Μια Λαρισαία, η Έλενα εδώ και οχτώ χρόνια ασχολείται συστηματικά με την καλλιέργεια και φροντίδα φυτών και κυρίως κάκτων και παχύφυτων. Στον κήπο της, στις βεράντες της, σε εσωτερικά δωμάτια με ή χωρίς καθόλου θέρμανση τον χειμώνα ή στο υπόγειό της βρίσκονται αυτή τη στιγμή πάνω από διακόσια φυτά, ενώ από τα χέρια της έχουν περάσει πάνω από 500. Η ίδια δηλώνει λάτρης του plant parenting.
Τι είναι ακριβώς το plant parenting;
Είναι ένας όρος που δημιουργήθηκε από τη generation millennial, αλλά η ανατροφή των φυτών δεν είναι κάτι καινούργιο… Αναφέρεται απλά στη φροντίδα των φυτών εσωτερικού χώρου, αλλά για την Έλενα είναι κάτι πολύ περισσότερο. Όπως εξηγεί στο onlarissa.gr, είναι σαν να είσαι «φυτογονιός». «Για μένα και όλους εμάς που ασχολούμαστε συστηματικά σε όλη την Ελλάδα – και είμαστε πάρα πολλοί και όλων των ηλικιών – τα φυτά είναι σαν παιδιά μας· είναι αντικείμενο αγάπης και θαυμασμού, αλλά ταυτόχρονα νιώθουμε υπεύθυνοι να φροντίζουμε τα φυτά για να είναι χαρούμενα. Mε τα φυτά είσαι πάντα σίγουρος αν είναι χαρούμενα ή τα απασχολεί κάτι. Με τα παιδιά μας μπορούμε άραγε να έχουμε την ίδια βεβαιότητα;
Η ιστορία της ξεκινά πριν από μια 20ετία περίπου… ξεκίνησε πολύ νωρίς, την τελευταία 10ετία όμως έχει γίνει συνειδητή ενασχόληση και πραγματικό πάθος και από αυτά τα 7-8 χρόνια έχει επενδύσει στη διαδικτυακή ενασχόληση. Της άρεσαν πάντα τα φυτά και λέει χαρακτηριστικά «είχα στη βεράντα μου αρκετά, αλλά συχνά μου χαλούσαν και μου πέθαιναν. Έτσι, άρχισα να ψάχνω πληροφορίες για να τα φροντίσω καλύτερα. Βρήκα πολλές ομάδες στο Facebook, όπως η ΕΕΚΑΠ (Ελληνική Εταιρία Κάκτων και Παχύφυτων) – ναι όντως υπάρχει τέτοιος σύλλογος –και όταν έγινα μέλος βρήκα πολλές πληροφορίες και πάρα πολλούς κακτόφιλους. Είναι εντυπωσιακό το πόσος κόσμος ασχολείται συστηματικά στην Ελλάδα… άλλοι ως χόμπι και άλλοι ως συλλέκτες. Με αρκετούς από αυτούς, ξεκινήσαμε τις ανταλλαγές (στέλνοντας είτε μωρό από το φυτό (pup), είτε μόσχευμα, είτε και ολόκληρο το φυτό μιας και πάντα φτιάχνουμε νέα φυτά προκειμένου να χαριστούν) με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα να πολλαπλασιαστούν τα φυτά μου και κυρίως τα παχύφυτα και οι κάκτοι που αποτελούν για μένα πραγματικό αντικείμενο ενδιαφέροντος τόσο ως προς την καλλιεργητική τους φροντίδα όσο και προς την διακοσμητική τους αξία.
Στην αρχή με έπιασε μια «παράκρουση», είχα ατελείωτα φυτά – ήταν η περίοδος που ο συνολικός αριθμός ξεπερνούσε τα 500 – με διαφορετικές ανάγκες το καθένα και εγώ προκειμένου να διαχειριστώ τη φροντίδα τους επέλεγα μια μέση λύση που εφάρμοζα σε όλα, με αποτέλεσμα να χάσω αρκετά. Τότε δημιούργησα στο σπίτι μου το αναρρωτήριο, το νοσοκομείο των φυτών με την ελπίδα πως κάποια θα σωθούν. Χρησιμοποίησα πολύ μεγάλες γλάστρες όπου έβαζα όσα φυτά ήταν προσβεβλημένα και αδύναμα και έκανα βασικές θεραπευτικές ενέργειες, κυρίως με σπιτικά γιατροσόφια και παράλληλα τα παρατηρούσα. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι κάποια από αυτά όσο πιο πολύ τα φροντίζω, τόσο τελικά τα βασανίζω και κατάλαβα ότι αυτό που χρειάζονται είναι τα παρατηρείς και να τους δίνεις χρόνο. Στους κάκτους και στα παχύφυτα, ό,τι δεν φαίνεται στο υπέργειο τμήμα του φυτού, φαίνεται στη ρίζα. Αν δηλαδή το φυτό δείχνει ασθενικό χωρίς όμως να φαίνεται πως έχει προσβληθεί από κάποιο μικροοργανισμό ,το βγάζουμε από το χώμα και παρατηρούμε τη ρίζα, εκεί βρίσκουμε τη λύση.
