Το νέο τραγούδι της Ελένης Χατζίδου σε συνεργασία με τον Κυριάκο Γαληνό με τίτλο «Φίλε μου Ζήσε» στέλνει το πιο δυνατό και αισιόδοξο μήνυμα.
Η Ελένη Χατζίδου με τη συγκινητική της ερμηνεία μας παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο το συγκλονιστικό ταξίδι του συντρόφου της ζωής της, Ετεοκλή Παύλου, ο οποίος υπήρξε η πηγή έμπνευσης του Κυριάκου Γαληνού, που το υπογράφει σε στίχους και μουσική και συμμετέχει ερμηνευτικά μαζί με την Ελένη.
Το νέο αυτό τραγούδι που γράφτηκε πριν από 2,5 χρόνια και είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του μετά το ατύχημα που του άλλαξε τη ζωή, έχει μοναδικό σκοπό να δώσει δύναμη σε ανθρώπους που έχουν αντιμετωπίσει ή αντιμετωπίζουν ακόμα δύσκολες στιγμές στη ζωή τους.
Η αποτύπωση της συγκλονιστικής ιστορίας του Ετεοκλή Παύλου έγινε με τον πιο παραστατικό και γλαφυρό τρόπο από τους Steven Airth & Spiros Kapsilis.
Ο ίδιος ο Ετεοκλής πρωταγωνιστεί στο music video και ξαναζεί τη ζωή του από την αρχή! Το ατύχημα, το κώμα στο νοσοκομείο, η αγωνία της μάνας, η τραγική συνειδητοποίηση της μονιμότητας της κατάστασης, η απόγνωση.
Οι αγωνιώδεις και σπαρακτικές προσπάθειες που καταβάλλονται για ένταξη στην καθημερινότητα. Η κοινωνική συμπεριφορά που ισοπεδώνει κάθε προσπάθεια ομαλής ενσωμάτωσης των ανθρώπων με αναπηρία στην κοινωνία. Η προκατάληψη που γίνεται οίκτος.
Η δύναμη της ψυχής, όμως, βοηθά τον άνθρωπο να δαμάζει αρνητικές σκέψεις και να ξεπερνά κάθε σωματική δοκιμασία. Είναι αυτή που μας θωρακίζει συναισθηματικά. Η αυτοεκτίμηση βελτιώνεται και οι εσωτερικές συγκρούσεις περιορίζονται.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε και ο ίδιος ο Ετεοκλής Παύλου: «Το τραγούδι αυτό βγαίνει με ένα μόνο σκοπό, να κοιτάξουν όλοι την επόμενη μέρα, να τολμήσουν και να κάνουν το επόμενο βήμα. Να μη δεχτεί ποτέ κανείς να το βάλει κάτω, επειδή έχει συμβεί κάτι, επειδή αντιμετωπίζει μια αναπηρία ή επειδή αντιμετωπίζει μια δυσκολία και να μην επιτρέπει σε κανέναν να τον κρίνει και να του βάζει μια ταμπέλα με αφορμή κάτι που έχει ζήσει. Να προσπαθούν, γιατί το αύριο έχει σημασία και η ζωή τρέχει και πρέπει να τρέχουμε μαζί της. Κι αν όχι να τρέχουμε, να περπατάμε, κι αν όχι να περπατάμε, να μπουσουλάμε. Να προχωράμε έχει σημασία».
