Στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου χοροστάτησε κατά τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ο Σεβ. Μητροπολίτης, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ημέρα κατά την οποία άγει τα ονομαστήριά της η Ηγουμένη της Μονής Γερόντισσα Νικοδήμη. Ο Εσπερινός τελέστηκε κεκλεισμένων των θυρών για τους προσκυνητές, στο πλαίσιο των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι ο Όσιος Νικόδημος έζησε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την πατρίδα μας. Παρά ταύτα, από πολύ νωρίς εκτίμησε τα αγαθό της πίστης και της Ορθόδοξης πνευματικότητας, που διδάχθηκε από Αγιορείτες Μοναχούς, κυρίως από τους Κολλυβάδες, που κήρυτταν την επιστροφή στην ορθόδοξη παράδοση και την πορεία στον δρόμο της Θεώσεως, μέσα από την προσευχή και την αυθεντική λατρευτική ζωή. Η σύνδεσή του με αγίους πνευματικούς Πατέρες στον Άγιον Όρος του χάρισε μεγάλο πνευματικό πλούτο, γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα, τον έφερε κοντά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και του έδωσε την διάθεση να δημιουργηθούν κανόνες εκκλησιαστικής ζωής. Έτσι, χάρισε στην Εκκλησία το περίφημο «Πηδάλιο», ένα σπουδαίο δώρο και εργαλείο προς την Εκκλησία και τον λαό της, που αφορά στην ζωή και την ενότητά Της.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο κ. Ιγνάτιος αναφέρεται στην διάγνωση του Οσίου Νικοδήμου για το έλλειμμα εσωτερικής ζωής και πνευματικότητας στον μοναχισμό, που τον οδήγησε στην συγγραφή, με σκοπό την τόνωση του κοινοβιακού πνεύματος και του ησυχαστικού βίου. Διέγνωσε, παράλληλα, την πνευματική υστέρηση του λαού. Γι’ αυτό, συνέγραψε απλά και κατανοητά για τον λαό συγγράμματα, οδοδείκτες πνευματικής ζωής, ανέδειξε την σπουδαιότητα του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως, δίδαξε στον λαό την πνευματική και Μυστηριακή ζωή, μέσα από την ζωή των Αγίων και κυρίως των Νεομαρτύρων, που ανέδειξε με το περίφημο «Νέο Μαρτυρολόγιο».
Ο Σεβασμιώτατος παρατήρησε ότι αυτό που διέσωσε την πίστη στην ελευθερία και οδήγησε στην Επανάσταση του 1821, ήταν η λειτουργία της Εκκλησίας, υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως Σώμα Χριστού, η αναγέννηση της πνευματικής ζωής του κόσμου των μοναστών, η διδαχή του λαού στα νάματα της πίστης και της Εκκλησίας. Ο Όσιος Νικόδημος έκανε τα πάντα για να παραμείνει ζωντανή η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού και στην Ανάσταση του Γένους. Κι εμείς, σε δύσκολους καιρούς, καλούμαστε να διασώσουμε αυτό που με το αίμα τους υπερασπίστηκαν οι πρόγονοί μας και με την οσιακή βιωτή τους δίδαξαν οι Άγιοί μας, μέχρι τις μέρες μας, γεγονός που αποδεικνύει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εγκαταλείπει ποτέ την Εκκλησία του Χριστού.
Ο κ. Ιγνάτιος τόνισε ότι τα Μοναστήρια μας διασώζουν την παράδοση της πνευματικότητας και του κοινοβιακού βίου, του αγώνα της αγιότητας και της αληθινής Παιδείας, προσφέροντας εξαίρετες μορφές, ως παραδείγματα και υποδείγματα ζωής για τον λαό μας. Στο σημείο αυτό, μνημόνευσε την Γερόντισσα Νικοδήμη, τον αγώνα που διεξάγει όλα αυτά τα χρόνια για την αναγέννηση της Μονής και την στήριξη της πολυπληθούς αδελφότητας, υπό την πνευματική καθοδήγηση του μακαριστού π. Αντωνίου Ζούπη, αρχικώς και πλέον του Γέροντος Εφραίμ Βατοπαιδινού, την θετική εξέλιξη της πορείας της υγείας του οποίου χαρακτήρισε δώρο στην εορτή της Ηγουμένης: «είθε γρήγορα να εξέλθει από το Νοσοκομείο, για να βρεθεί και πάλι κοντά σε όσους τον έχουμε ανάγκη και οι προσευχές μας τον συνοδεύουν τον καιρό της μεγάλης δοκιμασίας».
Ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε πατρικώς στην εορτάζουσα Γερόντισσα και εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πνευματική πρόοδο της Μονής, για την υποδειγματική λειτουργία της Αδελφότητας, με πνεύμα υπακοής, παρθενίας και ακτημοσύνης, αλλά και την σπουδαία προσφορά του Ρ/Σ της Μονής «Μοναχική Διακονία», που λειτουργεί ως στήριγμα και παρηγοριά για τον λαό μας την μακρά περίοδο της πανδημίας.
Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως, Αρχιμ. Δαμασκηνού Κιαμέτη, ο οποίος κήρυξα τον Θείο Λόγο.