Έτσι, η συλλογή μου, που περιλαμβάνει κυρίως κάκτους, παχύφυτα, τροπικά και υποτροπικά φυτά, σταδιακά περιορίστηκε και πλέον μπορώ να παρατηρώ το καθένα ξεχωριστά και να αφουγκράζομαι τις ανάγκες εφόσον αυτές υπάρχουν. Και κυρίως να μπορώ να τα χαίρομαι. Για μένα -και όσοι ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο θα συμφωνήσουν- η ενασχόληση με τα φυτά λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία, είναι αν θες, μια μορφή διαλογισμού. Δεν με ενδιαφέρουν πλέον τόσο οι μεγάλες συλλογές. Θέλω να παίρνω τα φυτά μικρά, και να τα μεγαλώνω με υπομονή. Είναι θαυμάσιο να τα βλέπεις να μεγαλώνουν, να προσαρμόζονται στον χώρο και ενώ ξέρεις ότι τα περισσότερα είδη κάκτων χρειάζονται αρκετά χρόνια για να ανθίσουν, εσύ περιμένεις υπομονετικά. Όταν βγάζει το πρώτο του λουλούδι, είναι τρομερή ικανοποίηση· τότε καταλαβαίνεις πως κάτι κατάφερες καλά, το βοηθήσεις όχι μόνο να μεγαλώσει και να ενηλικιωθεί αλλά στην πραγματικότητα, να επιβιώσει στο ακραίο κλίμα της περιοχής μας να επιβιώσει, ειδικά σε συνθήκες Θεσσαλίας που δεν ενδείκνυνται καθόλου για αυτά τα είδη φυτών…».
Η Έλενα, τα τελευταία χρόνια είναι συνδιαχειρίστρια μαζί με την Ευδοκία, της ομάδας «Ερασιτέχνες Κηπουροί» στο Facebook που αριθμεί σήμερα πάνω από 18.500 μέλη, τα περισσότερα από Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες. Όσοι ασχολούνται συστηματικά έχουν ένα μεγάλο ηλικιακό εύρος και υπάρχουν πολλοί νέοι με αξιόλογες συλλογές. Το παγκόσμιο φαινόμενο του plant parenting έγινε πολύ μεγάλη τάση στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. «Μέσα στην καραντίνα, η ομάδα απέκτησε άλλο ρόλο. Αρκετοί άνθρωποι που ένιωθαν απομονωμένοι έγιναν πιο ενεργοί στις αναρτήσεις τους, άρχισαν να συνομιλούν μεταξύ τους· τα φυτά έγιναν μια άλλου είδους γέφυρα επικοινωνίας» λέει χαρακτηριστικά.
…
Της ζητάμε να μας δώσει κάποιες βασικές συμβουλές για τη φροντίδα των παχύφυτων και των κάκτων…
- Όταν τα αγοράζουμε, βγάζουμε τελείως το χώμα και πλένουμε τη ρίζα. Μετά φυτεύουμε στο μείγμα που έχουμε ετοιμάσει. Ένας γενικός κανόνας είναι 1/3 καστανόχωμα, 1/3 φυλλόχωμα, και 1/3 είτε χοντρή άμμο, είτε ψιλή ελαφρόπετρα. Στη βάση της γλάστρας βάζω χοντρή ελαφρόπετρα ή σπασμένα κεραμίδια και από πάνω το μείγμα χώματος. Κάποιοι απολυμαίνουν το χώμα, αλλά είναι υπερβολή. Η απολύμανση χρειάζεται περισσότερο στα σπορεία. Προσωπικά αφήνω το χώμα να το κάψει ο ήλιος για κάποιες μέρες, για τα δικά μου φυτά τουλάχιστον αρκεί. Επίσης δεν ποτίζουμε για λίγες μέρες ώστε να αναγκάσουμε τη ρίζα να απλώσει. Το ίδιο ισχύει και στη μεταφύτευση.
- Όταν τα ποτίζουμε, πρέπει να τα ποτίζουμε καλά αρκεί να έχουμε το σωστό υπόστρωμα. Το χώμα πρέπει να στραγγίζει καλά και εύκολα, γι΄ αυτό βάζουμε μέσα περλίτη, μαρμαράκι ή ελαφρόπετρα και δεν έχουμε ποτέ πιατάκι ώστε να μη μένει νερό.
- Ξαναποτίζουμε όταν το χώμα έχει στεγνώσει τελείως. Για το διαπιστώσουμε σκαλίζουμε σε βάθος· αν βρούμε υγρασία δεν χρειάζεται να ποτίσουμε ακόμη
- Όταν έχει καύσωνα περιορίζουμε το πότισμα
- Κάθε φθινόπωρο, ειδικά εδώ στη Θεσσαλία και πιο βόρεια, κόβουμε τη λίπανση και το νερό, ώστε να μην έχει υγρασία και όταν πέσει η θερμοκρασία να μην παγώσει η ρίζα. Το νερό που έχει το σώμα των παχυφύτων, αρκεί για να ξεχειμωνιάσουν.
- Όταν μεταφυτεύουμε δεν πρέπει να ποτίσουμε αμέσως, αλλά να αφήσουμε κάποιες μέρες τη ρίζα να απλώσει και το φυτό να προσαρμοστεί(αναφέρεται συνοπτικά πιο πάνω).
…
Εμείς την ευχαριστούμε που μας ξενάγησε στο χώρο της και μας μίλησε για το μεγάλο της πάθος που την κατατάσσει σε ένα από να πιο ενεργά μέλη της «φυτοκοινότητας» στη Θεσσαλία.
Εύη Μποτσαροπούλου
