Πέντε ιστορίες γυναικών. Ένα αθέατο έγκλημα που επιτελείται σε κοινή θέα. Οι διαφορετικές διαδρομές πέντε θυμάτων σωματεμπορίας, που κάποια στιγμή ο δρόμος τους διασταυρώθηκε με το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, το οποίο τις κατέγραψε και μας τις εμπιστεύτηκε. Διαβάστε και ακούστε όλες τις ιστορίες εδώ.
Ξένια
Η Ξένια ήρθε εικοσάχρονη στην Ελλάδα με τη μητέρα, το παιδάκι της και τον μικρό της αδελφό, δέκα ετών. Καλλιεργημένη κοπέλλα, κόρη φιλολόγου, την εξανάγκασε να φύγει από την Ουκρανία η ανέχεια κι ο πρώην σύντροφος της που την κακοποιούσε.
Στην Ελλάδα την προσέγγισε κάποιος που ήθελε να την εκμεταλλευτεί. Τον απέφευγε κι αυτός για να της σπάσει το ηθικό απήγαγε το μωρό της. Δεκαπέντε μέρες είχε να δει το παιδί της και από φόβο τελικά υπέκυψε. Επί δύο χρόνια, την εξέδιδε και την κακοποιούσε.
Επειδή αυτός έχασε το δίπλωμα οδήγησης λόγω παραβάσεων, υποχρέωνε την Ξένια να οδηγεί, χτυπώντας την στο κεφάλι για να μη φαίνονται τα σημάδια στο σώμα της και χαλάει η «εμπορική» της αξία. Έβρισκε ευχαρίστηση να την κακοποιεί την ώρα της οδήγησης, για να σπάει πλάκα και να την τρομοκρατεί.
Τις περισσότερες ώρες την υποχρέωνε να εκδίδεται, με τριάντα και σαράντα άτομα καθημερινά, ακόμα κι όταν είχε πυρετό, ήταν άρρωστη, ή είχε περίοδο.
Ο δράστης είχε υποχείριο και τη μητέρα της, απειλώντας την ότι θα σκοτώσει τον γιό της αν δεν υπάκουε, με αποτέλεσμα η γυναίκα να υποφέρει από την καρδιά της.
Μια φορά που ήταν μαζί και εκείνη, ο δράστης ζήτησε να τον πάνε κάπου με το αυτοκίνητο και η Ξένια του απάντησε ότι δεν οδηγεί, επειδή τότε βρίσκει αυτός ευκαιρία να τη χτυπάει. «Μόνο αν σου δέσω τα χέρια θα οδηγήσω», του είπε. Αυτός έβαλε τα γέλια και δέχτηκε μόνο και μόνο για να της δείξει ότι μπορεί να την χτυπάει και με δεμένα χέρια.
Τότε σταμάτησε σε ένα σημείο που δεν είχε κίνηση, βγήκε έξω και με τη βοήθεια της μητέρας της τον έβγαλαν από το αυτοκίνητο, τον παράτησαν εκεί και έτρεξαν να βρουν τα παιδιά για να το σκάσουν.
Αυτός πήγε περπατώντας στο τμήμα, τις κατηγόρησε για κλοπή αυτοκινήτου και κακοποίηση, δείχνοντας τα δεμένα χέρια του και έτσι οι δύο γυναίκες βρέθηκαν στη φυλακή, όπου παρέμειναν ως τη δίκη, για έναν χρόνο.
Στηρίξαμε την Ξένια στο δικαστήριο, όπου κατέθεσε ως μάρτυρας η καθαρίστρια του οίκου ανοχής, λέγοντας, «ας με σκοτώσουν, εγώ γέρασα πλέον, αυτός πρέπει να πάει φυλακή».
Κατέθεσε τα γεγονότα και ο δράστης καταδικάστηκε για την απαγωγή του βρέφους και τη σωματεμπορία σε δεκαεπτά χρόνια, ενώ το δικαστήριο καταδίκασε και τις δύο γυναίκες για …αυτοδικία. Σε ερώτηση μας σε δικαστή γιατί να παίρνουν τέτοιες ποινές γυναίκες που υπερασπίζονται τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, η απάντηση ήταν «γιατί η βία δεν συνάδει με τη γυναικεία φύση»!
Η Ξένια μας πρόσφερε πολύτιμη βοήθεια για να δημιουργήσουμε υλικό καταπολέμησης της σωματεμπορίας. Βρήκε γρήγορα δύο δουλειές, μια πρωινή σε ανθοπωλείο και μια απογευματινή, όπου βοηθάει ηλικιωμένους. Στηριζόμενη κι από τη μητέρα της, βοήθησε και τον αδελφό της που ήταν εξαιρετικός μαθητής.
Αφήγηση: Λυδία Κωτσιαρίδη
Ηχοληψία: Κώστας Κυριακάκης
Μοντάζ: Θάνος Λάγιος
Τα πορτρέτα των γυναικών δημιούργησε η εικαστικός και Πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, Νίκη Ρουμπάνη.
