερα τι εστί Ελλάδα. Ευτυχώς βρήκα δουλειά αμέσως. Θυμάμαι το 2003 έκανα το ντεμπούτο μου ως εξετάστρια προφορικών για το Πανεπιστήμιο του Michican και αμέσως βρήκα δουλειά και σε ένα φροντιστήριο.
Σιγά σιγά εξελίχθηκα και έγινα και εκπαιδεύτρια καθηγητών σε συνέδρια αγγλικής γλωσσομάθειας. Έχω την τιμή να με έχουν καλέσει σε πολλά από αυτά. Για πολλά χρόνια μάλιστα συμμετείχα σε συνέδρια του εξωτερικού, όχι όμως της Ελλάδας γιατί φοβόμουν ποια θα ήταν η αντίδραση. Ήρθε όμως πριν μερικά χρόνια η στιγμή να κάνω το ντεμπούτο μου και στην Ελλάδα στο συνέδριο ενός δημίσιου Πανεπιστημίου και πήγε ανέλπιστα καλά. Από τότε δεν έχω σταματήσει.
Στην Ελλάδα ήρθες πριν τη φυλομετάβαση;
Όχι. Είχα το προνόμιο – αν μπορώ να το πω έτσι- να μορφωθώ πρώτα. Μπόρεσα να πάρω τα πτυχία μου και μετά να κάνω τη φυλομετάβαση με αποτέλεσμα να αποφύγω το bullying που δέχονται άλλα τρανς άτομα που έχουν κάνει ήδη τη φυλομετάβαση και προσπαθούν να σπουδάσουν. Τις περισσότερες φορές δεν τους επιτρέπεται.
Όλα τα τρανς άτομα θέλουν να κάνουν κάτι στη ζωή τους, να σπουδάσουν, να δραστηριοποιηθούν καλλιτεχνικά ή οτιδήποτε μπορεί να ονειρεύεται και ένα straight άτομο αλλά δυστυχώς λόγω ταυτότητας φύλου δε τους δίνεται η δυνατότητα. Εγώ ευνοήθηκα πολύ επειδή πρώτα σπούδασα.
Πόσο εύκολο είναι να αποφασίσει κανείς να προχωρήσει σε φυλομετάβαση;
Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Αρχικά να εξηγήσουμε πως ορίζεται η φυλομετάβαση. Μπορείς να αλλάξεις τα έγγραφά σου, μπορεί να θες να κάνεις κάποια αισθητική επέμβαση ή επέμβαση γεννητικών οργάνων, μπορεί να κάνεις ορμονοθεραπεία, μπορεί να μην κάνεις τίποτα από όλα αυτά και απλά να είσαι ο εαυτός σου.
Όταν λοιπόν με ρωτάει ένα τρανς άτομο τη γνώμη μου για το αν πρέπει ή όχι να προχωρήσει σε φυλομετάβαση τους λέω ότι πρέπει να λάβουν υπόψιν τους το οικονομικό κόστος αν μιλάμε για χειρουργεία, αλλαγή εγγράφων κτλ. Επίσης πρέπει να ξέρουν ότι κάνοντας φυλομετάβαση μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους πράγμα που επιφέρει επιπτώσεις και στην οικονομική τους κατάσταση. Ακόμη, υπάρχουν και οι κοινωνικές επιπτώσεις.
Τα τρανς άτομα, δέχονται χλευασμό και ύβρεις από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι σημαίνει ταυτότητα φύλου. Πρέπει το τρανς άτομο να είναι σίγουρο ότι μπορεί να αντέξει αυτή την κοινωνική πίεση. Τέλος, υπάρχει πάντα και ο κίνδυνος της σωματικής ακεραιότητας καθώς τα τρανς άτομα πολλές φορές μπαίνουν στο στόχαστρο επικίνδυνων ατόμων.
Αξίζει να σου πω ότι εγώ πέρασα και μια αρκετά κοστοβόρα διαδικασία για να μπορέσω να αλλάξω τις πιστοποιήσεις και τα πτυχία μου. Αυτό πήρε αρκετό χρόνο και χρήματα. Μάλιστα υπήρξε και ένας φορέας στην Ελλάδα που δεν δέχτηκε ποτέ να μου αλλάξει τα χαρτιά μου.
