Η Κατερίνα έχει μπει στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας αρκετά δυναμικά τα τελευταία χρόνια.
Η ίδια, αν και αρχικά δεν έβλεπε τον εαυτό της σαν μια επαγγελματία τραγουδίστρια, φαίνεται ότι δεν κατάφερε να ξεφύγει από τα χνάρια του πατέρα της, Γιάννη Πλούταρχου και του αδελφού της, Γιώργου Κακοσαίου. Με μια φρέσκια ματιά, αρκετό πάθος και αγάπη για τη μουσική, η Κατερίνα σιγά-σιγά ανακαλύπτει τη δική της μουσική ταυτότητα.
Πριν μερικούς μήνες κυκλοφόρησε το τραγούδι «Κοίτα μη μου φύγεις» ενώ σε λίγο καιρό ετοιμάζεται να ξεκινήσει της βραδινές της εμφανίσεις στο πλευρό του Γιάννη Πλούταρχου και του Νίκου Μακρόπουλου. Με αφορμή αυτή τη συνεργασία, η Κατερίνα μιλά στο TLIFE για την αγάπη της για τη μουσική, τις αλλαγές που έφερε στη ζωή της η δημοσιότητα και την δύναμη που παίρνει όταν ένας δικός της άνθρωπος βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό.\
Σε λίγο καιρό ξεκινάς τις νυχτερινές εμφανίσεις σου στο πλευρό του Γιάννη Πλούταρχου και του Νίκου Μακρόπουλου. Αν δεν κάνω λάθος είναι η δεύτερη φορά που θα εμφανιστείς σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί, το άγχος παραμένει το ίδιο;
Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που εμφανίστηκα σε νυχτερινό μαγαζί ήταν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Πήρα βέβαια την πρώτη “κρυάδα”. Είναι ωραίο όμως να δουλεύεις σε νυχτερινά κέντρα. Διαφέρει πολύ από τις συναυλίες, στις οποίες είχα συνηθίσει να εμφανίζομαι μέχρι τώρα. Είναι λίγο πιο ασφαλές το περιβάλλον. Σίγουρα δεν είμαι όσο αγχωμένη ήμουν την πρώτη φορά αλλά, πάντα θα υπάρχει ένα μικρό τρακ πριν ανέβω στη σκηνή.
Είναι διαφορετική και η επαφή που έχεις με το κοινό σε μια συναυλία από αυτή που έχεις μέσα σε ένα νυχτερινό μαγαζί…
Σίγουρα. Στις συναυλίες συνήθως υπάρχει μια απόσταση με το κοινό. Δεν έχεις την ίδια επαφή με αυτή που έχεις σε ένα νυχτερινό κέντρο. Εμένα αυτή η επαφή με βοηθάει. Προτιμώ να είμαι πιο κοντά με τον κόσμο. Στην τελική, για τον κόσμο τραγουδάμε.
Θα συμμετέχεις στο ίδιο σχήμα με δυο πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, τον μπαμπά σου, Γιάννη Πλούταρχο και τον Νίκο Μακρόπουλο. Πως αισθάνεσαι γι΄ αυτή τη συνεργασία;
Η αλήθεια είναι ότι θα είναι η πρώτη φορά που θα εμφανιστώ σε νυχτερινό μαγαζί με κάποιον καλλιτέχνη πέραν του μπαμπά μου, τον Νίκο Μακρόπουλο. Έχω μεγάλη χαρά γι’ αυτή τη συνεργασία, και ανυπομονώ να ξεκινήσουν οι εμφανίσεις μας.
Είχες δηλώσει παλιότερα ότι έβλεπες την ενασχόλησή σου με το τραγούδι πιο πολύ σαν «χόμπι». Τώρα που βρίσκεσαι σε ένα καλό επαγγελματικό επίπεδο σε σχέση με τη μουσική, εξακολουθείς να έχεις αυτή τη «ρομαντική» αντιμετώπιση προς το τραγούδι;
Πράγματι στην αρχή το είχα πάρει πιο χαλαρά. Νομίζω φαινόταν και από τις κινήσεις μου. Στο μυαλό μου πάντα προσπαθώ να κρατάω και τη σκέψη ότι είναι κάτι που κάνω για να περνάω καλά και γιατί το αγαπάω, πιο πολύ για να μη χάνεται η «αγνότητα» του πράγματος. Αυτή τη περίοδο είμαι στη φάση που ψάχνω να βρω τα πατήματά μου στον χώρο, να δω τι μου ταιριάζει και τι όχι. Γι’ αυτό και για την ώρα επιλέγω να λέω τραγούδια που μου αρέσουν. Σιγά σιγά βρίσκω τι μου ταιριάζει και τι με αντιπροσωπεύει.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένα τραγούδι, το «Κοίτα μη μου φύγεις» σε μουσική του Γιώργου Κακοσαίου και στίχους του Νίκου Σαρρή. Πες μου δυο λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία.
