Η ζωή στον δρόμο αφορά όλο και περισσότερους ανθρώπους. Κάποιοι άστεγοι όμως, καταφέρνουν να ξεφύγουν από το αδιέξοδο και να βγουν και πάλι στο φως. Η προσωπική ιστορία της κυρίας Δήμητρας, που μίλησε στην Ελβίρα Κρίθαρη είναι χαρακτηριστική. Έμεινε άστεγη σε μεγάλη ηλικία – αλλά στα 70 της χρόνια, πέτυχε να σταθεί στα πόδια της και να κάνει σήμερα σχέδια για το μέλλον!
Δεν είναι όσο δύσκολο ακούγεται να βρεθεί κανείς στο δρόμο από τη μια μέρα στην άλλη. Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από τότε που η κ. Δήμητρα, που κάποτε είχε ένα καθαριστήριο, βρέθηκε ξαφνικά να κοιμάται στα παγκάκια ενός πάρκου, στα 60 της χρόνια.
“Δεν υπήρχε ζωή από εκεί και έπειτα. Η αβεβαιότητα, η θλίψη, η απόρριψη.. Μου έλειπαν τα βασικά. Η τροφή, ο ύπνος, δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ, φοβόμουνα. Η πείνα αντέχεται, η δίψα δεν αντέχεται και κατ΄ επέκταση το να μην πλένεσαι” λέει η κ. Δήμητρα πωλήτρια του περιοδικού δρόμου “Σχεδία”.
Για 3 μήνες έπρεπε να καταφέρει να επιβιώσει στους δρόμους απ’ όπου δεν έλειπε η παραβατικότητα αλλά και οι “παράξενες” προτάσεις για δουλειά.
Παρ’ ότι κουβάλησε για καιρό το βαρύ φορτίο της ανέχειας και της αστεγίας, κατάφερε να βρει τον δρόμο προς το σπίτι. Βρήκε το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» -εκεί δεν ζητούσαν βιογραφικά και η ηλικία της δεν τους τρόμαζε. Σήμερα πουλάει το περιοδικό στις γειτονιές του αθηναϊκού κέντρου και γνωρίζει ανθρώπους που νοιάζονται.
“Και αυτή τη στιγμή είμαι σε ένα σπίτι 63 τετραγωνικά, διαμπερές, δεύτερος όροφος με 22 γλάστρες και δύο γατιά. Και το σπουδαίο ποιο είναι; Ότι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται κάθε φορά και με συναντούν και παίρνουν τα περιοδικά τους και τα πληρώνουν κιόλας” λέει και φωτίζεται το πρόσωπό της. Κι έτσι κάπως και τα Χριστούγεννα, έπαψαν να είναι μοναχικά.
Οι άνθρωποι στον δρόμο χρειάζονται κάτι περισσότερο από φαγητό λέει η κ. Δήμητρα. Εκείνη το βρήκε στους ανθρώπους που δεν την προσπέρασαν.
Ρεπορτάζ: Ελβίρα Κρίθαρη
Πηγή: ΕΡΤ