Η ζωή για τα τρανς άτομα στην Αμερική δεν είναι πιο εύκολη σε σύγκριση με την Ελλάδα.
Εξαρτάται την Πολιτεία. Στην πλειοψηφία τους οι Πολιτείες της Αμερικής αποδέχονται τα τρανς άτομα. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες λίγες Πολιτείες που δεν τα αποδέχονται. Προσωπικά, κατάγομαι από την Πολιτεία του Ιλινοις και πιο συγκεκριμένα το Σικάγο. Γεννήθηκα σε ένα προάστιο του Σικάγο. Εκεί, υπήρχε έντονος ρατσισμός, η κοινωνία ήταν πολύ κλειστή. Μέσα στην πόλη, σε μια απόσταση 40 λεπτών με το αυτοκίνητο, υπήρχε απόλυτη αποδοχή. Στο τελευταίο μου ταξίδι στο Σικάγο, τρια χρόνια πριν, ένιωσα απερίγραπτη αγάπη και αποδοχή.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς είμαστε ακόμα λίγο πίσω. Έχουν γίνει βήματα προόδου ωστόσο έχουμε ακόμα δρόμο. Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στα άτομα 35 ετών και άνω. Κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής, γινόμαστε ρατσιστές στην πορεία και δυστυχώς τέτοιες πεποιθήσεις και αξίες γίνονται αναπόσπαστα κομμάτια του εαυτού μας που δε μπορούμε εύκολα να τα αποβάλλουμε από πάνω μας.
Δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής να συναντήσω κάποιον που δεν αποδέχεται τα τρανς άτομα και να έχω καταφέρει να του αλλάξω γνώμη. Πολλές φορές δεν ξέρουν τι είναι αυτό που τους προκαλεί το μίσος και τον φόβο και δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να σκεφτούν τι είναι αυτό που τους προκαλεί αυτά τα συναισθήματα.
Όταν πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις τη φυλομετάβαση, ήταν κάτι που το είχες συζητήσει με τα δικά σου άτομα ή τους το ανακοίνωσες στην πορεία;
Όπως πολλά τρανς άτομα, έτσι κι εγώ ξεκίνησα αυτή τη διαδικασία μόνη μου. Το πρώτο άτομο που το είπα ήταν ένας παιδικός μου φίλος. Μετά, με μεγάλη δυσκολία, ανοίχτηκα σε κάποιους συναδέλφους που ναι μεν στην αρχή έδειχναν να με στηρίζουν αλλά όταν είδαν πως με αντιμετώπιζε η κοινωνία, απομακρύνθηκαν.
Στη συνέχεια, και ενώ είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά να το πω στους γονείς μου, δυστυχώς με πρόλαβαν κάποιοι συγγενείς. Κάποια ξαδέρφια μου από την Αμερική ανακάλυψαν το facebook που είχα φτιάξει ως Katherine για να δημιουργήσω τον νέο κοινωνικό μου κύκλο και το είπαν στους γονείς μου.
Η μητέρα μου έπαθε σοκ. Για έξι μήνες δεν μπορούσε να μου μιλήσει. Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ πιο υποστηρικτικός. Του έχω ιδιαίτερη αδυναμία, ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή. Είναι πολύ σημαντικό που εγώ ειχα αυτή τη στήριξει γιατί πολλά τρανς άτομα δεν την έχουν και καταλήγουν στη σεξεργασία.
Γιατί πιστεύεις ότι έχουμε ταυτίσει τη σεξεργασία με τα τρανς άτομα;
Ανέκαθεν υπήρχε μια αποστροφή προς τα τρανς άτομα.Οι πρώτες τρανς που είχαν το θάρρος να βγουν και να δηλώσουν ανοιχτά στην κοινωνία την ταυτότητά τους, υπέστησαν απίστευτο χλευασμό από την κοινωνία και εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Τα άτομα αυτά, επειδη δεν είχαν τους πόρους και τα μέσα να σπουδάσουν ή να βρουν κάποια άλλη εργασία για να αυτοσυντηρηθούν αναγκάστηκαν να γίνουν σεξεργάτες-ριες.