Αρχικά να πω ότι, θεωρώ οικογένειά μας και τον Νίκο Σαρρή. Ο Νίκος Σαρρής έχει γράψει τόσα τραγούδια σε όλη την οικογένεια… Και το προηγούμενο τραγούδι μου, το “Τι φταις κι εσύ” δικό του ήταν επίσης. Είναι οικογένειά μας. Οι μουσικές που γράφει ο αδελφός μου, μου αρέσουν επίσης πάρα πολύ, όχι μόνο σε μένα, αλλά και στα τραγούδια που γράφει για τον ίδιο και τον μπαμπά μας. Είναι πολύ ωραίο να έχεις στην οικογένειά σου ανθρώπους που γράφουν τραγούδια και ερμηνεύουν.
Εσύ έχεις δοκιμάσει ποτέ να γράψεις κάτι δικό σου;
Πολύ πρόσφατα έγραψα κάτι. Μακάρι στο μέλλον να γράψω κάτι που θα το θεωρήσω τόσο καλό για να το κυκλοφορήσω κιόλας.
Πέρα από τις νυχτερινές σου εμφανίσεις, ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή τη περίοδο;
Έρχεται μια πολύ ωραία διασκευή το προσεχές διάστημα για την οποία συνεργάστηκα με τον Μάριο Ψιμόπουλο και τον Νίκο Τερτζή. Πρόκειται για το τραγούδι «Μου λείπεις « που ακούσαμε για πρώτη φορά από τον Γιώργο Μαζωνάκη.Θα κυκλοφορήσει από την εταιρεία μου, τη Minos EMI a Universal Music Company.
Όταν σου φέρνει ο μπαμπάς σου ή ο αδελφός σου κάποιο τραγούδι, θα το δεχτείς αμέσως ή θα κάνεις και τις δικές σου παρεμβάσεις;
Οι παρεμβάσεις που γίνονται τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν με τον τόνο ή κάποια νότα που δε θα μπορώ εγώ να φτάσω ή σε κάποιο στίχο που να είχε γραφτεί αρχικά για άντρα. Γενικότερα όμως, νομίζω ότι και ο πατέρας και ο αδελφός μου με ξέρουν καλά, επομένως ξέρουν και τι να μου προτείνουν. Κι εγώ όμως, τους εμπιστεύομαι πολύ.
Πόσο άλλαξε η ζωή σου από τότε που άρχισες να γίνεσαι πιο αναγνωρίσιμη;
Δε μπορώ να πω ότι έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή μου. Δεν αντιλαμβάνομαι πολύ ότι είμαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Με τον ίδιο τρόπο που κινούμουν στη ζωή μου εξακολουθώ να κινούμαι και τώρα, το ίδιο ισχύει πάνω-κάτω και για την εμφάνισή μου και τα ρούχα που επιλέγω.
Τα σχόλια που γράφονται για σένα τα διαβάζεις; Θα μπεις στη διαδικασία να απαντήσεις;
Να απαντήσω, πολύ σπάνια. Σχεδόν ποτέ. Σε ό,τι έχει να κάνει με τα σχόλια, στην αρχή έμπαινα και διάβαζα. Από κάποιο σημείο και μετά, επειδή ήταν πολλά σταμάτησα να διαβάζω.
Τα μουσικά ακούσματα, αν εξαιρέσουμε τα τραγούδια του μπαμπά σου, που έχεις από παιδί ποια είναι;
Άκουγα κυρίως ξένη μουσική. Σπάνια θα άκουγα ελληνική μουσική για ψυχαγωγικούς λόγους. Γύρω στα 17-18 ξεκίνησα να ακούω πιο πολύ ελληνική μουσική και να μελετάω πάνω σε αυτή.
Το ενδεχόμενο να κυκλοφορήσεις κάποια στιγμή ένα τραγούδι με αγγλικό στίχο το έχεις σκεφτεί;
Για την ώρα όχι. Θα με δείτε όμως σύντομα να τραγουδάω κάτι σε αγγλόφωνο στίχο σε μια τηλεοπτική εμφάνιση.
