Στο επίκεντρο του εορτασμού του Δεκαπενταύγουστου βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Δεν πρόκειται απλά για έναν ναό χαρισμένο στη χάρη της Παναγίας, αλλά για μία ιστορική παρακαταθήκη για την ευρύτερη περιοχή.
Στο Βόλο φτάνουν δώδεκα χιλιάδες πρόσφυγες και στοιβάζονται κατά δεκάδες σε αποθήκες, σχολεία ή άλλους χώρους.
Την Τετάρτη 15 Αυγούστου του 1923 ανήμερα της γιορτής κοιμήσεως της Θεοτόκου, θεμελιώνεται ο Προσφυγικός συνοικισμός, που αργότερα θα γίνει Δήμος Νέας Ιωνίας.
Στις 14 Μαρτίου 1926, θεμελιώνεται ο παλιός Ναός της Ευαγγελίστριας, από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Γερμανό.
Οι πιστοί, κυρίως πρόσφυγες, έχουν κατακλύσει τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού.
Ένας Ναός που χτίστηκε για να στεγάσει την πίστη και τα ιερά κειμήλια που έφεραν μαζί με τα λίγα υπάρχοντά τους οι μάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Στο σπάνιο φωτογραφικό ντοκουμέντο, παρατηρούμε τον Ιερό Ναό με τις πραγματικά μικρές του διαστάσεις (15 επί 8 μέτρα) ανήμερα του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Την 25η Μαρτίου 1927.
Όμως οι μικρές διαστάσεις του ναού, δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες του ολοένα και αυξανόμενου τοπικού πληθυσμού.
Υπήρχαν μέρες που το εκκλησίασμα παρέμενε έξω από τον Ναό.
Έτσι άρχισαν οι πρώτες ερανικές προσπάθειες (1938), για την συγκέντρωση των χρημάτων που ήταν απαραίτητα για την ανέγερση του νέου Ναού.
Τα χρήματα όμως που με κόπο συγκεντρώθηκαν στην πρώτη ερανική απόπειρα, αποδόθηκαν στον για πολλοστή φορά βασανισμένο λαό.
Ο πόλεμος του 40α και η πείνα του λαού κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής που ακολούθησε, δεν άφηναν τα περιθώρια για την ανέγερση του ναού.
Οι προσπάθειες συνεχίστηκαν αμέσως μετά τον πόλεμο.
Στις 15 Μαΐου 1949, θεμελιώνεται ο Νέος Ναός.
Ο μεγάλος σεισμός που έπληξε τον Βόλο την Τρίτη 19 Απριλίου 1955, “πλήγωσε” το κτίσμα του παλιού Ναού, επιβάλλοντας την επίσπευση των ενεργειών για την αποπεράτωση του νέου.
Ο ταλαιπωρημένες λαός με ιδιαίτερα μεγάλο κόπο και προσπάθεια κατάφερε για δεύτερη φορά να συγκεντρώσει μεγάλο μέρος των χρημάτων, προσφέροντας και προσωπική εργασία.
Το 1955 γκρεμίστηκε ο μικρός και το εκκλησίασμα οδηγήθηκε στο Νέο Ναό.
Στο σημείο που υπήρχε η Αγία Τράπεζα τοποθετήθηκε ο βωμός που παρατηρούμε σήμερα κοντά στην κεντρική είσοδο του Ναού μας.
Οι βασανισμένοι πρόσφυγες βρήκαν μια αγκαλιά για να απαλύνουν τον πόνο τους. Άλλώστε η Παναγία, ήταν και παραμένει το “λιμάνι” των ανθρώπων.