Ήταν η μόνη δουλειά που μπορούσαν να κάνουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Γι’ αυτό το λόγο το sexworking με τα τρανς άτομα. Εγώ όπως σου είπα ήμουν μια ιδιάζουσα περίπτωση γιατί είχα σπουδάσει. Αλλά ακόμα και εμένα ο κόσμος όταν με βλέπει, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι, «καλή κοπέλα η Katherine αλλά κρίμα που είναι τρανς και αναγκάζεται να κάνει αυτή τη δουλεια». Αυτόματα θεωρούν όλοι ότι είμαι σεξεργάτρια. Έχει τύχει, σε μια ντίσκο που χόρευα, να με πλησιάσει ένας άντρας και να με ρωτήσει «πόσο πάει», όταν του είπα ότι είμαι καθηγήτρια Αγγλικών και συγγραφέας, έβαλε τα γέλια.
Αυτή τη στιγμή γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλά νέα τρανς άτομα που σπουδάζουν στην Ελλάδα και χαίρομαι γιατί δε θα βιώσουν όσα βίωσαν τα τρανς άτομα τις δικής μου γενιάς. Έγώ ήμουν μια εξαίρεση αλλά για μένα, αν θες να σου μιλήσω ειλικρινά, ηρωίδες είναι οι άλλες τρανς. Ναι μεν με έχουν χλευάσει, με έχουν βρίσει, ναι μεν έχω υποστεί σωματική βία αλλά αυτό που έχουν περάσει οι sexworkers τρανς έχουν περάσει πολύ χειρότερα.
Ξεπερνιούνται ποτέ όλα αυτά;
Όχι. Ποτέ. Δυστυχώς είναι πράγματα που δεν ξεπερνιούνται ποτέ. Δεν υπάρχει μέρα της ζωής μου που να μην κλαίω και να μη σκέφτομαι τι μου ειπώθηκε στον δρόμο.
Ακούς ακόμα και σήμερα υβριστικά και υποτιμητικά σχόλια;
Συνέχεια. Ίσως τους τελευταίους μήνες, από τότε που βγήκα στην τηλεόραση, να δέχομαι έναν παραπάνω σεβασμό. Αλλά το θεωρώ απόλυτα υποκριτικό. Βλέπω ανθρώπους που μέχρι πρότινος με χλεύαζαν ή δε μου μιλούσαν και τώρα με πλησιάζουν και μου δίνουν συγχαρητήρια. Υπάρχουν γείτονες που είχαν πει απίστευτα πράγματα για μένα στον πατέρα μου αλλά από τη μέρα που άκουσαν και επίσημα στην τηλεόραση ότι είμαι συγγραφέας και καθηγήτρια, πάνε και του λένε «μπράβο, δε ΤΟΥ το ‘χα». Ακόμα χρησιμοποιούν λάθος αντωνυμία. Ο πατέρας μου έχει ακούσει πάρα πολλά και δε μου τα λέει όλα. Πολλοί συγγενείς έχουν σταματήσει να του μιλάνε γιατί με στηρίζει. Και οι μαθητές μου όμως έχουν δεχτεί πηρά. Σε ένα βίντεό μου, όταν αντέδρασαν σε ένα αρνητικό σχόλιο για μένα, δέχτηκαν πολλά πυρά. Πιο πολύ πληγώθηκα για τα πυρά που δέχτηκαν εκείνα παρά για το σχόλιο που είχε γραφτεί για εμένα. Προσωπικά, δε με ενοχλεί αν κάποιος βρίσει εμένα, αν όμως βρίσουν τα παιδιά μου ή τον πατέρα μου, είναι για μένα μαχαιριά στην καρδιά.
Έχει τύχει να δεχθείς και σωματική επίθεση;
Ναι μια φορά. Έκανα τη βλακεία και σταμάτησα σε ένα mini market μιας κακόφημης γειτονιάς. Ήταν χειμώνας, είχε σκοτεινιάσει, με πλησίασαν τρεις άντρες και άρχισαν να με κλωτσάνε και να με χτυπάνε. Μέχρι και σήμερα νιώθω έναν πόνο στα πλευρά. Με θυμάμαι να ουρλιάζω. Μια κυρία κάλεσε ασθενοφόρο. Νομίζω όλα τα τρανς άτομα έχουν δεχθεί σωματικές επιθέσεις.