Το ταλέντο στη μουσική νομίζω είναι οικογενειακό. Και τα αδέλφια σου τραγουδάνε αλλά, και η μητέρα σου είχε ασχοληθεί παλιότερα με τη μουσική,
Πράγματι, ήταν και η μητέρα μου τραγουδίστρια πριν κάνει την οικογένεια με τον μπαμπά μου. Το μουσικό «μικρόβιο» έχει μπει σε όλους μας. Και να θέλαμε να ξεφύγουμε από αυτό νομίζω δε θα μπορούσαμε.
Ανταγωνισμός έχει υπάρξει ποτέ ανάμεσά σας;
Εννοείται πως όχι. Ποτέ δεν έχουμε δει ανταγωνιστικά ο ένας τον άλλον. Ίσα ίσα, που χαιρόμαστε ο ένας για την επιτυχία του άλλου και αλληλοστηριζόμαστε.
Όταν θες να ζητήσεις μια συμβουλή θα πας πρώτα στον μπαμπά ή στη μητέρα σου;
Συνήθως στον μπαμπά. Όχι μόνο για τη μουσική αλλά, για τα πάντα. Εκείνος είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα απευθυνθώ όταν θα νιώσω ότι χρειάζομαι μια συμβουλή.
Η μαμά σου όλα αυτά τα χρόνια μου δίνει την εντύπωση ότι είναι ένας «αφανής ήρωας», μια «ήρεμη δύναμη» πίσω από την οικογένεια. Είναι εκεί για όλους σας, χωρίς όμως να φαίνεται πουθενά.
Είναι ακριβώς αυτό, «αφανής ήρωας». Αν δεν υπήρχε εκείνη, δε θα υπήρχε τίποτα. Είναι ο «βράχος» του σπιτιού.
Όλα αυτά τα χρόνια, σαν οικογένεια, έχετε καταφέρει να κρατάτε μια πολύ διακριτική στάση, χωρίς να απασχολείται τη δημοσιότητα με την προσωπική σας ζωή. Είναι αυτή η στάση που θα ήθελες να κρατήσεις κι εσύ στη μετέπειτα πορεία σου;
Σε έναν ιδανικό κόσμο, ναι. Την είχα πατήσει, άθελά μου βέβαια, στο παρελθόν και δε θα ήθελα να ξανασυμβεί στο μέλλον.
Αυτή η ιστορία σε έκανε να γίνεις πιο προσεκτική με το τη δημοσιεύεις στα social media;
Εννοείται. Εκ τότε πάντα έχω δεύτερες σκέψεις για το τι θα ανεβάσω μη τυχόν και παρεξηγηθεί.
Όσο ήσουν μικρή, ποια ήταν η αντιμετώπιση των συμμαθητών σου λόγω του ότι ήσουν η κόρη του Πλούταρχου; Βοηθούσε το γεγονός ότι εκείνος δε χρησιμοποιούσε το ίδιο επώνυμο;
Σίγουρα αυτό βοηθούσε γιατί δε πήγαινε το μυαλό κανενός στο ότι μπορεί να συνδεόμαστε. Βέβαια σιγά σιγά όλοι το μαθαίνανε. Μέχρι όμως να το μάθουν, είχες προλάβει να κάνεις τις παρέες σου, τον κύκλο σου. Ένα ακόμη θετικό ήταν ότι στις πιο μικρές ειδικά ηλικίες, δεν ακούγανε Γιάννη Πλούταρχο.
Τις τελευταίες ημέρες έχει προκύψει και ένα θέμα με μια πολύ επίμονη θαυμάστρια του μπαμπά σου. Ένα θέμα που έφτασε μέχρι τα δικαστήρια. Η δική μου αίσθηση είναι ότι εσείς, σαν οικογένεια το αντιμετωπίζετε πιο ψύχραιμα, από τον τρόπο που τα Μέσα το χειρίζονται, κάνω λάθος;
Η αλήθεια είναι ότι, για εμάς αυτή η ιστορία έχει τελειώσει αρκετά χρόνια τώρα. Επειδή όμως τα πράγματα με τα δικαστήρια στην Ελλάδα αργούν, έτυχε να έρθει τώρα στην επιφάνεια που είναι η εκδίκαση. Έχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια από τότε που ουσιαστικά τελείωσε για εμάς η υπόθεση. Το έχουμε αφήσει πολύ πίσω μας όλο αυτό.