Στους μαθητές σου μιλάς εσύ για την ταυτότητά σου;
Οι μαθητές μου το ξέρουν, το καταλαβαίνουν. Η ταυτότητά μου δεν είναι θέμα φύλου προς συζήτηση. Με αγαπάνε ακριβώς έτσι όπως είμαι. Φυσικά μου κάνουν ερωτήσεις και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Είναι πάντα όμως πολύ διακριτικοί, οι ερωτήσεις τους είναι πάντα διακριτικές. Ίσως εγώ να ανοίγομαι λίγο παραπάνω γιατί θέλω να τους εξηγήσω κάποια πράγματα.
Οι γονείς των μαθητών σου πως σε αντιμετωπίζουν;
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό να σου πω είναι ότι με αγαπάνε πολύ και το αποδεικνύουν με το χαμόγελό τους, την προθυμία τους, τα δώρα που μου κάνουν. Υπάρχουν και κάποιοι γονείς που μπορεί να είναι πιο σοβαροί ή να κρατάνε μια πιο τυπική στάσή γιατί δε ξέρουν πως να με χειριστούν. Το ότι βλέπουν όμως τα παιδιά τους χαρούμενα ίσως βοηθά στο να με αποδεχτούν. Έχω δει γονείς που στην αρχή ήταν πιο διστακτικοί, τώρα να με αγκαλιάζουν.
Δεν πιστεύεις ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα;
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχω αρχίσει να βλέπω μια διαφορά. Οι νέοι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτόμυαλοι. Το διαδίκτυο έχει συμβάλλει σε αυτή την αλλαγή. Η προηγούμενη γενιά δεν είχε το διαδίκτυο για να ενημερωθεί. Δυστυχώς οι περισσότερες χώρες δεν έχουν επαρκή εκπαίδευση για θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται κάποια βήματα. Αυτού του είδους η εκπαίδευση είναι απαραίτητη.
Η διδασκαλία είναι κάτι που σε γεμίζει ή θα προτιμούσες να αφιερωθείς στη συγγραφή;
Η αλήθεια είναι πως από τα βιβλία μου βγάζω περισσότερα χρήματα αλλά το να γράφω βιβλία είναι κάτι που θα προτιμούσα να κάνω ως χόμπι. Όταν μπαίνουν τα deadlines το χόμπι γίνεται δουλειά και αυτό είναι λίγο πιεστικό. Από την άλλη, η επαφή με τους μαθητές μου είναι κάτι που με γεμίζει πολύ, αγαπώ αφάνταστα τους μαθητές μου. Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτούς. Από τους μαθητές μου παίρνω πραγματική αγάπη.
Στα social media έχει τύχει να σου στείλουν μήνυμα άλλα τρανς άτομα που δεν έχουν κάνει ακόμη το coming out τους ζητώντας σου κάποια συμβουλή;
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Προσπαθώ να τους εμψυχώνω. Να τους προτείνω οργανισμούς που μπορεί να απευθυνθούν και να τους εξηγώ ότι δεν πρέπει να το βάζουν κάτω. Δυστυχώς οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος που έχω, δε μου επιτρέπου να απαντώ σε όλους αλλά προσπαθώ.
Είσαι και ομιλήτρια σε αρκετά συνέδρια. Πόσο εύκολο είναι να βγαίνεις μπροστά στον κόσμο και να μιλάς;
Μου αρέσει πάρα πολύ να μιλάω σε κοινό. Ίσως φταίει το ότι τόσα χρόνια ήμουν στο περιθώριο. Έχω την ανάγκη να μιλήσω σε ανθρώπους, Να νιώσω την αποδοχή.
Δεν έχεις δημιουργήσει φίλους;
Έξω βγαίνω σχεδόν πάντα μόνη μου. Δεν πάω διακοπές γιατί δεν έχω κάποιον να πάω διακοπές. Έχω 4-5 φίλους που θα δω μια φορά το χρόνο. Τους αγαπώ, θα πιούμε έναν καφέ μια φορά τον χρόνο, θα μιλήσουμε στις γιορτές μας αλλά αυτό. Ίσως φταίω κι εγώ που δουλεύω τόσες ώρες. Ίσως φοβάμαι ότι αν μας δούνε έξω μαζί θα λένε διάφορα και θα τους φέρω σε δύσκολη θέση. Παρόλο που είμαι κοινωνική και μου αρέσει να μιλάω με τους πάντες, νιώθω μόνη.
Μιλάς για τους μαθητές μου με πολλή αγάπη. Δικά σου παιδιά θα ήθελες να αποκτήσεις;
Πάντα ήθελα να γίνω μητέρα. Λατρεύω τα παιδιά. Είχα κάνει μια προσπάθεια με παρένθετη μητέρα αλλά δυστυχώς χάσαμε το παιδάκι. Τιμητικά, επειδή πιστεύω πολύ στον Θεό, την ονόμασα Παρασκευή και όποτε μπορώ πάω και ανάβω ένα κεράκι. Οι τρόποι για να αποκτήσει παιδί ένα τρανς άτομο είναι είτε μέσω υιοθεσίας είτε με παρένθετη μητέρα.
Προσωπικά έχω αποθηκεύσει το σπέρμα μου σε νοσοκομείο της Αθήνας. Κάθε χρόνο πληρώνω 126 ευρώ για τη φύλαξή του αλλά παρότι είναι δικό μου, δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Μου έχουν πει ότι θα πρέπει να παντρευτω ως άνδρας την παρένθετη μητέρα. Είμαι μια ετεροφυλόφυλη τρανς γυναίκα, μου αρέσουν οι άντρες, δε μπορώ εφόσον έχω βρει παρένθετη μητέρα να προχωρήσω τη διαδικασία; Αν το ξεπεράσουμε αυτό, θα πρέπει να περάσω από μια ειδική επιτροπή που αυτή τη στιγμή έχει διαλυθεί και κανείς δε ξέρει πότε θα συγκροτηθεί νέα.
Σε ότι έχει να κάνει με την υιοθεσία ακόμα και ετερόφυλοι γονείς, με καλές δουλειές και δεν μπορούν να υιοθετήσουν παιδιά γιατί η γραφειοκρατία σε αυτή τη χώρα είναι απίστευτη. Στη δική μου δε περίπτωση, που είμαι μια τρανς ανύπαντρη γυναίκα φαντάζει ακατόρθωτο. Γι’ αυτό έχω εστιάσει την προσοχή μου στη χρήση του γενετικού μου υλικού. Δε θα το βάλω κάτω όμως, θέλω πάρα πολύ να αποκτήσω ένα παιδάκι.
Πόσο εύκολο είναι για μια τρανς γυναίκα να δημιουργήσει μια σχέση;
Αν μιλάμε για μια καθαρά ερωτική σχέση, ναι υπάρχουν τρανς που έχουν ερωτικές σχέσεις που τις κρατάνε κρυφές. Το να έχεις μια ερωτική και κοινωνική σχέση, έναν σύντροφο, είναι σχεδόν αδύνατο. Τουλάχιστον εγώ, δεν το έχω καταφέρει. Έχω γνωρίσει άντρες που με βρίσκουν ελκυστική και έχουν το θάρρος να μου προτείνουν να προχωρήσουμε σε κάτι ερωτικό αλλά είναι ειλικρινείς μαζί μου και μου λένε πως φοβούνται να δημιουργήσουν μια κανονική σχέση μαζί μου.
Φοβούνται. Προσωπικά, δεν με καλύπτει το να έχω μόνο μια ερωτική σχέση με κάποιον. Ίσως, πέρα από το τρανς κομμάτι να τους φοβίζει και το ότι είμαι αρκετά επιτυχημένη επαγγελματικά και αρκετά δυναμική.
Έχει τύχει να σε προσεγγίσει κάποιος άντρας που δεν γνωρίζει ότι είσαι τρανς και όταν το μάθει να φύγει;
Ναι, έχει συμβεί πολλές φορές. Όταν το μαθαίνουν τους πιάνει υστερία. Κάποιος μάλιστα, θυμάμαι στο δεύτερο ραντεβού μας όταν το έμαθε, αφού με είχε φιλίσει, έγινε έξαλλος. Φοβήθηκα. Γι’ αυτό, αυτό που λέω πάντα πλέον είναι να λέμε από την πρώτη στιγμή την αλήθεια για να διαφυλάξουμε πρώτα απ’ όλα εμάς.