Έχεις στο μυαλό σου ότι μπορεί κι εσύ να αντιμετωπίσεις κάτι αντίστοιχο στο μέλλον;
Είναι κάτι που με έναν τρόπο το έζησα λόγω του μπαμπά. Όταν συνέβησαν όλα αυτά ζούσαμε στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου και σίγουρα δεν ήταν κάτι ευχάριστο. Παραβιάζεται ο ιδιωτικός σου χώρος. Ελπίζω όμως ότι δε θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω κάτι αντίστοιχο από δικό μου θαυμαστή.
Κάτι που σε είχε στεναχωρήσει, αν δε κάνω λάθος, είναι και το γεγονός πως κάποια στιγμή αναγκάστηκες λόγω του σχολείου να σταματήσεις τον αθλητισμό;
Ισχύει. Σταμάτησα γιατί έπρεπε να δώσω Πανελλήνιες. Ήταν μια καθαρά δική μου απόφαση. Λόγω χρόνου δε μπορούσα να τα κάνω και τα δυο. Επέλεξα λοιπόν, να δώσω βάση στις σπουδές μου. Σίγουρα όμως, όταν κάτι το σταματάς τόσο απότομα, και μάλιστα κάτι που αγαπάς, σε επηρεάζει. Τελικά όμως αποδείχθηκε ότι η επιλογή μου ήταν για καλό.
Έχεις σκεφτεί στο μέλλον αν δεν πάνε τα πράγματα με τη μουσική όπως τα φαντάζεσαι να επιστρέψεις στο αντικείμενο των σπουδών σου;
Δεν είναι κάτι που άφησα ποτέ. Ασχολούμαι πολύ και με το αντικείμενο των σπουδών μου. Ωστόσο, αν δω ότι δεν πάνε τα πράγματα όπως θέλω, ίσως αρχίσω να αφιερώνω περισσότερο χρόνο εκεί. Αγαπώ και τους δυο τομείς εξίσου. Και γι’ αυτό και ασχολούμαι και με τα δυο.
Πόσο εύκολο είναι να τα συνδυάζεις και τα δυο;
Για την ώρα δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα. Στην πορεία όμως, σίγουρα θα χρειαστεί να «κλέψω« λίγο χρόνο από το ένα και να αφιερώσω στο άλλο περισσότερο.
Έχεις ζήσει κάποιο ευτράπελο πάνω στη σκηνή;
Κάτι που έχω ζήσει ως θεατής, και όχι η ίδια, ήταν κάποια στιγμή που στη σκηνή βρισκόταν ο μπαμπάς με τον αδελφό μου. Κάποιος από κάτω είχε πετάξει ένα ολόκληρο κουτί με χυμό. Δεν πέτυχε κάποιον από τους δυο. Βέβαια, δε ξέρω αν πέτυχε κάποιο μουσικό… Καλό θα είναι αυτά να μη γίνονται…
Συχνά βλέπουμε να πετάνε αντικείμενα σε καλλιτέχνες πάνω στη σκηνή, γι’ αυτό κι εγώ έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα.
Όταν βρίσκεται κάποιος δικό σου ανάμεσα στο κοινό, σε αγχώνει ή σου δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια;
Είναι το καλύτερο μου να έχω δικούς μου ανθρώπους ανάμεσα στο κοινό. Με βοηθάει πολύ αυτό.
Οι φίλοι σου, όταν τους ανακοίνωσες πρώτη φορά ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι, πως αντέδρασαν;
Όλοι οι δικοί μου άνθρωποι χάρηκαν πολύ με αυτή μου την απόφαση. Ήξεραν ότι εγώ δε το βλέπω επαγγελματικά και θεωρούσαν ότι ήταν λάθος. Επομένως χάρηκαν.
Μια συμβουλή που σου έχουν δώσει και κρατάς;
Να μην έχω αυτοσκοπό το να πετύχει ή να γίνει αποδεκτο από τον κόσμο. Νιώθω ότι το χάνεις αν μπεις σε αυτόν τον δρόμο. Πρέπει να κοιτάς πιο πολύ να είσαι “εσύ” σε ό,τι κάνεις, το αποδεχτεί δε το αποδεχτεί ο κόσμος αλλά, να είναι τουλάχιστον 100% αποδεκτό από εσένα.
Πέρα από τη μουσική, με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι;
Κάνω αρκετή γιόγκα και διαλογισμό. Επίσης, αν έχω αρκετό χρόνο, μου αρέσει να ζωγραφίζω.