Σου λείπει μια σχέση;
Ναι. Ερωτικά έχω κάνει κάτι αλλά κοινωνικά, να πω ότι με συνοδεύει ο σύντροφός μου όχι. Χωρίς να θέλω να βάζω σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο που βλέπω περιστασιακά – είναι ένας υπέροχος άνθρωπος μου αγαπώ πάρα πολύ – μου έχει βάλει τα όριά του από την αρχή. Μου έχει φερθεί άψογα, τον βλέπω και κοινωνικά περιστασιακά αλλά ήταν ειλικρινής εξ αρχής μαζί μου για το ποια είναι τα όριά του. Το ότι δε μπορεί να με συστήσει στους φίλους και τους συγγενείς του είναι κάτι που με πληγώνει, όταν όμως θα πάμε έξω για ένα φαγητό, θα νιώσω σαν πριγκίπισα. Εκτίμω απίστευτα και τον ευχαριστώ γι’ αυτό το ότι μου προσφέρει αυτή τη χαρά. Τον αγαπώ πραγματικά πάρα πολύ.
Όταν σκέφτεσαι την Katherine στο μέλλον, πως σε φαντάζεσαι;
Αρχικά, θα ήθελα να σταματήσω να δουλεύω τόσες πολλές ώρες. Συνεχίζω να δουλεύω τόσο σκληρώ για να αποδείξω και σε μένα και στην κοινωνία και σε όλους ότι αξίζω. Παρότι έχω κάνει πολλά, δε νιώθω ότι το έχω καταφέρει ακόμα. Αν φτάσουμε σε σημείο να έχουμε 5-6 ακόμη τρανς εκπαιδευτικούς, τότε θα μπορώ να πω ότι τα έχω καταφέρει. Αυτή τη στιγμή έχω κερδίσει τον σεβασμό του κόσμου με τη σκληρή δουλειά αλλά αυτό είναι λάθος.
Ο κόσμος θα έπρεπε να με σέβεται επειδή είμαι η Katherine και όχι επειδή δουλεύω τόσο σκληρά. Επειδή όμως υπάρχουν τα στερεότυπα, προσπαθώ με κάποιο τρόπο να αποδείξω ότι τα τρανς άτομα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες της κοινωνίας και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Αν με το παράδειγμά μου μπορώ να ανοίξω τα μάτια του κόσμου και να αλλάξω τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει έστω και ένας άνθρωπος για μένα είναι σημαντικό.
Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ρομαντικό;
Είμαι πολύ ρομαντική. Προσπαθώ να βλέπω τα πάντα από τη ρομαντική σκοπιά τους. Να βλέπω το καλό ακόμη και σε εκείνους που φαινομενικά είναι κακοί. Πραγματικά πιστεύω ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει έστω και ένα μικρό κομμάτι καλοσύνης. Δε θα παρεξηγήσω κάποιον που μπορεί να με δει στον δρόμο και να με πει «τραβέλι». Δε φταίει εκείνος αλλά εκείνοι που του περάσανε αυτές τις απόψεις.
Θα τον πλησιάσω, να του μιλήσω, να του εξηγήσω ότι είμαι κι εγώ άνθρωπος. Δυστυχώς δύσκολα αλλάζουν τα μυαλά των ανθρώπων αλλά έχω μέσα μου την ρομαντική πεποίθηση ότι μπορεί να αλλάξουν. Μια άλλη πτυχή του εαυτού μου είναι η παιδικότητά μου. Νιώθω ότι ζω μια δεύτερη ζωή.
Δεν είχα την ευκαιρία να ζήσω τα παιδικά μου χρόνια ως γυναίκα και τώρα βγάζω αυτή την παιδική αθωώτητα από μέσα μου. Είναι σαν να ζω την δεύτερη εφηβεία μου.
Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι το πως ήσουν πριν;
Σπάνια και όταν το σκέφτομαι ανατριχιάζω. Δε μου άρεσα. Φυσικά δεν κρίνω τους ανθρώπους από την εξωτερική τους εμφάνιση αλλά εμένα δε μου άρεσα. Η ψυχολογία μου ήταν χάλια.
Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος
